Relatywistyczna teoria Protagorasa
Platon może być jednym z najbardziej znanych greckich filozofów w historii, ale jego sposobem myślenia nie reprezentował wszystkich ateńskich intelektualistów który zaludnił śródziemnomorską potęgę w V wieku p.n.e. C. Protagoras, najbardziej znany z filozofii Sofista, ucieleśnia sposób rozumienia rzeczywistości diametralnie przeciwnej do tej, której bronił uczeń Sokratesa.
W tym artykule zobaczymy, co to było scharakteryzowane filozofia Protagorasa i jaki był jego sposób myślenia oparty na relatywizmie .
- Powiązany artykuł: "Jak psychologia i filozofia są podobne?"
Kim był Protagoras?
Ten znany filozof urodził się w Abdera, na północy Grecji, choć dużo podróżował, coś typowego dla ludzi o profilu intelektualnym, żyjących w epoce hellenistycznego splendoru. W czasach, gdy Perykles kierował miastem-państwem Aten, Protagoras był jego doradcą i doradcą, a nawet, na prośbę gubernatora, przygotował konstytucję greckiej kolonii.
Mieszkając tak dawno temu, niewiele wiadomo na temat osobistych szczegółów jego życia. Tak, ich pozycje intelektualne są znane, zważywszy na to Platon poświęcił wiele wysiłku, aby obalić swoje argumenty w swoich książkach , jak zobaczymy.
- Może jesteś zainteresowany: "mit jaskini Platona"
Relatywistyczna teoria Protagorasa
Podstawowe i podstawowe aspekty teoria Protagorasa, oparta na wyraźnie relatywistycznym sposobie myślenia , są następujące.
1. Funkcja filozofii nie polega na uzyskiwaniu dostępu do prawd absolutnych
Protagoras wierzył, że każda afirmacja jest uwarunkowana kontekstem, w którym została wydana. Oznacza to, że nie może przełożyć prawdy uniwersalnej na słowa, ponieważ zawsze jest ograniczona czasem i miejscem, w którym została wygenerowana, albo z powodu braku informacji o czymś lub brak obiektywności osoby, która popiera afirmację, która często jest zaangażowana osobiście i emocjonalnie w debatę.
W ten sam sposób kontekst wpływa również na sposób interpretacji wypowiedzi i może mieć całkowicie przeciwstawne znaczenie w zależności od tego, gdzie jest używany.
2. Jest tyle punktów widzenia co ludzi
Każda istota ludzka widzi rzeczy na swój sposób, biorąc pod uwagę, że nasza przeszłość i nasze trajektorie życia są unikalne i wyraźnie odróżniają się od reszty. W tym samym temacie dyskusji zawsze można znaleźć wiele osób, które myślą inaczej niż wszyscy inni. Chociaż jesteśmy do siebie podobni, mamy tendencję do różnic w wielu aspektach.
3. O tym, co jest prawdziwe, decyduje każdy z nich
Z powyższego wynika to istnieje wiele prawd , ważne dla pewnych osób, a nie dla innych, i tego nie da się uniknąć, cokolwiek robimy.
4. Filozofia musi przekonać
Ponieważ nie możemy dojść do porozumienia w sprawie prawd absolutnych, zadaniem filozofa jest przekonanie, że idee, które broni, są przekonujące, a nie że są (skoro nie możemy sobie wyobrazić czegoś, co jest powszechnie ważne, co dla Protagorasa oznaczałoby, że jest ważne dla wszystkich.
Tak więc intelektualista musi pomyśl więcej o efektach uruchomienia afirmacji niż w prawdziwości tego oświadczenia. To sprawi, że mowa obroni się uwodzicielsko i przyciągnie sympatię wielu osób.
Rola filozofów sofistów
Pierwszy punkt jest czymś podzielanym przez filozofów zwanych sofistami. Sofiści byli doradcami i doradcami wyszkolił najbardziej wpływowych ludzi w Grecji w sztuce retoryki , co miało sens w Atenach. W tym państwie-mieście demokracja polegała głównie na tym, jak bronić pewnych idei podczas zgromadzeń, dla których znaczna część życia intelektualnego była nastawiona na politykę.
Tak więc Protagoras i wielu innych sofistów skorzystało z tej formy rządów, aby uczyć najbardziej użytecznych technik mowy i prozodii, zdolnych uczynić złym argumentem dobre wrażenie w oczach innych.
Zostało to mocno skrytykowane zarówno przez Sokratesa, jak i jego ucznia, Platona, ponieważ obaj wierzyli w istnienie uniwersalnych prawd. Wynika to z implikacji pracy Protagorasa za rzeczywistością nie ma uniwersalnej prawości konstruującej wszystkiego, co istnieje, tylko niektóre sposoby porządkowania idei i słów, aby brzmiały dobrze i pasowały do sposobu myślenia o sobie. Stąd ta pozycja intelektualna nazywana jest relatywizmem: wszystko jest względne i tylko opinie mają znaczenie (lub, dokładniej, obie opinie i kto je posiada).
Obecnie relatywizm nadal istnieje , chociaż sofiści zniknęli ze starożytnej Grecji.Obrońcy tego nurtu w XX i XXI wieku są fundamentalnymi obrońcami postmodernistycznej koncepcji rzeczywistości, zgodnie z którą musimy uznać, że istnieją różne historie o tym, co istnieje, a te muszą żyć razem.
