Walka paradygmatów w psychologii
Tradycyjnie dziedzina psychologii stała się bardziej polem bitwy niż do skumulowanej dziedziny wiedzy naukowej. Uczestnicy tej bitwy różnili się w swojej stosunkowo krótkiej historii. I mówię względnie, ponieważ psychologia była zawsze, od początku cywilizacji, choć oczywiście nie zawsze była rozważana pod tym terminem.
Innatystom, sytuacjonistom, interakcjonistom, behawioralnym, poznawczym, humanistycznym, psychodynamicznym ... walka pomiędzy żarliwymi wyznawcami tego czy innego paradygmatu wiedzy psychologicznej była różnorodna pod względem pochodzenia podejścia, ale nigdy nie była zwolniona z nieufności pojęciowej zwolennicy danego paradygmatu wzbudzają afirmacje lub rozważania zwolenników innych.
- Powiązany artykuł: "7 głównych strumieni psychologii"
Teoretyczne i praktyczne pole bitwy
Obecnie, z mojej skromnej perspektywy jako eklektycznego, bezstronnego obserwatora, uważam, że jesteśmy świadkami niedawnego większego konkursu, między tak zwanym podejściem poznawczo-behawioralnym a dziedzicznym podejściem humanizmu to jest psychologia pozytywna. Być może spieszę się do takiej obserwacji, ale często znajduję przeciwników pozytywnego podejścia bronionego przez Seligmana, Csikszentmihalyiego, Dyera czy Davidsona, przeciwko klasycznemu podejściu poznawczo-behawioralnemu autorów i badaczy takich jak Skinner, Thorndike, Ellis i Beck wśród inni.
Tak jak w przypadku zwarcia, wielu z nich szybko wskazuje na zalety i / lub ograniczenia jednego podejścia w stosunku do drugiego, próbując potwierdzić swoje przekonanie o prawidłowym podejściu do różnych celów w dziedzinie psychologii. ,
Po raz kolejny zdarza się, że zanurzamy się w wiecznych wewnętrznych spórach , o tym, kto jest w posiadaniu absolutnej "prawdy", jakby ten nie chciał odejść z tymi, którzy wykonując swój zawód, stosują niektóre lub inne techniki na rzecz osiągnięcia pewnego rodzaju rezultatów (zdrowie dobrobyt, wydajność itp.). W końcu tego rodzaju systematyczne spory, dalekie od bycia przydatnym do wytwarzania wiedzy, stanowią obciążenie dla rozwoju tej ekscytującej dyscypliny.
Eklektyczna wizja psychologii
Jeśli nauczyłem się czegoś przez te wszystkie lata, w których praktykuję się jako psycholog, prawdy mogą przybierać różne formy. Psychologia jest "żywą nauką", która rośnie i ewoluuje równolegle do tempa, w jakim społeczeństwa, którym stara się udzielać odpowiedzi, rozwijają się i ewoluują, a krótko mówiąc nawet prawda cofa się, gdy cel ogranicza się do rozwinięcia bardziej praktycznego sensu istnienia.
Módlcie się za afirmacją łacińską, przypisywaną między innymi Julio Cesárem lub sam Napoleón, Divide et impera (Divide and conquer) i to jest paradoksalne, sam podział między uczniami ludzkiego umysłu , pochodzą od samych siebie. Wydaje się, że uczestnictwo w kolektywnych wysiłkach mających na celu lepsze zrozumienie naszego myślenia i odczuwania niekoniecznie przekłada się na większą zdolność stosowania tych zasad do sposobu, w jaki indywidualnie przyjmujemy użyteczne i konstruktywne podejście do teorii i narzędzi metodologicznych innych.
Krótko mówiąc, dane neuropsychologiczne (które wydają się łagodzić wszelkie spory co do funkcjonowania mózgu), jako obserwatorzy, uczeni i audytorzy funkcjonowania umysłu, mamy moralną odpowiedzialność, aby zjednoczyć się i pozostać silnym wobec wewnętrznych konceptualnych tarć i interesów zewnętrznych, które mogą zdestabilizować ostateczny cel naszej misji zawodowej, czyli zaoferować społeczeństwu, w którym żyjemy, pytania i odpowiedzi niezbędne do osiągnięcia ich celów egzystencjalnych ,
- Może jesteś zainteresowany: "Eklektyzm w psychologii: 6 zalet i wad tej formy interwencji"
