Wysoki koszt bycia bardzo inteligentnym
Inteligencja, która charakteryzuje nasz gatunek, pozwoliła nam na dokonanie niesamowitych wyczynów i nigdy wcześniej nie widzianych w świecie zwierząt: budować cywilizacje, używać języka, tworzyć bardzo szerokie sieci społeczne, być świadomym, a nawet być w stanie (prawie) odczytać umysł.
Istnieją jednak powody, by o tym myśleć fakt posiadania uprzywilejowanego mózgu kosztował nas drogo .
Cena świetnego mózgu
Z punktu widzenia biologii inteligencja ma swoją cenę. Jest to również cena, która w pewnych sytuacjach może być bardzo kosztowna. Wykorzystanie technologii i wykorzystanie wiedzy przekazanej przez poprzednie pokolenia może sprawić, że o tym zapomnimy, a ponieważ Darwin włączył nas w drzewo ewolucyjne, a nauka rozwikłała związek między mózgiem a naszym zachowanie, granica oddzielająca nas od reszty zwierząt zawaliła się. Poprzez gruzy pojawia się nowy problem.
Homo sapiens, jako formy życia podlegające naturalnej selekcji, mamy pewne cechy, które mogą być użyteczne, bezużyteczne lub szkodliwe w zależności od kontekstu. Czy inteligencja, nasza główna cecha istot ludzkich, nie jest inną cechą? Czy to możliwe, że język, pamięć, umiejętność planowania ... są tylko strategiami, które zostały opracowane w naszym ciele w wyniku doboru naturalnego?
Odpowiedź na oba pytania brzmi "tak". Większa inteligencja opiera się na drastycznych zmianach anatomicznych ; nasza zdolność poznawcza nie jest darem nadanym przez duchy, ale jest wyjaśniona, przynajmniej częściowo, przez drastyczne zmiany na poziomie neuroanatomicznym w porównaniu do naszych przodków.
Ten pomysł, który był tak drogi, by przyznać się w czasach Darwina, sugeruje, że nawet użycie naszego mózgu, zestawu narządów, które wydają nam się tak wyraźnie korzystne we wszystkich znaczeniach, może być przykre w niektórych sytuacjach.
Oczywiście można się długo spierać o to, czy dostępne nam zdolności poznawcze spowodowały więcej szczęścia lub więcej bólu. Ale przejście do prostej i bezpośredniej, główną wadą posiadania mózgu podobnego do naszego jest pod względem biologicznym jego wysokie zużycie energii .
Zużycie energii w mózgu
W ciągu ostatnich kilku milionów lat linia ewolucyjna, która wyrasta z wyginięcia naszego ostatniego wspólnego przodka z szympansami, aż po pojawienie się naszego gatunku, została scharakteryzowana, między innymi, przez obserwowanie, jak idzie mózg naszych przodków. coraz więcej. Wraz z pojawieniem się rodzaju Homo, coś więcej niż 2 miliony lat temu, ten rozmiar mózgu proporcjonalnie do ciała wzrósł gwałtownie, i od tego czasu ten zestaw narządów został powiększony wraz z upływem tysiącleci.
Rezultatem było to, że wewnątrz głowy było dużo neuronów, struktur glejowych i mózgu, które zostały "uwolnione" od konieczności poświęcenia się rutynowym zadaniom, takim jak kontrolowanie mięśni lub utrzymywanie parametrów życiowych. Oznaczało to, że mogliby poświęcić się przetwarzaniu informacji już przetworzonych przez inne grupy neuronów, po raz pierwszy myśląc o prymasie "warstwy" złożoności na tyle, aby umożliwić pojawienie się abstrakcyjnych pomysłów , używanie języka, tworzenie długoterminowych strategii, i, krótko mówiąc, wszystko, co kojarzy nam się z cnotami intelektualnymi naszego gatunku.
Jednak ewolucja biologiczna nie jest czymś, co samo w sobie kosztuje cenę tych fizycznych zmian w naszym systemie nerwowym. Istnienie inteligentnego zachowania, poleganie na bazie materialnej oferowanej przez tę plątaninę neuronów, które są w naszych głowach potrzebujesz tej części naszego ciała, aby być zdrowym i dobrze utrzymanym.
Aby zachować funkcjonalny mózg, potrzebne są zasoby, to znaczy energia ... i okazuje się, że mózg jest bardzo drogim organem: chociaż stanowi około 2% całkowitej masy ciała, zużywa około 20% energii używany w stanie spoczynku. W innych współczesnych nam małpach rozmiar mózgu w porównaniu z resztą ciała jest mniejszy i, oczywiście, także jego zużycie: średnio około 8% energii podczas odpoczynku. Czynnik energii jest jedną z głównych wad związanych z ekspansją mózgu konieczną do posiadania inteligencji podobnej do naszej.
Kto zapłacił za ekspansję mózgu?
Energia potrzebna do rozwoju i utrzymania tych nowych mózgów musiała skądś pochodzić. Trudno jest wiedzieć, jakie zmiany w naszym ciele służyły do zapłaty za tę ekspansję mózgu.
Do niedawna jednym z wyjaśnień na temat tego, czym był ten proces kompensacyjny był Leslie Aiello i Peter Wheeler.
