Teoria Lamarcka i ewolucja gatunku

Od stuleci pytanie, w jaki sposób powstawały różne formy życia, było zagadnieniem, które zafascynowało ludzkość. Wokół tego pytania powstały mity i legendy, ale opracowano również bardziej kompletne i systematyczne teorie .

The Teoria Lamarcka Jest to jedna z najsławniejszych prób zaproponowania idei ewolucji gatunków, w której nie ma boskiej inteligencji, aby kierować procesem.

Kim był Lamarck?

Osoba, która zaproponowała to, co znamy dzisiaj, jako teorię Lamarcka, była Jean-Baptiste de Lamarck był francuskim przyrodnikiem urodzonym w 1744 roku. W jego czasach nauka istot żywych była zupełnie inną dyscypliną niż dzisiejsza biologia, dlatego też zawierała pomysły na temat funkcjonowania naturalne procesy, w które interweniował boski, coś, co byłoby skandaliczne z powodu obecnych standardów naukowych.

Lamarck uczynił biologię w dużej mierze niezależną od religii proponując teorię ewolucji, w której inteligencje poza nie miały żadnej roli .

Czym był Lamarckizm?

Przed angielskim przyrodnikiem Charles Darwin zaproponowała teorię ewolucji, która na zawsze zmieni świat biologii, teoria Lamarcka już zaproponowała wyjaśnienie, w jaki sposób mogły pojawić się różne formy życia bez uciekania się do jednego lub kilku bogów.

Jego pomysł był taki, że chociaż pochodzenie wszystkich form życia można stworzyć spontanicznie (przypuszczalnie dzięki bezpośredniej pracy Boga), ale potem, ewolucja powstała jako produkt mechanicznego procesu wynikającego z fizycznego i związki chemiczne materii, z którą tworzą się organizmy i ich środowisko.

Podstawowa idea teorii Lamarcka była następująca: Zmienia się otoczenie, drogi życia nieustannie dostosowują się do nowych wymagań środowiska , wysiłki te modyfikują ich ciała fizycznie, a te fizyczne zmiany są dziedziczone przez potomstwo. To znaczy, że ewolucja zaproponowana przez teorię Lamarcka była procesem podtrzymywanym w koncepcji zwanej dziedziczenie nabytych cech: rodzice przekazują swoim dzieciom cechy, które nabywają, od tego, w jaki sposób odnoszą się do środowiska.

Zobacz

Wiemy, jak działał ten hipotetyczny proces, wykorzystując najsłynniejszy przykład teorii Lamarcka: przypadek żyraf, które rozciągają szyje.

Przykład żyraf i Lamarck

Na początku zwierzę podobne do antylopy widzi, że jego otoczenie staje się coraz bardziej suche, więc trawa i krzewy stają się coraz rzadsze i częściej uciekają się do karmienia liści drzewa , To sprawia, że ​​rozciąganie szyi staje się jednym z określających nawyków codziennego życia niektórych członków ich gatunku.

Tak więc zgodnie z teorią Lamarcka pseudo-antylopy, które nie mają trudności z dostępem do liści drzew poprzez rozciąganie ich szyi, mają tendencję do obumierania pozostawiając małe lub żadne potomstwo, podczas gdy ci, którzy rozciągają szyję nie tylko przeżywają, ponieważ rozciągnięta szyja jest przedłużona, ale ta cecha fizyczna (dłuższa szyja) jest przekazywana ich dziedzictwu.

W ten sposób wraz z upływem czasu i pokoleń pojawia się sposób życia, który wcześniej nie istniał: żyrafa .

Od prostoty do złożoności

Jeśli przejdziemy od pierwszej płaszczyzny, która obejmuje opis procesu, w którym jedno pokolenie przejdzie przez swoją nabytą charakterystykę do następnej, zobaczymy, że wyjaśnienie, na podstawie którego teoria Lamarcka próbuje wyjaśnić różnorodność gatunków, jest dość podobne do pomysły Karola Darwina.

Lamarck uważał, że pochodzenie gatunku było zawarte w bardzo prostym sposobie życia, którego pokolenie po pokoleniu ustępowało bardziej złożonym organizmom. Te późne gatunki niosą ślady adaptacyjnych wysiłków swoich przodków , dzięki któremu sposoby, w jakie mogą się przystosować do nowych sytuacji, są bardziej zróżnicowane i ustępują większej różnorodności form życia.

