Emocjonalny wpływ rozpadu
Od urodzenia i do chwili śmierci spędzamy całe życie na nawiązywaniu i rozwiązywaniu związków z ludźmi w naszym codziennym środowisku. Jednak niektóre z tych związków są tak intensywne, że ich zanikanie ma silne psychologiczne reperkusje. Jaki jest emocjonalny wpływ rozpadu pary?
- Powiązany artykuł: "5 rodzajów terapii parami"
Ustanowienie więzi emocjonalnych
Jako gromadne istoty, ludzie odnoszą się i kontaktują z innymi, aby przekazać nam to, co czujemy lub co przekazują nam w danym momencie, aby składać wnioski, debatować, dzielić się działaniami itd. W każdym razie Niektóre z ustanowionych relacji implikują większą intensywność emocjonalną niż inne , jak w przypadku naszych rodziców, naszych najbliższych przyjaciół lub naszego partnera.
Tego typu linki są charakteryzowane, ponieważ zapewniają (lub mamy nadzieję, że tak jest) wysoki poziom bezpieczeństwa emocjonalnego. Innymi słowy, istnieje wysokie zaufanie do drugiej osoby , co oznacza, że czujemy się bardziej zdolni do dzielenia się z nim nie tylko naszymi mocnymi stronami, ale także naszymi słabościami. Jest to szczególnie istotne, gdy znajdujemy romantycznego partnera, ponieważ ta osoba będzie miała możliwość poznania nas w wielu aspektach naszego życia, z "zaletami" i "przeciwnościami" naszego sposobu bycia. Dlatego Robert Sternberg mówił o trzech elementach, które uważał za kluczowe dla pary, aby rozmawiać o pełnej miłości: intymności, pasji i zaangażowaniu.
Intymność odnosi się do komunikacji w związku, co się mówi, do rozwiązywania konfliktów i do działań, które są wspólne, to znaczy do zamiaru spędzania czasu z drugą osobą. Z drugiej strony pasja odnosi się do bardziej ściśle seksualnego komponentu, fizycznego kontaktu, który pojawia się w parze ze względu na atrakcyjność, jaka istnieje między nimi, i poszukiwania takiego kontaktu z drugim jako momentu zjednoczenia nie tylko fizycznego. , ale także psychologiczny.
Wreszcie zobowiązanie jest to decydujący czynnik, o ile odnosi się do gotowości obu członków do utrzymania relacji w czasie. Jest to wspólny projekt życia, w którym ten jest obecny dla drugiego w dowolnym planowaniu w perspektywie średnio- i długoterminowej.
Nosić związek pary
Wspomnieliśmy, że trzy elementy są kluczowe dla optymalnego funkcjonowania związku, ale często okazuje się, że niektóre (lub kilka z nich) nie występują we właściwy sposób w parze.
Nieobecna lub mało asertywna komunikacja, złe zarządzanie konfliktem Niewielki lub żaden szacunek między stronami, brak aktywności seksualnej lub wątpliwe zaangażowanie w związek to jedne z najczęstszych problemów w związkach. W rzeczywistości często występuje "efekt wodospadu", co oznacza, że gdy jeden element zawodzi, jest bardzo prawdopodobne, że wpłynie on na innych. Na przykład, jeśli komunikacja była przez pewien czas niewystarczająca w relacji, jest bardzo prawdopodobne, że ma to wpływ na środowisko seksualne, a tym samym na intencję utrzymania się jako para w średnim lub długim okresie.
Kiedy w związku pojawiają się trudności, członkowie pary lub małżeństwa mogą próbować rozwiązać je własnymi środkami i strategiami lub, będąc bardzo przytłoczonymi, z pomocą psychologa, który może służyć jako wskazówka i oferować wytyczne, aby poprawić te aspekty, które są one oznaczone jako deficyt. W przypadkach, w których obaj członkowie mają dobre usposobienie do współpracy z tym, co proponuje psycholog, Proces terapii jest bardzo szybki i skuteczny .
Istnieją jednak sytuacje, w których zasoby relacji są wyczerpane, poszukiwanie pomocy jest zbyt jednostronne (tylko dla jednej ze stron) lub przybywa, gdy para jest tak pochłonięta swoimi problemami, że są emocjonalnie zużyte. lub obu członków. W takich przypadkach najczęściej zdarza się, że para lub małżeństwo (lub jedna z nich) zgadzają się lub proponują przerwę / separację, aby każdy mógł kontynuować swoje życie samodzielnie i przezwyciężyć indywidualnie niektóre trudności kiedy byli zjednoczeni.
- Może interesujesz się: "Jak w konstruktywny sposób omówić swoje relacje z partnerem: 8 wskazówek
Emocjonalny wpływ przerwy
W sytuacjach, w których istniejący link nie był wystarczający do rozwiązania problemów związanych z relacją, poczucie straty doprowadzi do procesu podobnego do pojedynku , dopóki osoba nie osiągnie akceptacji przerwy.
Jest bardzo prawdopodobne, że uczucie frustracji, impotencji i gniewu pojawi się, gdy sytuacja nie zostanie rozwiązana, zwłaszcza gdy włożono w nią znaczny wysiłek.Podobnie, przerwa wymaga modyfikacji nawyków i rutyny ponieważ, najprawdopodobniej, był "zwyczaj" funkcjonować w stosunku do drugiego, więc wymaga adaptacji do zmiany, która obejmuje nie tylko aspekty emocjonalne, ale także myślenie i zachowanie.
Ponadto, gdy zaangażowane są nieletnie, rozdzielenie lub zerwanie rozszerza potrzebę przystosowania się do zmiany także na nich, które często zmieniają się co tydzień pomiędzy jednym rodzicem a drugim i często są również "przeciągane" przez gry mocy, które są może ustanowić.
Jak możemy pracować z tymi przypadkami?
Chociaż nie jest to częste, możliwe jest, aby były partner udał się do psychologa po poradę, aby lepiej zarządzać ich separacją, to jest ułatwić proces dla obu. Dzięki stanowczej postawie obu stron interwencja ponownie staje się o wiele bardziej zwinnym i udanym procesem.
Jednakże jest bardzo prawdopodobne, że była para szuka pomocy psychologicznej w przypadku nieletnich zaangażowanych ze względu na potrzebę zewnętrznych wytycznych, które pozwolą im poradzić sobie z sytuacją w jak najmniej konfliktowy sposób. W takich przypadkach konieczne jest, aby psycholog zbadał to u byłego partnera jak funkcjonowała w zakresie komunikacji, interakcji, współistnienia i opieki nad dziećmi kiedy byli razem i jaki jest ich cel, aby osiągnąć oddzielenie.
Ważne jest, aby zdefiniować zarówno to, co zamierzają osiągnąć w procesie terapii, ponieważ będą one działały jako zespół opiekunów, nawet jeśli są rozdzielone. Należy zachęcać do słuchania i empatii, ułatwiając środowisko bezpieczeństwa, w którym przeważa szacunek dla obu stron, oraz główny cel, jakim jest stworzenie emocjonalnie zdrowego środowiska dla nieletnich. Kiedy to osiągniemy, gwarantujemy bardzo korzystną ewolucję stylów rodzicielstwa i wyższy poziom dobrobytu zarówno dla dorosłych, jak i ich dzieci.
