Rola psychologii w procesach nieodwracalnych: 5 postaw wobec śmierci

Kwiecień 20, 2024

Niezaprzeczalnie, w wielu dziedzinach, w których uczestniczy zawodowiec psychologii, zjawiska związane z procesy strat , Kiedy strata staje się nieodwracalna, tak jak w przypadku śmierci, psycholog ma odpowiedzieć na wynikające z niej emocjonalne wymagania środowiska. Istnieje wiele obszarów, w których występuje ten typ zjawiska.

Na przykład psycholog specjalizujący się w opiece gerontologicznej będzie stale narażony na śmierć osób starszych a ich obowiązkiem jest być w stanie odpowiedzieć na żądania członków rodziny, a także mieć zasoby, by stawić czoła własnej śmierci. Jeszcze bardziej widoczne w jednostkach onkologii szpitalnej, uwagi w procesach żałoby czy interwencji psychologicznej w nagłych wypadkach i klęskach, między innymi. Jakie są jednak najczęstsze postawy wobec śmierci i umierania?

Pięć postaw wobec śmierci

Zgodnie z Concepció Poch, w swojej książce The Mort (Editorial UOC, 2008), są pięć "klasycznych" sposobów stawiania czoła zjawisku śmierci .

1. Odmowa

Po pierwsze, Odmowa lub obojętność , która polega na unikaniu śmierci do maksimum, włączając w to refleksję nad nią, życie tak, jakby jej nie było. Ta powszechna postawa traktowania śmierci jako tematu tabu jest powszechną praktyką w zachodniej kulturze.

2. Trudne podejście

Po drugie, są ludzie, którzy podchodzą do śmierci wszechmocnie i wyzywająco , co kolokwialnie oznaczałoby "życie hazardowe". Żyjemy tak, jakbyśmy nigdy nie umierali i świadomie narażamy się na to zjawisko. Wspólne myślenie w tego typu ludziach jest zwykle "mi się to nie przytrafi".

3. Ból

Po trzecie, strach i udręka. Ludzie, którzy łączą się z tą postawą, przed życiem nabywają pesymistycznego i beznadziejnego stylu poznawczego i mają skłonność do powtarzania pytań związanych z niepewnym charakterem ponurego żniwiarza: "Jaki jest sens życia i śmierci?" "Jak i kiedy umrę? "

Jak wyraża Concepció Poch (2008), niektórzy psychologowie określają lęk przed śmiercią w doświadczeniach bardzo ludzkich: nie żałujcie zakończenia projektów, nie zaakceptujcie końca swego tymczasowego istnienia, lęku przed chorobą lub umarcia z cierpieniem i fizycznym bólem. Prawdą jest również, że śmierć jest przerażająca, ponieważ nie reaguje na żadną z niepewności, którą wzbudza, Co będzie dalej? Czy istnieje życie poza śmiercią?

4. Zwolnij

Czwartym podejściem do śmierci byłoby z punktu widzenia wyzwolenia lub ulgi , Uwolnienie ciała i umysłu od bolesnego, zależnego lub rutynowego istnienia jest horyzontem, który niektórzy ludzie chcą osiągnąć. W tym sensie powstają na przykład kontrowersje opinii na temat debat dotyczących eutanazji lub samobójstwa.

5. Akceptacja

Być może podejście lub najzdrowsze jest nastawienie realizm i akceptacja , Zrezygnowana i realistyczna postawa ma charakter pragmatyczny, który akceptuje śmierć jako radykalną i autentyczną rzeczywistość. W tym sensie bycie świadomym skończonego charakteru istoty ludzkiej, nie z tragicznego punktu widzenia, edukuje nas do wartościowania życia, a przede wszystkim negatywnych awatarów i zwrotów losu śmierci. Śmierć wychowuje nas jako głównego czynnika zmiany w naszym życiu. Według Raffaele Mantegazza (2006), aby mówić poważnie o śmierci, trzeba nauczyć się umierać.

Ilu ludzi wiemy, którzy zmienili styl życia, kiedy doświadczyli NDE? Dlaczego zwykle czekamy na śmierć, aby zdać sobie sprawę z ważnych rzeczy w życiu? Jak powiedział członek wydziału, "przygotowujemy się do wszystkiego, ale nie najważniejszego". Jeśli na przykład śmierć bliskich często psuje trajektorię życia ...

Dlaczego nie nauczymy się rozumieć te procesy? Dlaczego nie postawimy woli, by zaakceptować śmierć? Dlaczego ciągle temu zaprzeczamy i "unikamy"? Profesjonalista psychologii ma interesujący wątek, w którym nadal rozwija swoje umiejętności, aby pomóc ludziom ... Na co czekamy?