Społeczna konstrukcja tożsamości

Kwiecień 3, 2024

Po niekończącej się nocy, w końcu zostaje zrobiona w ciągu dnia. Marc otwiera oczy i po skoku stoi na łóżku. Zacząć podekscytowany do pokoju, z szeroko otwartymi oczami, myśląc, że w tym roku Święty Mikołaj przyniesie wiele prezentów i poczęstunków, ponieważ wykonał całą pracę domową. Jednak kiedy przybył, był zaskoczony, widząc węgiel obok listu: "w przyszłym roku pomaga tacie i mamie".

Mój czy twój?

Jednym z najgorszych momentów dzieciństwa jest rozczarowanie Marc , Jednak to uczucie nie wynika z otrzymania węgla. Dyskomfort wynika z faktu, że Marc, który uważał, że zachowywał się dobrze, daje mu do zrozumienia, że w oczach innych zachowywał się źle. Tak więc Marc jest dobrym czy złym chłopcem? Czy twoje własne oczy lub inne są w porządku?

Dwoistość tożsamości

Ta dwoistość odzwierciedla to, że jest część nas, której nie jesteśmy świadomi i tylko z zewnątrz jesteśmy komunikowani. Podczas gdy koncepcja nas samych może różnić się od koncepcji innych, se przedstawia nam dwoistość w perspektywie tożsamości , W tym sensie istnieje percepcja własnej tożsamości, ale istnieją jej aspekty, do których możemy uzyskać dostęp tylko przez innych. Mead (1968) był jednym z pierwszych teoretyków, którzy wyodrębnili bardziej osobistą tożsamość, bardziej społeczną tożsamość ("ja" i "ja"), jako dwie części, które współistnieją wewnątrz osoby i żyją w sobie nawzajem. Chociaż próbowałem zidentyfikować dwa elementy, naprawdę wskazywałem na proces; ciągły związek osoby ze środowiskiem, które tworzy i osoba kształtująca środowisko.

Moglibyśmy powiedzieć w kilku słowach, że tak jak zdajemy sobie sprawę, że mamy dwoje oczu lub nos, ponieważ możemy ich dotknąć, możemy zobaczyć siebie wyraźnie przed lustrem. Po tej linii, społeczeństwo jest tą refleksją, dzięki której możemy rozpoznać nasz sposób bycia .

Obowiązkowa lektura: "tożsamość osobista i społeczna"

Co jest moje?

Jeśli uważasz, że jesteś tylko sobą, zacznę od próby obalenia ciebie i, na razie, powiem ci to jesteś mniej niż myślisz, Tożsamość jest zwykle definiowana jako jednolity zestaw cech, które pozostają stabilne i pozwalają na samoidentyfikacja; żelazny rdzeń do złapania.

Dlaczego jesteśmy tacy, jakimi jesteśmy i samoidentyfikacja

Wyobraźcie sobie, że Marc dorasta i jak staje się gotyckim niezrozumianym; a następnie łyżwiarz bez angażowania się w nic; a następnie romantyczny, który szuka zaangażowania; a potem kawaler szalonego życia; a następnie biznesmen; a potem ... Gdzie jest ta stabilność? Jednak osoba jest w stanie dostrzec i zrozumieć każdy z kontekstów , Oznacza to, że każdy z nas może się nawzajem zrozumieć na każdym z naszych etapów. W terminologii Brunera (1991) tożsamość jest usytuowana - w czasoprzestrzeni - i rozproszona - jest podzielona na kilka aspektów. Nie tylko można zrozumieć każdy aspekt jego życia, ale jest on również zrozumiany przez innych; Rodzice Marca zrozumieli go w każdym epizodzie jego wzrostu.

Pojęcie jaźni i jej związek z tożsamością

Ten fakt otwiera drzwi teoria modeli mentalnych (Johnson-Laird, 1983). Chociaż w tej chwili wątpiliśmy w to, kim jesteśmy, prawdą jest, że mamy w głowie pojęcie o sobie samym. Ponadto, eTa koncepcja siebie służy jako mentalny model naszego repertuaru zachowań : możemy sobie wyobrazić, jak działalibyśmy w różnych sytuacjach lub przed różnymi ludźmi. Dzięki temu możemy zachować wewnętrzną spójność tego, co myślimy o sobie, a nie popadać w dysonans poznawczy. W ten sposób w każdej interakcji odwołujemy się do zewnętrznej części tego, czym jesteśmy, ponieważ w tym procesie przywołujemy tylko cechy naszej koncepcji własnej odnoszące się do naszego środowiska, z naszym tu i teraz - w bezpiecznej dyskotece nie pokazalibyśmy tej samej części z nas, że przed egzaminem.

