Epistemologiczna teoria Gottfrieda Leibniza
Czy uczymy się poprzez eksperymentowanie ze środowiskiem, czy poprzez refleksję i introspekcję? Pytanie to odzwierciedla główny temat, który w epoce oświecenia służył jako oś odróżniająca, odróżniając wielkie typy filozofów: racjonalistów, którzy argumentowali, że wiedza jest wydobywana przez rozum i empirystów, którzy wierzyli, że rozwinęliśmy się nasz intelekt poprzez doświadczenie.
Niemiecki myśliciel i matematyk Gottfried Leibniz uniknęli tej klasyfikacji dwóch kategorii. W rzeczywistości, mimo że od jego śmierci minęło ponad 300 lat, jego idee mogą wciąż służyć do zrozumienia w przybliżeniu i intuicyjnie sposobu, w jaki doświadczamy rzeczywistości. Zobaczmy, na czym polegała jego teoria.
- Może jesteś zainteresowany: "W jaki sposób psychologia i filozofia są podobne?"
Kim był Gottfried Leibniz?
Gottfried Wilhelm Leibniz urodził się w Lipsku w 1646 roku. Od najmłodszych lat wykazywał wielką ciekawość na różne tematy, co doprowadziło go do ciągłego poznawania różnych tematów. W wieku 11 lat nauczył się łaciny i zaczął uczyć się greki.
Od 1666 roku, kiedy skończył studia prawnicze i logikę scholastyczną na Uniwersytecie w Lipsku, pracował dla biskupa elektorów miasta Moguncji. W 1675 r. Zgodził się zostać doradcą i bibliotekarzem księcia Brunszwiku, co sprawiło, że przeprowadził się do Hanoweru , miejsce, w którym wyprodukował swoją filozoficzną pracę, jednocześnie łącząc tę działalność z kilkoma podróżami, starając się wykroić przyszłość w innych miastach o bardziej stymulującym środowisku intelektualnym.
Zmarł zapomniany przez szlachtę tych, którzy otaczali go w swoim życiu, ponieważ, między innymi, naciski wywołane przez jego wrogość z Izaakiem Newtonem, który oskarżył go o plagiat w swojej pracy nad matematyką. Jego grób pozostał anonimowy aż do kilku lat po jego śmierci.
- Powiązany artykuł: "Cenny wkład René Descartes do psychologii"
Teoria Leibniz
Mimo że zmarł bez otrzymania uznania dla kogokolwiek, Leibniz jest uważany za geniusza: pisał o ekonomii, prawie, teologii, architekturze, matematyce i chemii. Poza wszystkimi tymi dziedzinami wiedzy, jest uznawany przede wszystkim za jego wkład w filozofię .
Główne propozycje epistemologiczna teoria Gottfrieda Leibniza , którzy opracowali filozofię dotyczącą tego, w jaki sposób tworzymy wiedzę i rozwijamy złożone życie metalu, są następujące.
1. Pojęcie pojęć
Leibniz wierzył, że każdy element rzeczywistości, czy to osoba, krajobraz, czy przedmiot, kojarzy się z czymś zwanym "pojęciem". Pojęcie to dotyczy tylko elementu rzeczywistości, z którym jest powiązane. Na przykład kolor kruka jest czarny, palce jego kończyn tylnych są pozbawione piór itp.
2. Wszystko jest powiązane
Leibniz był silnie inspirowany racjonalizmem iz tego powodu uważał, że najbardziej tym językiem może być matematyka, hermetyczny system symboli. Dlatego dla niego, jeśli coś jest prawdą, musi być połączonym z prawdami innych elementów rzeczywistości opisane przez ich odpowiednie pojęcia, przynajmniej z teoretycznego punktu widzenia.
To znaczy, jeśli odkryjemy te relacje między różnymi pojęciami, poznamy całą rzeczywistość jako całość. Zasadniczo pojęcie nie tylko zawiera prawdy o elemencie, z którym jest powiązane, ale także mówi nam o wszystkich elementach, z którymi się wiąże.
Na przykład, jeśli jest coś, co ma palce kończyn dolnych pokrytych piórami, to nie jest wroną.
- Może jesteś zainteresowany: "Utylitaryzm: filozofia nastawiona na szczęście"
3. Monady
Leibniz zdaje sobie sprawę, że chociaż rozciąganie wątku pojęć może nam się przydać do poznania prawdy, do praktyki jest to niemożliwe, ponieważ nasza racjonalność nie jest wystarczająco silna jak pracować z tak ogromną ilością informacji. Nie oznacza to jednak, że każdy element wszechświata nie zawiera fragmentów prawdy. W rzeczywistości dla Leibniza wszechświat składa się z jednostek zwanych monadami, które są jednostkami metafizycznymi, które zawierają reprezentacje wszystkiego, co istnieje.
Monada, która jest prawdziwa i mówi zarówno o przeszłości, jak io teraźniejszości i przyszłości, jest identyczna z inną monadą, ponieważ wszyscy zgadzają się na zawarcie w niej prawdy.
4. Prawdy rozumu i prawdy faktu
Jednak istnienie monad nie zmienia faktu, że nie jesteśmy w stanie zasymilować ich obecności, aw praktyce często zachowujemy się tak, jakby nic nie było pewne.
Chociaż możemy uzyskać dostęp do prostych zieleni za pomocą matematyki, to nie pozwala nam to wykonać skoku i poznać wszystkiego, co jest prawdziwe i autentyczne; po prostu pozostajemy z tym maleńkim fragmentem rzeczywistości, że suma jeden i jeden równa się dwóm.
Dlatego w teorii Gottfrieda Leibniza odróżnia się prawdę rozumu od faktu, która jest mniejszym złem niezbędnym do pracy z względnymi pewnikami co do tego, co się z nami dzieje. Jedyny podmiot, który ma pełny dostęp do prawd rozumu , według Leibniza, byłby chrześcijańskim bogiem.
