yes, therapy helps!
Znaczenie praktykowania uważności i współczucia razem

Znaczenie praktykowania uważności i współczucia razem

Marzec 7, 2024

W tradycji buddyjskiej Uważność i współczucie są uważane za dwa skrzydła ptaka mądrości i uważa się, że oba są niezbędne, aby móc latać, więc są ćwiczone razem i wzmacniają się nawzajem.

Aby praktykować współczucie, uważność jest konieczna, ponieważ musimy być zdolni do uświadomienia sobie własnego cierpienia i cierpienia innych, bez osądu, przywiązania lub odrzucenia, aby odczuwać współczucie dla osoby, która cierpi.

Przede wszystkim jednak, aby wykonywać praktyki współczucia, istnieje potrzeba minimalnego poziomu uwagi uzyskanego dzięki praktyce mindfulness (García Campayo and Demarzo, 2015). Niektóre z pierwszych praktyk współczucia, takich jak uważność we współczującym oddychaniu i pełne współczucie skanowanie ciała, udawaj, że rozwijasz uważność i zmniejszasz wędrówkę umysłu, jednocześnie kojarząc ze współczującą postawą bazy.


Związek pomiędzy uważnością a współczuciem

Wiadomo, że opracowana została praktyka uważności reprezentowana przez dwa główne protokoły interwencyjne Ograniczenie stresu oparte na uważności (MBSR) (Birnie i in., 2010) oraz program Terapia poznawcza oparta na uważności (MBCT) (Kuyken et al 2010), zwiększyć współczucie. Programy te nie uczą konkretnie współczucia, ale wysyłane są niejawne przesłania o tym, jak ważne jest współczucie i życzliwość dla siebie i procesów mentalnych, gdy mówimy o współczującej postawie, pierwiastku, który jest rdzeniem praktyki uważności.

Jednakże, gdy te dwie interwencje są ze sobą powiązane, terapia współczucia przywraca uważność koniugację z procesami mentalnymi, które stoją za społecznym zaangażowaniem, aby spróbować uczynić świat lepszym, oraz indywidualne zobowiązanie do ustanowienia więzi przywiązania i uczucia, gdy Cierpimy. Współczucie jest szerszym pojęciem niż uważnością i w rzeczywistości badania wskazują na możliwość, że może to być bardziej skuteczne leczenie niż uważność w niektórych specyficznych patologiach, takich jak depresja (oraz w zaburzeniach związanych z wizerunkiem własnym). , poczucie winy i samokrytycyzm), oprócz interwencji ukierunkowanych na zwiększenie dobrostanu psychicznego u zdrowych osób.


Różnice między obiema praktykami

Koncentrując się na psychobiologii, która prowadzi do uważności i współczucia, istnieją duże różnice między obiema praktykami.

Podczas gdy procesy umysłowe najbardziej związane z uważnością tworzą formę metapoznania i regulacji uwagi związanej z aktywnością przednich regionów środkowych, a zatem jest to ostatnie osiągnięcie ewolucyjne (Siegel 2007), współczucie jest o wiele bardziej pradawne, i związane z systemem opieki nad ssakami. Obejmuje substancje takie jak oksytocyna i inne hormony związane z poczuciem bezpiecznego przywiązania, a także systemy neuronalne i sieci powiązane z miłością i przynależnością (Klimecki i in. 2013). Poniższa tabela podsumowuje, co zapewnia każda z dwóch terapii.

Tabela: Szczególny wkład uważności i terapii współczucia


MINFUNNOŚĆ WSPÓŁCZUCIE
Zapytaj respondentaJakie jest doświadczenie tutaj i teraz?Czego potrzebujesz teraz, aby czuć się dobrze i zmniejszyć cierpienie?
CelStań się świadomy prawdziwego doświadczenia i zaakceptuj jego naturęUspokójcie podmiot w obliczu cierpienia, rozumiejąc, że pierwotny ból jest nieodłączny od ludzkich istot
Ryzyko każdej terapii, jeśli nie balansuje z drugąAkceptacja dyskomfortu podmiotu, zapominanie o jego potrzebach, skupienie się wyłącznie na doświadczeniu Wieczny brak motywacji i etycznego i współczującego stosunku do siebie i do świataNie akceptuj doświadczenia pierwotnego cierpienia (które jest nieuniknione i nieodłączne dla ludzkiej natury). Nie skupiaj się na tu i teraz, na prawdziwej naturze rzeczy i skupiaj się wyłącznie na tym, aby poczuć się lepiej w przyszłości

Podsumowując

Doświadczenie użalania się nad sobą może wydawać się paradoksalne: Z jednej strony obecne cierpienie doświadcza akceptacji, ale jednocześnie ma na celu zmniejszenie cierpienia w przyszłości .


Oba cele nie są niezgodne, ale komplementarne: pierwszy (akceptacja uważności doświadczenia cierpienia) jest uznaniem ludzkiej natury, a drugi jest drogą naprzód (współczuciem) przed rzeczywistością pierwszej.

Bibliografia:

  • Birnie K, Speca M, Carlson LE. Odkrywanie współczucia i empatii w kontekście ograniczania stresu opartego na uważności (MBSR). Stres i zdrowie 2010; 26, 359-371.
  • García Campayo J, Demarzo M. Mindfulness manual. Ciekawość i akceptacja Barcelona: Siglantana, 2015.
  • Klimecki OM, Leiberg S, Lamm C, Singer T. Funkcjonalna plastyczność neuronalna i związane z nią zmiany pozytywnego afektu po treningu współczucia.Cereb Cortex 2013; 23: 1552-61.
  • Kuyken W, Watkins E, Holden E, White K, Taylor RS, Byford S, i in. Jak działa terapia kognitywna oparta na uważności? Behavior Research and Therapy 2010; 48, 1105-1112.
  • Siegel D. Umysłowy mózg. Nowy Jork: Norton, 2007.

"Mindfulness - ale co to i po co?" - Anna Gubernat, Anna Mazuś i Katarzyna Prątnicka (Marzec 2024).


Podobne Artykuły