Egzystencjalistyczna teoria Alberta Camusa
Egzystencjalizm jest jednym z nurtów filozoficznych które najbardziej wpłynęły na współczesne myślenie i historię psychologii. Ze względu na swój wpływ pojawiła się na przykład Humanistyczna Psychologia Abrahama Maslowa i Carla Rogersa, między innymi autorów, którzy podkreślali znaczenie subiektywnych aspektów świadomości.
Teraz, aby zrozumieć, czym jest egzystencjalizm, nie wystarczy znać śladu pozostawionego w części psychologii. Lepiej jest znać jego podstawy, wśród których jest egzystencjalistyczna teoria Alberta Camusa , Następnie zobaczymy główne aspekty filozofii tego autora.
- Powiązany artykuł: "Jak psychologia i filozofia są podobne?"
Kim był Albert Camus? Krótka biografia
Camus urodził się we Francji w Algierii w 1913 roku , Z powodu śmierci ojca w czasie II wojny światowej, wychował się wraz z matką w środowisku wielkiego ubóstwa i niepewności.
Po przybyciu do młodego dorosłego studiował filozofię na uniwersytecie w Algierze, a później, mając 25 lat, przeprowadził się do Paryża, gdzie był zaangażowany w ruchy polityczne i rozpoczął wojsko w Komunistycznej Partii Francji. Krótko po tym został wydalony z tego samego z powodu rozbieżności co do celów realizowanych w akcji politycznej. Podczas II wojny światowej aktywnie uczestniczył w prasie podziemnej i napisał część dzieł, które uczyniły go sławnym.
Jakiś czas po zniknięciu konfliktu zbrojnego, w 1957 r. Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Zginął w wypadku samochodowym w wieku 46 lat.
- Powiązany artykuł: "Najlepsze 90 zwrotów Alberta Camusa"
Egzystencjalistyczna teoria Camusa
Filozoficzne interesy Camusa były odbiciem konwulsyjnego okresu, w którym żył. Z jednej strony poważne konflikty zbrojne zakwestionowały ideę postępu spowodowaną postępem technologicznym, az drugiej strony wielkie ideologiczne ruchy zdawały się pokazywać, że stracił wspólny układ odniesienia , Istota ludzka straciła wektor, kierunek, w którym można się poruszać, aby osiągnąć cele realizowane przez wszystkich i jednoznacznie pozytywne.
Egzystencjalizm bada to uczucie dezorientacji, jak zobaczymy w głównych cechach teorii Alberta Camusa.
1. Subiektywne poczucie znaczenia
Albert Camus zaczyna od rozpoznania, że ludzie, spontanicznie, rozwijają bardzo silne poczucie celu, związane z własną tożsamością. Innymi słowy, internalizujemy ideę, że życie ma sens , bez konieczności wychowywania nas w tym kierunku. Z kolei, jak zobaczymy, wpędza nas to w kłopoty, nie mając pojęcia, dlaczego tak jest, nie zauważając, że od początku wpadliśmy w pułapkę.
2. Brak sensu życia
Z kolei innym z głównych składników egzystencjalistycznej teorii Alberta Camusa jest zasada, że życie w rzeczywistości nie ma znaczenia. Jest to wniosek, do którego filozof przychodzi po prostu poprzez badanie argumentów na rzecz sensu życia i bez znalezienia jednego powodu, dla którego miałby istnieć.
Z kolei wszystkie najnowsze odkrycia naukowe zaczęły wyjaśniać coraz więcej zawiłych wątków wiedzy, które do tej pory nie wymagały figury boga, który mógłby nadać ludzkości znaczenie. Camus pomyślał, że jesteśmy całkowicie ludźmi i jako tacy jesteśmy sami .
3. Sprzeczność życia
Dwa poprzednie elementy wskazują na sprzeczność w naszym istnieniu. Wierzymy, że nasze życie ma sens, ale to nieprawda, a kiedy rzeczywistość daje nam o tym znać, jesteśmy sfrustrowani, postrzegamy to jako atak na naszą tożsamość i pojawia się kryzys egzystencjalny, który powoduje wiele niewygód .
Tak więc, aby Camus mógł żyć w pożądany sposób, musi przezwyciężyć tę sprzeczność, spojrzeć poza to i zaakceptować napięcie, które powoduje pustkę znaczeniową.
4. Zakładając brak sensu
Jak dobrze żyć? Rozwiązanie polega na przyjęciu braku poczucia zbudowanego z zewnątrz i zbudowania siebie. Jest to rewolucyjna idea odziedziczona przez wielu myślicieli zainteresowanych samorealizacją. Jeśli brak sensu życia może dusić się, przynajmniej jest wskaźnikiem, że mamy swobodę przypisywania całkowicie oryginalnego znaczenia i właściwe dla wszystkiego, co robimy.
W ten sposób od egzystencjalizmu Alberta Camusa każda osoba ma obowiązek prześledzić własną historię. Niezależnie od obiektywnych faktów, które mu się przytrafiają, jest tym, który interpretuje jego życiową trajektorię zgodnie z narracją, którą na ten temat zbudował.
- Powiązany artykuł: "Kryzys egzystencjalny: kiedy nie znajdujemy sensu w naszym życiu"
