Problem Molyneux: ciekawy eksperyment psychiczny

W roku 1688 irlandzki naukowiec i polityk William Molyneux wysłał list do znanego filozofa Johna Locke'a, w którym zadał pytanie, które wzbudziło zainteresowanie całej społeczności naukowej tamtych czasów. Chodzi o to eksperyment myślowy znany jako problem Molyneux i nadal wzbudza zainteresowanie.

W całym artykule będziemy rozmawiać o tym pytaniu, które jest dyskutowane i dyskutowane zarówno w dziedzinie medycyny, jak i filozofii, i które do dziś generuje wiele nieporozumień pomiędzy badaczami i myślicielami.

• Powiązany artykuł: "Jak psychologia i filozofia są podobne?"

Czym jest problem Molyneux?

W ciągu swojej kariery Molyneux był szczególnie zainteresowany tajemnicami optyki i psychologii wzroku. Głównym powodem tego jest to, że jego własna żona straciła wzrok, gdy była jeszcze bardzo młoda.

Głównym pytaniem postawionym przez naukowca było: czy osoba niewidoma, która z biegiem czasu nauczyła się odróżniać i nazywać różne przedmioty dotykiem , byłby w stanie rozpoznać je z punktu widzenia, gdyby w pewnym momencie swojego życia go odzyskał.

Tło, które skłoniło Molyneux do sformułowania takiego pytania, zostało zainspirowane artykułem filozofa Johna Locke'a, w którym dokonał rozróżnienia między ideami lub koncepcjami, które uzyskaliśmy za pomocą jednego zmysłu i tymi, dla których potrzebujemy więcej niż jednego rodzaju percepcji. ,

Ponieważ Molyneux był wielkim wielbicielem tego angielskiego intelektualisty, postanowił wysłać swoje myśli pocztą ... które na początku nie doczekały się odpowiedzi. Jednak dwa lata później, dzięki niedawnej przyjaźni między tymi dwoma myślicielami, Locke postanowił odpowiedzieć również z wielkim entuzjazmem.

Dotyczyło to problemu Molyneux w jego pracy, umożliwiając tej refleksji dotrzeć do znacznie szerszego grona odbiorców .

Locke ukazywał to pytanie w następujący sposób: człowiek niewidomy od urodzenia uczy się rozróżniać poprzez dotyk kostkę i kulę wykonaną z tych samych materiałów io tym samym rozmiarze. Przypuśćmy teraz, że ten człowiek odzyska swój wzrok i stawiasz oba obiekty przed sobą, czy potrafisz je wtedy odróżnić i nazwać, nie dotykając ich wcześniej, tylko wzrokiem?

Problem Molyneuksa przyciągnął uwagę wielu filozofów, z których większość ma dziś odniesienia. Wśród nich byli Berkeley, Leibniz, William James i Voltaire.

Pierwsze dyskusje o czasie

Pierwsze reakcje filozofów tamtych czasów zaprzeczały jakiejkolwiek możliwości, że osoba niewidoma od narodzin mogła uzyskać wzrok, uważali problem Molyneux za rodzaj mentalnego wyzwania można to rozwiązać tylko dzięki rozumowi.

Wszyscy zgodzili się, że odczucia postrzegane przez zmysły wzroku i dotyku różnią się od siebie, ale udało im się ustalić porozumienie co do tego, w jaki sposób są ze sobą spokrewnieni. Niektórzy z nich, podobnie jak Berkeley, uważali, że związek ten jest arbitralny i może opierać się jedynie na doświadczeniu.

Jednak niektórzy stwierdzili, że związek ten był konieczny i oparty na wiedzy wrodzonej, podczas gdy inni, tacy jak Molyneux i Locke, uważali, że ten związek był konieczny i uczony przez doświadczenie.

Kiedy zebrano opinie i przemyślenia każdego z tych filozofów, widać było, że wszystko te, które należały do ​​empirycznego nurtu filozofii czasu podobnie jak Molyneux, Locke i Berkeley odpowiedzieli w negatywny sposób: ślepiec nie byłby w stanie powiązać tego, co widział, z jednej strony z tym, co kiedyś dotknął, z drugiej. W przeciwnym kierunku ci, którzy podążali za stanowiskami racjonalistycznymi, zwykle udzielali odpowiedzi twierdzących, więc nie było sposobu na jednogłośne rozwiązanie.

