Znacząca teoria uczenia Dawida Ausubela
System edukacyjny jest często krytykowany za kładzenie dużego nacisku na sprawy, które są uważane za mało istotne, a jednocześnie pomijają istotne treści. Na przykład można pomyśleć, że powieści, które obowiązkowo czytają w instytutach, nie łączą się dobrze z młodymi studentami, są stare i nie są osadzone w teraźniejszości.
Ten rodzaj krytyki łączy się z jedna z najważniejszych teorii psychologii konstruktywistycznej: Teoria sensownego uczenia się Davida Ausubela .
Kim był David Ausubel?
David Paul Ausubel był psychologiem i pedagogiem urodzonym w 1918 roku, który stał się jednym z wielkich odniesień do psychologii konstruktywistycznej. Jako taki, Położył duży nacisk na opracowanie nauczania w oparciu o wiedzę, którą posiada uczeń .
Oznacza to, że pierwszym krokiem w nauczaniu powinno być poznanie tego, co student wie, aby poznać logikę stojącą za ich sposobem myślenia i odpowiednio do tego działać.
W ten sposób dla Ausuel nauczanie było procesem, przez który Studentowi pomaga się nadal zwiększać i doskonalić wiedzę, którą już posiada zamiast narzucać porządek, który trzeba zapamiętać. Edukacja nie może być jednostronnym przekazywaniem danych.
Sensowne uczenie się
Idea sensownej nauki, z którą pracował Ausubel, jest następująca: prawdziwa wiedza może narodzić się tylko wtedy, gdy nowe treści mają znaczenie w świetle wiedzy, którą już posiadają.
Oznacza to, że uczenie się oznacza, że nowe nauki łączą się z poprzednimi; nie dlatego, że są takie same, ale dlatego, że mają do czynienia z nimi w sposób, który tworzy nowe znaczenie.
Właśnie dlatego nowa wiedza wpisuje się w dawną wiedzę, ale ta ostatnia jest w tym samym czasie rekonfigurowana przez pierwszą , Oznacza to, że ani nowe uczenie się nie jest asymilowane z dosłownego sposobu, w jaki pojawia się w programach nauczania, ani stara wiedza pozostaje niezmieniona. Z kolei nowe informacje asymilowane sprawiają, że poprzednia wiedza jest bardziej stabilna i kompletna.
Teoria asymilacji
Teoria asymilacji pozwala nam zrozumieć fundamentalny filar sensownego uczenia się: jak nowa wiedza jest zintegrowana ze starym .
Asymilacja ma miejsce, gdy nowa informacja jest zintegrowana z bardziej ogólną strukturą poznawczą, tak że istnieje między nimi ciągłość, a jedna służy jako rozwinięcie drugiej.
Na przykład, jeśli znasz teorię Lamarcka, abyś już zrozumiał model ewolucji, łatwiej jest zrozumieć spadkobiercę darwinizmu Teorii Biologicznej Ewolucji.
Niszcząca asymilacja
Ale proces sensownej nauki nie kończy się na tym. Na początku, kiedykolwiek chcesz zapamiętać nowe informacje, można to zrobić tak, jakby był podmiotem oddzielonym od bardziej ogólnej struktury poznawczej, w której jest zintegrowany. Jednak z biegiem czasu obie treści łączą się w jedno , aby nie można było wywołać tylko jednego rozumianego jako podmiot odrębny od drugiego.
W pewnym sensie nowa wiedza, która została poznana na początku, zostaje zapomniana jako taka, a na jej miejsce pojawia się zestaw informacji jakościowo odmiennych. Ten proces zapomnienia nazywa się Ausubel "zatarciem asymilacji" .
Co to jest bezsensowne uczenie się?
Aby lepiej zrozumieć sensowną koncepcję uczenia się Davida Ausubela, może pomóc dowiedzieć się, na czym polega przeciwna wersja: uczenia mechanicznego, zwanego także uczeniem się przez tego samego badacza.
To jest bardzo pojęcie powiązane z uczeniem pasywnym , która często pojawia się nawet przypadkowo z powodu prostej ekspozycji na powtarzające się koncepcje, które pozostawiają ślad na naszym mózgu.
Uczenie się na pamięć
W uczeniu się na pamięć, nowe treści są gromadzone w pamięci, ale nie są ze sobą powiązane do starej wiedzy poprzez znaczenie.
Ten rodzaj uczenia się różni się od znaczącego uczenia się nie tylko dlatego, że nie pomaga poszerzyć prawdziwej wiedzy, ale dlatego, że nowe informacje są również bardziej zmienne i łatwiejsze do zapomnienia.
Na przykład uczenie się nazw Wspólnot Autonomicznych Hiszpanii poprzez zapamiętanie słów na liście jest przykładem nauki na pamięć.
Jednak uczenie mechaniczne nie jest bezużyteczne w całości , ale na niektórych etapach rozwoju pewne znaczenie ma poznanie pewnych danych. Jest jednak niewystarczający do generowania złożonej i rozbudowanej wiedzy.
Rodzaje znaczącej nauki
Sensowne uczenie się jest zasadniczo przeciwne do poprzedniego typu, ponieważ aby się pojawić, trzeba aktywnie poszukiwać osobistego związku między treścią, której się uczymy, a tymi, których już się nauczyliśmy. Teraz w tym procesie można znaleźć różne niuanse. David Ausubel rozróżnia trzy rodzaje sensownego uczenia się:
Nauka reprezentacji
Jest to najbardziej podstawowa forma uczenia się. W nim osoba nadaje sens symbolom, kojarząc je z tą konkretną i obiektywną częścią rzeczywistości do których się odnoszą, używając łatwo dostępnych pojęć.
Koncepcje uczenia się
Ten rodzaj sensownego uczenia się jest podobny do poprzedniego i polega na istnieniu, tak aby zarówno dopełniały, jak i "pasowały" do siebie nawzajem. Istnieje jednak różnica między tymi dwoma.
W uczeniu się koncepcji, zamiast kojarzenia symbolu z konkretnym i obiektywnym przedmiotem, wiąże się on z abstrakcyjną ideą coś, co w większości przypadków ma bardzo osobiste znaczenie, dostępne tylko z naszych osobistych doświadczeń, z czegoś, co przeżyliśmy i nikogo innego.
Na przykład, aby uzyskać internalizację idei hieny, konieczne jest rozwinięcie idei "hieny", która pozwala odróżnić te zwierzęta od psów, lwów itp. Jeśli wcześniej widzieliśmy hienę w filmie dokumentalnym, ale nie potrafiliśmy odróżnić jej od dużego psa, koncepcja ta nie istnieje, a osoba znająca psy będzie prawdopodobnie świadoma tych znaczących różnic anatomicznych i behawioralnych i będzie w stanie stworzyć ta koncepcja jako kategoria poza kategorią psów.
Nauczanie wniosków
W tej wiedzy uczenia się powstaje z logicznego połączenia pojęć , Jest to zatem najbardziej rozbudowana forma znaczącego uczenia się, z którego można dokonywać bardzo złożonych ocen naukowych, matematycznych i filozoficznych. Ponieważ jest to rodzaj uczenia się, który wymaga więcej wysiłku, odbywa się on dobrowolnie i świadomie. Oczywiście używa dwóch poprzednich typów znaczącej nauki.
