Empiryczna teoria Davida Hume'a
Zanim pojawiła się Psychologia jako nauka, zadaniem filozofów było zbadanie sposobu, w jaki człowiek postrzega rzeczywistość. Od renesansu dwa wielkie prądy filozoficzne walczyły ze sobą, aby odpowiedzieć na to pytanie; Z jednej strony byli racjonaliści, którzy wierzyli w istnienie pewnych uniwersalnych prawd, z którymi już się rodzimy, i które pozwalają nam interpretować nasze otoczenie, az drugiej strony byli empirystami, którzy zaprzeczył istnieniu wrodzonej wiedzy wierzyli, że uczymy się tylko poprzez doświadczenie.
David Hume był nie tylko jednym z wielkich przedstawicieli nurtu empirycznego, ale był też jednym z najbardziej radykalnych w tym sensie. Jego potężne idee są dziś nadal ważne i w rzeczywistości inspirowali się nimi inni filozofowie XX wieku. Zobaczmy czym dokładnie była empiryczna teoria Davida Hume'a .
- Powiązany artykuł: "Jak się ma psychologia i filozofia?
Kim był David Hume?
Ten angielski filozof urodził się w 1711 roku w Edynburgu w Szkocji. Gdy miał zaledwie dwanaście lat, wstąpił na Uniwersytet w Edynburgu, a lata później, po kryzysie nerwowym, przeniósł się do Francji, gdzie zaczął rozwijać swoje filozoficzne troski poprzez pisanie traktatu o ludzkiej naturze, ukończony w 1739 roku. Ta praca zawiera zalążek jego teorii empirycznej.
Znacznie później, około 1763 roku, Hume zaprzyjaźnili się z Jean-Jacques'em Rousseau i zaczął stawać się bardziej znany jako myśliciel i filozof. Zmarł w Edynburgu w 1776 roku.
- Może jesteś zainteresowany: "Teoria epistemologiczna Voltaire'a"
Empiryczna teoria Hume'a
Główne idee filozofii Davida Hume'a są one podsumowane w następujących podstawowych zasadach.
1. Wrodzona wiedza nie istnieje
Istoty ludzkie ożywają bez uprzedniej wiedzy lub schematów myślowych, które określają, w jaki sposób powinniśmy wyobrażać sobie rzeczywistość. Wszystko, co poznamy, stanie się dzięki doświadczeniu .
W ten sposób David Hume zaprzeczył racjonalistycznemu dogmatowi, że istnieją prawdy, które istnieją dla nich samych i do których moglibyśmy mieć dostęp w każdym możliwym kontekście, tylko z rozsądku.
2. Istnieją dwa rodzaje treści umysłowych
Hume rozróżnia wrażenia, które są myślami opartymi na rzeczach, których doświadczyliśmy poprzez zmysły, a idee, które są kopiami poprzednich, a ich natura jest bardziej niejednoznaczna i abstrakcyjna, ponieważ nie mają granic ani szczegółów czegoś, co odpowiada wrażeniu wywołanemu przez oczy, uszy itp.
Złą rzeczą dotyczącą pomysłów jest to, że chociaż odpowiadają dokładnie prawdzie, mówią nam bardzo mało lub nic o rzeczywistości, a w praktyce liczy się znajomość środowiska, w którym żyjemy: natura.
3. Istnieją dwa rodzaje stwierdzeń
Jeśli chodzi o wyjaśnianie rzeczywistości, Hume rozróżnia twierdzenia demonstracyjne i prawdopodobne. Demonstracje, jak sama nazwa wskazuje, to te, których zasadność można wykazać poprzez ocenę ich logicznej struktury. Na przykład twierdzenie, że suma dwóch jednostek równa się cyfrze dwa, jest twierdzeniem demonstracyjnym. Oznacza to, że jego prawda lub fałsz jest oczywisty , bez potrzeby sprawdzania innych rzeczy, które nie są zawarte w oświadczeniu lub które nie są częścią ramy semantycznej, w której to stwierdzenie jest sformułowane.
Natomiast te, które są prawdopodobne, odnoszą się do tego, co dzieje się w określonym czasie i przestrzeni, a zatem nie można z całkowitą pewnością stwierdzić, czy są one prawdziwe w momencie, w którym są wypowiadane. Na przykład: "jutro będzie padać".
4. Potrzebujemy prawdopodobnych oświadczeń
Chociaż nie możemy w pełni zaufać jej słuszności, musimy poprzeć nas prawdopodobnymi stwierdzeniami, aby żyć, to znaczy ufać więcej w niektóre wierzenia, a mniej w innych. W przeciwnym razie wątpilibyśmy we wszystko i nie zrobilibyśmy niczego.
Jakie są nasze przyzwyczajenia i sposób życia oparty na solidnych przekonaniach? Dla Hume'a zasady, którymi się kierujemy, są cenne, ponieważ mogą odzwierciedlać coś prawdziwego, nie dlatego, że odpowiadają dokładnie rzeczywistości.
5. Ograniczenia myślenia indukcyjnego
Dla Hume'a nasze życie charakteryzuje się tym, że jesteśmy osiągani przekonanie, że znamy pewne niezmienne cechy natury i wszystko, co nie otacza. Te przekonania rodzą się z kontaktu z kilkoma podobnymi doświadczeniami.
Na przykład, dowiedzieliśmy się, że dwie rzeczy mogą się zdarzyć po włączeniu kranu: ciecz spada lub nie spada. Jednak nie może się zdarzyć, że ciecz wypływa, ale zamiast spadać, strumień wystaje w górę, w kierunku nieba. To ostatnie wydaje się oczywiste, ale biorąc pod uwagę poprzednie przesłanki ...Co usprawiedliwia, że nadal będzie się działo zawsze w ten sam sposób? Dla Hume'a nie ma na to żadnego uzasadnienia. Od wystąpienia wielu podobnych doświadczeń w przeszłości nie logiczne jest, że tak się zawsze stanie .
Tak więc, chociaż istnieje wiele rzeczy o tym, jak działa świat, które wydają się oczywiste, dla Hume'a te "prawdy" nie są tak naprawdę prawdziwe i działamy tylko tak, jakby były dla wygody, a dokładniej, ponieważ są częścią naszego rutyna Najpierw wystawiamy się na powtarzanie doświadczeń, a następnie przyjmujemy prawdę, która naprawdę nie istnieje.