Część filozofów uważała, że ​​osoba pozbawiona zmysłu wzroku od urodzenia mogłaby zareagować bezpośrednio w momencie, gdy mógł obserwować obiekty. Reszta czuła jednak, że osoba ta będzie musiała wykorzystać swoją pamięć i rozum, a nawet powinien być w stanie obserwować wszystkie obiekty chodzące po nim.

• Może jesteś zainteresowany: "11 części oka i jego funkcje"

Co mówią badania?

Pomimo niemożności przeprowadzenia badań naukowych, które mogłyby rozwiązać problem Molyneux, w 1728 roku angielski analityk William Cheselden opublikował przypadek dziecka z wrodzoną ślepotą Widziałem po operacji zaćmy.

W całym tym przypadku stwierdza się, że gdy dziecko mogło zobaczyć po raz pierwszy, nie był w stanie rozpoznać z widzenia kształtu rzeczy i nie mógł rozróżnić między różnymi obiektami.

Niektórzy filozofowie, w tym Voltaire, Camper czy Berkeley, uważali, że obserwacje angielskiego lekarza były oczywiste i niepodważalne, potwierdzając w ten sposób hipotezę, że niewidoma osoba odzyskująca wzrok nie jest w stanie odróżnić przedmiotów, dopóki nie nauczy się widzieć.

Jednak inni byli sceptycznie nastawieni do tych testów. Uznali, że możliwe jest, że dziecko nie mogło dokonać prawidłowych ocen wartości, ponieważ jego oczy nie działały jeszcze poprawnie i że trzeba było dać mu trochę czasu na odzyskanie sił. Inni wskazywali ponadto, że inteligencja chłopca może również wpływać na ważność jego odpowiedzi.

Nowoczesne podejścia do eksperymentu mentalnego

Przez cały XIX wiek publikowane były różnego rodzaju opowiadania i badania dotyczące pacjentów z zaćmą, którzy próbowali rzucić nieco światła na problem z Molyneux. Zgodnie z oczekiwaniami, pojawiły się wszelkiego rodzaju wyniki , niektórzy popierają wyniki Cheselden i innych przeciw. Ponadto przypadków tych nie można było porównać, ponieważ warunki przed i po operacji były zupełnie inne. W konsekwencji problem Molyneux był przedmiotem bardzo częstych debat, bez porozumienia w sprawie rozwiązania tego problemu.

Jeśli chodzi o problem Molyneux w XX wieku, skupiono się na historycznych recenzjach i biografiach tych filozofów, którzy go analizowali i proponowali rozwiązania. Przez lata zagadka ta objęła wszystkie dziedziny naukowe takie jak psychologia, okulistyka, neurofizjologia, a nawet matematyka i sztuka.

W 1985 roku, wraz z wprowadzeniem nowych technologii w dziedzinie zdrowia, zaproponowano inną odmianę problemu Molyneux. Kwestionowano, czy kora wzrokowa pacjenta z wrodzoną ślepotą może być stymulowana elektrycznie w taki sposób, w jaki postrzega go pacjent. wzór świateł świetlnych w postaci sześcianu lub kuli , Jednak nawet przy zastosowaniu tych metod nie ustalono pewnej odpowiedzi na to pytanie.

Problem, który nigdy nie został rozwiązany

Jesteśmy pewni, że w żadnym momencie Molyneux nie był świadomy zamieszania, które jego pytanie wywołałoby w historii. W tym sensie można stwierdzić, że Problem Molyneux jest jednym z najbardziej owocnych i produktywnych eksperymentów umysłowych proponowanych w historii filozofii, wciąż zawinięty w tę samą tajemnicę, jak wtedy, gdy Molyneux wychował ją w 1688 roku .

Biblical Series IX: The Call to Abraham (Kwiecień 2024).