Kontynuując kolejną metaforę, zastanówmy się przez chwilę nad przypadkiem starego malarza, na krześle, z płótnem przed nim, za bujną łąką. Przez wiele godzin spędzasz siedząc próbując odtworzyć otaczający cię krajobraz, nigdy nie będzie w stanie dokładnie przedstawić każdego szczegółu, który pokazuje rzeczywistość , Zawsze będzie mały arkusz lub jakiś odcień koloru, który będzie istnieć tylko w rzeczywistości. To z tego powodu, że malując, odtwarza rzeczywistość, a nie ją tworzy.

Co jest twoje?

W ten sposób, choć możemy dużo wierzyć, to, kim jesteśmy dla innych, może być mniej. W tej chwili zamierzam to zmienić, powiedzieć, że możesz się różnić od tego, co sobie wyobrażasz .

Wróćmy do naszych poprzednich metafor.Na przykład do doświadczenia Marca, w którym myślenie, czy jest "dobre" czy "złe", jest podawane w przypadku, gdy jest bardziej cenione, aby odrabiać pracę domową lub pomagać rodzicom. A mówiąc prościej, w przypadku malarza, który po skończeniu obrazu będzie miał swoje własne wrażenie.

Emisja i interpretacja intencji

W tej linii wyjaśniamy, jak w interakcji, nasz rozmówca rozwija proces wnioskowania , Proces ten opiera się na interpretacji semantyki i pragmatyki przekazu, co i jak się mówi. W związku z tym nie interpretuje przesłania, ale intencjonalność nadawcy, z jaką intencją zwracamy się do niego. Kilka badań wykazuje, że cechy komunikacji, takie jak akcent, formalizm czy inne, powodują różne uprzedzenia ludzi dotyczące ich statusu, kompetencji, niepokoju itp. (Ryan, Cananza i Moffie, 1977, Bradac i Wisegarver, 1984, Bradar, Bowers i Courtright, 1979, Howeler, 1972).

Na podstawie tych wskazań, odbiorca interpretuje naszą intencję iw ten sposób tworzy swój własny mentalny model , Ponieważ w ten sam sposób, w jaki wyobrażamy sobie, jak działamy w różnych sytuacjach, opracowujemy również wcześniejszy obraz drugiego, który pozwala przewidzieć, co można zrobić, powiedzieć, myśleć lub czuć; Czego możemy oczekiwać od tej osoby? Jest to jedna z podstawowych heurystyk do przetwarzania informacji z większą zręcznością: jeśli mogę przewidzieć, mogę najpierw udzielić odpowiedzi.

To jest ten sam koniec w roli odbiorcy: daj odpowiedź , W każdym związku, który utrzymujemy, druga osoba rozwija informacje zwrotne, twoja opinia, z twojej interpretacji naszych czynów. A jeśli już powiedzieliśmy, że nasze działania są nieco inne od naszych wyobrażeń i że interpretacja może różnić się od naszej intencji, informacje zwrotne, jakie otrzymujemy, mogą być zupełnie inne niż oczekiwano. Może nauczyć nas części nas samych, których nie znamy lub których nie byliśmy świadomi; abyśmy wyglądali inaczej.

O czym decyduję się być?

W ten sposób, jako trzeci krok procesu, powiadam wam, że jesteście więcej niż wierzycie, czy tego chcecie, czy nie, dobrze czy źle. Nieustannie otrzymujemy informacje zwrotne z zagranicy, z każdej interakcji, jaką mamy z innymi, z otoczeniem iz samym sobą. Ta wiadomość, którą otrzymujemy, nie jest ignorowana, ponieważ wykonujemy również ten sam proces, który zrobili z nami: teraz jesteśmy odbiorcą. Interpretujemy intencje, które za sobą stoją i wtedy możemy stwierdzić, że mogą traktować nas inaczej, niż sądziliśmy .

