Interpersonalna teoria Harry'ego Stack'a Sullivana
Interpersonalna teoria Harry'ego Stack'a Sullivana na temat rozwoju osobowości Jest to jeden z najbardziej znanych w dziedzinie psychoanalizy.
W tym artykule opiszemy główne koncepcje i postulaty tego modelu, których koncentracja na relacjach interpersonalnych znacząco wpłynęła na późniejsze osiągnięcia psychoterapii.
- Powiązany artykuł: "Główne teorie osobowości"
Interpersonalna teoria H. S. Sullivana
Harry Stack Sullivan (1892-1949) opublikował pracę w 1953 roku "Interpersonalna teoria psychiatrii"; w tym opracował swój model osobowości , która jest częścią paradygmatu psychoanalizy. Dokładniej, możemy sklasyfikować Sullivana w neofreudyzmie, razem z autorami takimi jak Carl Jung, Karen Horney, Erik Fromm lub Erik Erikson.
Sullivan bronił koncepcji psychiatrii, zgodnie z którą ta nauka powinna badać interakcje między ludźmi. W ten sposób podkreślił fundamentalne znaczenie relacji międzyludzkich (zarówno rzeczywistych, jak i urojonych) w konfiguracji osobowości, aw konsekwencji także psychopatologii.
Dla tego autora osobowość można zdefiniować jako wzorzec zachowania związany z sytuacjami interakcji z innymi ludźmi. Byłby to stabilny i złożony byt, zdeterminowany tak samo przez wrodzone potrzeby fizjologiczne i interpersonalne, jak przez uczenie się poprzez wczesne doświadczenia i proces socjalizacji.
W tym sensie osobowość uformowałaby się stopniowo pod względem kontaktu ze środowiskiem społecznym i zdolności do zaspokajania potrzeb, a także napięcia, które wywołują zarówno z biologicznego, jak i psychologicznego punktu widzenia. Niepowodzenia w tego rodzaju uczeniu się i brak adaptacji psychologicznej doprowadziłyby do patologii.
Teoria osobowości H. S. Sullivana, aw szczególności jej skupienie na interakcjach społecznych, doprowadziły do powstania szkoły psychoanalizy interpersonalnej , Ten prąd różni się od wariantu freudowskiego także w jego interesie indywidualności i znaczeniu, jakie nadaje on wzajemnemu związkowi terapeuty z pacjentem.
- Być może jesteś zainteresowany: "9 rodzajów psychoanalizy (teorie i główni autorzy)"
Stabilne czynniki, które składają się na osobowość
Według Sullivana konstrukcja, którą znamy jako "osobowość", składa się z trzech stabilnych aspektów: dynamizm i potrzeby , System jaźni i personifikacje .
Wszystkie powstają z interakcji z innymi ludźmi oraz z tego, jak rozwiązujemy nasze fizjologiczne i społeczne impulsy.
1. Potrzeby i dynamika
Definiuje psychoanaliza interpersonalna dwa duże zestawy ludzkich potrzeb : zadowolenie z siebie i bezpieczeństwo. Te pierwsze są związane z fizjologią i obejmują karmienie, wydalanie, aktywność lub sen; Potrzeby w zakresie bezpieczeństwa mają bardziej psychologiczny charakter, taki jak unikanie lęku i utrzymanie poczucia własnej wartości.
Dynamizmy są złożonymi wzorami zachowań i mniej więcej stabilne, które spełniają funkcję zaspokojenia pewnej podstawowej potrzeby - lub, w słowach Sullivana, "przekształcania fizycznej energii organizmu". Istnieją dwa rodzaje dynamizmu: te, które odnoszą się do określonych części ciała i te związane z doświadczeniami strachu i lęku.
2. System jaźni
System Ja rozwija się przez całe dzieciństwo, gdy doświadczamy niepokoju i łagodzimy go poprzez innych ludzi. Jest to struktura psychiczna, która spełnia funkcję zarządzać niepokojem, czyli radzić sobie z potrzebami bezpieczeństwa , Wraz z wiekiem przyjmuje również funkcję ochrony poczucia własnej wartości i wizerunku społecznego.
- Powiązany artykuł: "Czym jest" jaźń "w psychologii?"
3. Personifikacje
Sullivan używa terminu "personifikacja", aby odnieść się do sposobów interpretowania świata przez dzieci: przypisywania ludzi i zbiorowej charakterystyki innych, w oparciu o doświadczenia związane z interakcją, jak również osobiste przekonania i fantazje. Personifikacje będą miały wielkie znaczenie w relacjach społecznych w całym życiu .
Tryby doświadczenia: rozwój umysłu
Podążając za podejściami Sullivana, osobowość kształtuje się poprzez przeniesienie interpersonalnego na intrapsychiczny. W ten sposób, jeśli potrzeby danej osoby w dzieciństwie zostaną zadowalająco zaspokojone, osiągnie poczucie pewności siebie i bezpieczeństwa; jeśli nie, rozwinie się tendencja do poczucia niepewności i niepokoju.
Sposoby, w jakie doświadczamy naszego środowiska fizycznego i społecznego Zmieniają się w zależności od wieku, stopnia znajomości języka i prawidłowego zaspokojenia potrzeb. W tym sensie Sullivan opisał trzy tryby doświadczenia: prototaxica, paratáxica i syntactic. Każda z nich jest podporządkowana tym, które pojawiają się później.
1. Doświadczenie protaktyczne
Dzieci doświadczają życia jako następstwa niepowiązanych stanów organizmu. Nie ma koncepcji przyczynowości ani prawdziwego poczucia czasu. Stopniowo będzie świadomy części ciała wchodzących w interakcje z otoczeniem , w którym pojawiają się odczucia napięcia i ulgi.
2. Doświadczenie Paratáxica
W dzieciństwie odróżniamy się od otoczenia i zdobywamy wiedzę o sposobach zaspokajania naszych potrzeb; pozwala to na pojawienie się osobistych symboli, poprzez które ustalamy związki między wydarzeniami a wrażeniami, takimi jak przyczynowość.
Sullivan mówił o "zniekształceniu paratáxica", aby uzyskać odniesienie do pojawienia się doświadczeń tego rodzaju w późniejszych etapach życia. Polegają one zasadniczo na powiązaniu z innymi w sposób równoważny z tym, który miał miejsce w przeszłości z osobami znaczącymi; przejawia się to na przykład w przekazie.
3. Doświadczenie syntaktyczne
Kiedy rozwój osobowości zachodzi w zdrowy sposób, pojawia się myśl syntaktyczna, która ma charakter sekwencyjny i logiczny i jest stale modyfikowana zgodnie z nowymi doświadczeniami. Również symbole są zatwierdzane w drodze konsensusu z innymi ludźmi, co nadaje sens społeczny zachowaniu.