Hipoteza o drogiej tkance
Według hipoteza "drogiej tkaniny" Aiello i Wheelera , większe zapotrzebowanie na energię wytwarzane przez większy mózg musiało być zrekompensowane również skróceniem przewodu żołądkowo-jelitowego, kolejnej części naszego organizmu, która również jest bardzo kosztowna energetycznie. Zarówno mózg, jak i jelit konkurowały w okresie ewolucyjnym o niewystarczające zasoby, więc trzeba było rosnąć ze szkodą dla drugiego.
Aby utrzymać bardziej złożoną maszynerię mózgową, nasi dwunożni przodkowie nie mogli polegać na kilku wegetariańskich przekąskach dostępnych na sawannie; potrzebowali diety, która zawierałaby znaczną ilość mięsa, bardzo bogatą w białko żywność. W tym samym czasie przestań w zależności od roślin w momencie jedzenia pozwoliło skrócić układ trawienny , a co za tym idzie oszczędność energii. Co więcej, jest całkiem możliwe, że nawyk polowania był regularnie przyczyną, a jednocześnie następstwem poprawy ogólnej inteligencji i zarządzania odpowiadającym jej zużyciem energii.
W skrócie, zgodnie z tą hipotezą, pojawienie się w charakterze mózgu podobnego do naszego byłoby przykładem wyraźnego kompromisu: wzrost jakości pociąga za sobą utratę co najmniej jednej innej jakości. Dobór naturalny nie jest pod wrażeniem wyglądu mózgu takiego jak nasz. Jego reakcja brzmi: "Wybraliście więc literę inteligencji ... cóż, zobaczmy, jak to się dzieje od teraz".
Jednak hipoteza Aiello i Wheelera straciła swoją popularność przez cały czas, ponieważ dane, na których był oparty, nie były wiarygodne , Obecnie uważa się, że niewiele jest dowodów na to, że wzrost mózgu został wypłacony z odszkodowaniem tak klarownym, jak zmniejszenie wielkości niektórych narządów i że duża część utraty dostępnej energii została złagodzona dzięki rozwojowi dwunożności. Jednak tylko ta zmiana nie musiała całkowicie rekompensować poświęcenia związanego z wykorzystaniem zasobów do utrzymania kosztownego mózgu.
Niektórym badaczom przypisuje się część cięć, które zostały na nią wykonane zmniejszenie siły naszych przodków i nas samych .
Najsłabszy prymas
Chociaż dorosły szympans rzadko przekracza 170 cm wzrostu i 80 kg, dobrze wiadomo, że żaden z członków naszego gatunku nie byłby w stanie wygrać walki wręcz z tymi zwierzętami. Najsłabszy z tych małp byłby w stanie złapać środkowego Homo sapiens za kostkę i szorować nim ziemię.
Jest to fakt, o którym mowa, na przykład, w dokumencie Proyecto Nim, w którym wyjaśniono historię grupy ludzi, którzy próbowali podnieść szympansa jak dziecko; trudnościom w nauce małpy towarzyszyła groźba wybuchów gniewu, które z niepokojącą łatwością zakończyły się poważnymi obrażeniami.
Fakt ten nie jest przypadkowy i nie ma nic wspólnego z tym uproszczonym widokiem natury, zgodnie z którym dziką zwierzynę cechuje siła. Jest całkiem możliwe, że ta upokarzająca różnica w sile każdego gatunku jest wynikiem rozwoju, który nasz mózg doznał podczas jego biologicznej ewolucji .
Ponadto wydaje się, że nasz mózg musiał opracować nowe sposoby zarządzania energią. W badaniach, których wyniki zostały opublikowane kilka lat temu w PLoS ONE, udowodniono, że metabolity stosowane w kilku obszarach naszego mózgu (czyli cząsteczek używanych przez nasz organizm do interweniowania w pozyskiwaniu energii z innych substancji ) ewoluowały znacznie szybciej niż inne gatunki naczelnych. Z drugiej strony, w tym samym badaniu zaobserwowano, że eliminując czynnik różnicy w wielkości między gatunkami, nasz jest o połowę mniejszy od innych nie wymarłych małp człekokształtnych, które były badane.
Większe zużycie energii mózgowej
Ponieważ nie mamy takiej samej wytrzymałości ciała jak inne duże organizmy, ta większa konsumpcja na poziomie głowy musi być stale kompensowana przez inteligentne sposoby znajdowania zasobów energii przy użyciu całego ciała.
Jesteśmy więc w alei bez powrotu ewolucji: nie możemy przestać szukać nowych sposobów stawienia czoła zmieniającym się wyzwaniom naszego środowiska, jeśli nie chcemy zginąć. Paradoksalnie jesteśmy zależni od umiejętności planowania i wyobrażania sobie, że daje nam ten sam organ, który ukradł naszą siłę .
- Może jesteś zainteresowany: "Teorie ludzkiej inteligencji"
Bibliografia:
- Aiello, L. C., Wheeler, P. (1995). Kosztowna hipoteza tkankowa: mózg i układ trawienny w ewolucji człowieka i naczelnych. Aktualna antropologia, 36, pp. 199-221.
- Arsuaga, J. L. i Martínez, I. (1998). Wybrany gatunek: długi marsz ludzkiej ewolucji, Madryt: Edycje planet.
- Bozek, K., Wei, Y., Yan, Z., Liu, X., Xiong, J., Sugimoto, M. i in. (2014).Wyjątkowe ewolucyjne rozbieżności ludzkiego mięśnia i mózgowych metabolizmów Równoważy ludzką poznawczą i fizyczną wyjątkowość. Plos Biology, 12 (5), e1001871.