Znaczenie sprzężenia zwrotnego w kształtowaniu tożsamości

W procesie interpretacji, model mentalny otrzymany z zewnątrz jest w konflikcie z naszym, to znaczy, jak widzą nas i jak widzimy siebie. Możliwe, że w otrzymywanych opiniach uwzględniono nowe, nieznane informacje, które nie odpowiadają idei, którą mamy o nas. Informacje te zostaną uwzględnione i włączone do naszego modelu mentalnego z dwóch funkcji: ładunek afektywny i powtarzalność (Bruner, 1991).

Wracając do malarza, może on odbierać różne opinie na temat jego malarstwa, ale będzie zszokowany, jeśli wszystkie z nich będą krytyczne - powtórzenie tego samego sprzężenia - lub jeśli jedno z nich pochodzi od jego żony, która kocha tak bardzo - ładunek emocjonalny-.

Przybyliśmy wtedy do strefy zagrożenia. Te dwie cechy modulują wpływ "jak nas postrzegają" , Jeśli ponadto jest to bardzo sprzeczne z naszym początkowym modelem mentalnym, wchodzimy w dysonanse poznawcze, w wewnętrzne niespójności ze względu na sprzeczność, którą implikują. Wiele cierpienia psychicznego jest dane, ponieważ czujemy, że "nie otrzymujemy tego, co dajemy" lub że "nie jesteśmy tym, kim chcemy być", a siła tych przekonań może powodować wiele cierpienia i zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, jeśli stają się trwałe i podstępne.

Ale to w tym samym obszarze ryzyka, gdzie dana osoba może się rozwinąć, gdzie ta opinia może dodawać, a nie odejmować. Dla rozwoju i rozwoju osobistego, po zdefiniowaniu tego procesu, klucze są w następujących punktach:

Samoświadomość : jeśli zdajemy sobie sprawę z własnej koncepcji siebie i kontekstu, który ją otacza, możemy zoptymalizować adaptację tego, co wywołujemy. Zdając sobie sprawę, jak jesteśmy i co nas otacza, jesteśmy w stanie podjąć decyzję, w jaki sposób najlepiej odpowiedzieć na potrzeby naszego środowiska.

Samostanowienie : możemy być świadomi, że opinie, które otrzymujemy, są informacjami o tym, jak inni nas przyjmują. W ten sposób możemy pomyśleć o tym, jak lepiej się rozwijać i skupić i osiągnąć nasze cele.

Samokrytyczny sens : w ten sam sposób, w jaki informacje zwrotne mogą nam pomóc w osiągnięciu celów, mogą również służyć nam do rozwoju osobistego. Wiedząc, co zbierać z informacji zwrotnych, które otrzymujemy, aby poprawić lub jakie obszary pokazują nam, że wciąż musimy wzmocnić. W tym przypadku ważne jest, aby wiedzieć, co musi spełniać nasze środowisko.

Samoregulacja : zdolność do bycia mniej lub bardziej elastyczną w każdej z części "bytu".Obydwaj potrafią się ujawnić w autentyczny sposób i obstawiać obronę, gdy dotykasz, obaj wiedzą, jak najlepiej wykorzystać to, co nam mówią, i odrzucić je, jeśli jest bardzo zanieczyszczone. Fakt optymalizacji zasobów i własnego zarządzania

W końcu możesz być mniej, możesz być inny, możesz być kimś więcej. Ale - i przepraszam za wyrażenie - zostawiam cię w najbardziej "spieprzonej" sytuacji wszystkich, a to, że możesz być tym, kim chcesz być.

Bibliografia:

Bradac, J. J. and Wisegarver, R. (1984). Status przypisany, różnorodność leksykalna i akcent: Determinanty postrzeganego statusu, soladirity i kontrolny styl mowy. Journal of Language and Social Psychology, 3, 239-256.
Bradac, J. J., Bowers, J. W. and Courtright, J. A. (1979). Trzy zmienne językowe w badaniach nad komunikacją: intensywność, bezpośredniość i różnorodność. Human Communication Research, 5, 257-269.
Bruner, J. (1991). Akty znaczeniowe. Poza rewolucją kognitywną. Madryt: Editorial Alliance.
Johnson-Laird, Philip N (1983). Modele mentalne: ku kognitywistycznej nauce języka, wnioskowania i świadomości. