Id, jaźń i superego, według Zygmunta Freuda

Kwiecień 5, 2024

Ze wszystkich teorii opracowanych przez Zygmunta Freuda, z To , Ja i Superego Jest to jeden z najbardziej znanych. Zgodnie z jego podejściem psychodynamicznym, każda z tych struktur reprezentuje psychiczny przykład, który z naszego układu nerwowego, prowadzi nas do ścigania interesów, które ścierają się ze sobą.

Tak więc To, Ja i Superego są to pojęcia, które Freud zwykł nazywać konfliktem i walką antagonistycznych sił, które według niego rządzą naszym sposobem myślenia i działania , Celem psychoanalizy było zatem wyjaśnienie prawdziwej natury konfliktów i blokad, które według Freuda stanowiły podstawę psychopatologii. Zobaczmy bardziej szczegółowo, jakie pomysły kryją się za tą teorią.

Trzy psychiczne przykłady teorii Freuda

Podejście psychodynamiczne, które narodziło się wraz z psychoanalizą Freuda, opiera się na założeniu, że procesy psychiczne zachodzące w każdej osobie są określone przez istnienie konfliktu , Stąd bierze się termin "dynamiczny", który wyraża stałą ciągłość wydarzeń, w których jedna ze stron próbuje narzucić sobie drugą. Pojęcia id, ego i superego tworzą część teorii Freuda, w których ta idea zderzenia różnych struktur psychicznych jest bardziej oczywista.

Ale odejdźmy od takich abstrakcyjnych terminów. Jaka jest podstawa tej walki, która według Freuda jest walczona w naszej głowie w sposób zasadniczo nieświadomy? Jakie interesy i cele są zagrożone według ojca psychoanalizy? Aby odpowiedzieć na te pytania, najpierw trzeba zdefiniować, czym jest id, ego i superego, trzy istoty, które dla Freuda wyjaśniają osobowość istot ludzkich poprzez sposób, w jaki walczą między sobą.

1. To

Freud zaproponował, że Id lub Id jest strukturą ludzkiej psychiki, która pojawia się jako pierwsza , W przeciwieństwie do tego, co dzieje się z ego i superego, jest obecne od urodzenia i dlatego w ciągu pierwszych dwóch lat naszego życia jest tym, który dowodzi przez ten okres czasu.

The Ello porusza się od początku bezpośredniej przyjemności i dlatego stara się sprawić, by pierwotne impulsy rządziły zachowaniem osoby, niezależnie od konsekwencji w średnim lub długim okresie, które to może pociągać za sobą. Z tego powodu zwykle uważa się, że id jest "częścią zwierzęcą" lub "instynktem" człowieka.

2. Jaźń

Ta psychiczna instancja powstała z dwóch lat i, w przeciwieństwie do id, podlegałaby zasadzie rzeczywistości. To znaczy, że Jaźń jest bardziej skoncentrowany na zewnątrz i pozwala nam myśleć o praktycznych konsekwencjach tego, co robimy, oraz o problemach, które mogą generować zbyt swobodne zachowania. To sprawia, że staje twarzą w twarz z id, by ułagodzić emanujące z niego impulsy, do których wykorzystuje mechanizmy obronne.

Krótko mówiąc, ja, zgodnie z teorią Zygmunta Freuda, agencja psychiczna odpowiedzialna za wytwarzanie siły Nie przejmuje kontroli nad ciałem, prowadząc w krótkim czasie do katastrofalnych sytuacji, a Superyo nie dusi się ze względu na jego ograniczający charakter. To nie jest po prostu byt, który ogranicza wpływ pozostałych dwóch, ale ma swój własny program i interesy i rządzi się inną logiką: pragmatyzmem i przetrwaniem.

3. Superego

Superego pojawiłoby się według Freuda od 3 lat życia, oraz jest konsekwencją socjalizacji (w zasadzie uczy się przez rodziców) oraz internalizacja społecznie uzgodnionych norm. Jest to instancja psychiczna, która zapewnia przestrzeganie zasad moralnych. Dlatego superego naciska, aby dokonać wielkich poświęceń i wysiłków, aby osobowość siebie była jak najbliżej idei doskonałości i dobra.

Ponieważ całkowicie odrzuca ideę poddania się moralnemu i ja, pomimo próby zatrzymania impulsów, porusza się także poprzez egoistyczne cele skupione na przetrwaniu i pragmatyzmie przystosowania się do otoczenia, Super-ego konfrontuje oba. Dla ojca psychoanalizy Superyo ma sens w kontekście, w którym wpływ społeczeństwa zmusza nas do przyjmowania zachowań samokontroli w celu uniknięcia konfrontacji z innymi, chociaż w dłuższej perspektywie ten wpływ wykracza daleko poza ramy ta logika zorientowana jest na socjalizację i staje się podstawowym elementem tworzenia tożsamości jednostki.

Równowaga między siłami

Freud uważał, że wszystkie te części psyche istnieją u wszystkich ludzi i, na swój sposób, są nieodzowną częścią procesów umysłowych.Uważał jednak, że walka między Ja, Ja i Superego może czasami generować dekompensacje, które powodują cierpienie i pojawianie się psychopatologii, tak że powinniśmy próbować ponownie zrównoważyć korelację sił poprzez psychoanalizę , W rzeczywistości jedną z cech teorii Freuda jest to, że tworzą koncepcję zdrowia psychicznego, w której zaburzenia nie są wyjątkiem, ale normą; Najczęściej są to nierównowagi między tymi psychicznymi instancjami, ponieważ problemy psychiczne pozostają ukryte i utajone w wewnętrznej walce, którą utrzymują między sobą.

Na przykład, jeśli superego zostaje narzucone, represja myśli i emocji może stać się tak duża, że pojawiają się okresowe załamania nerwowe, coś, co on przypisał na przykład w przypadku kobiet z histerią zbyt przywiązany do sztywnej i głęboko restrykcyjnej moralności.

Z drugiej strony, jeśli to Przeważało, to może ustąpić socjopatii impulsywność, która zagraża zarówno osobie, która ją doświadcza, jak i innym, ponieważ bezwzględnym priorytetem jest zaspokojenie potrzeb w trybie pilnym.

Ta koncepcja równowagi sił całkowicie zaimpregnowała dzieło Zygmunta Freuda, ponieważ nie wierzył, że istnieje ostateczne rozwiązanie konfrontacji między trzema zjawiskami psychicznymi: najzdrowsi ludzie nie są tymi, w których id, ego i superego mają nie walczyć (rzecz niemożliwą, według niego), ale te, w których ta walka powoduje mniej nieszczęścia.

Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że niemożność obalenia teorii Freuda zamienia te trzy pojęcia w teoretyczne konstrukcje, które nie są zbyt użyteczne dla współczesnej psychologii naukowej, częściowo z powodu wpływu na dzieło Karla na filozofię nauki. Popper i jego krytyka psychoanalizy.

Bibliografia:

Carlson, N. R. (2010). Psychologia, nauka zachowania: podejście psychodynamiczne. Toronto: Pearson Canada.
Freud, S. (2016). The I and the It. Madryt: Amorrortu.
Rycroft, C. (1968). Krytyczny słownik psychoanalizy. New York: Basic Books.