Co kończy się teorią Lamarcka?

Jeśli teoria Lamarcka jest uważana za przestarzały model, to przede wszystkim dlatego, że dziś wiemy, że jednostki mają ograniczony margines możliwości, jeśli chodzi o modyfikowanie ciała za pomocą jego użycia. Na przykład obroże nie są wydłużane przez prosty rozciąganie, a to samo dzieje się z nogami, ramionami itp.

Innymi słowy, fakt wykorzystania wielu określonych strategii i części ciała nie sprawia, że ​​dostosowują swoją morfologię do poprawy zgodności z tą funkcją, z pewnymi wyjątkami.

Drugim powodem, dla którego Lamarckizm zawodzi, są jego założenia dotyczące dziedziczenia nabytych umiejętności. Te fizyczne modyfikacje, które zależą od użycia pewnych narządów, takich jak stopień kulturystyki ramion, nie są przekazywane potomstwu automatycznie, ponieważ to, co robimy, nie modyfikuje DNA komórek płciowych, których geny są przekazywane podczas reprodukcji.

Chociaż udowodniono, że niektóre formy życia przekazują swoje kody genetyczne innym poprzez proces znany jako horyzontalny transfer genów, ta forma modyfikacji kodu genetycznego nie jest taka sama jak ta opisana w teorii Lamarcka (między innymi w tym czasie istnienie genów nie było znane).

Ponadto, typ genów, których funkcją jest zrestartuj epigenom form życia, które są tworzone w ich fazie zygoty to znaczy, upewnij się, że nie ma nabytych zmian, które mogą odziedziczyć potomstwo.

Różnice z Darwinem

Karol Darwin próbował także wyjaśnić mechanizmy ewolucji biologicznej, ale w przeciwieństwie do Lamarcka nie ograniczył się do umieszczenia dziedzictwa nabytych postaci w centrum tego procesu.

Zamiast tego, teoretyzował on, w jaki sposób presja i wymagania środowiska oraz sposoby życia, które współistnieją ze sobą, oznaczają, że na dłuższą metę pewne cechy przekazywane są potomstwu z wyższą częstotliwością niż inne , które z czasem spowodowałyby, że znaczna część osobników tego gatunku lub nawet prawie wszystkie z nich osiągnęłyby tę cechę.

W związku z tym stopniowe gromadzenie tych zmian spowodowałoby powstawanie różnych gatunków w czasie.

Zalety Lamarckismo

Fakt, że ten przyrodnik odrzucił ideę, że cuda odgrywają ważną rolę w tworzeniu wszystkich gatunków, sprawił, że teoria Lamarcka dotycząca ewolucji została zignorowana lub umniejszona aż do momentu jego śmierci. Mimo to dziś Lamarck jest bardzo rozpoznawany i podziwiany nie dlatego, że jego teoria była poprawna i wyjaśnić proces ewolucji, ponieważ teoria Lamarcka stała się przestarzała, ale z dwóch różnych powodów.

Po pierwsze, sposób, w jaki Lamarck wyobrażał sobie ewolucję, można interpretować jako pośredni krok pomiędzy klasycznym kreacjonizmem, zgodnie z którym wszystkie gatunki zostały stworzone bezpośrednio przez Boga i pozostają takie same przez całe pokolenia, a teoria Darwina w oparciu o teorię ewolucji, która jest aktualnym fundamentem nauki o biologii.

Drugim jest po prostu rozpoznanie trudności, z jakimi ten przyrodnik musiał się zmierzyć przy opracowywaniu i obronie teorii ewolucji Lamarcka w jej historycznym kontekście w czasach, gdy skamieniałości w formach życia były skąpe. i został sklasyfikowany w chaotyczny sposób. Badanie czegoś tak złożonego jak ewolucja biologiczna nie jest łatwe, ponieważ wymaga to szczegółowej analizy bardzo konkretnych aspektów form życia i zbudowania z niego wysoce abstrakcyjnej teorii wyjaśniającej rodzaj prawa naturalnego, które stoi za tym wszystkim. rodzaj zmian.

How Evolution works (Kwiecień 2024).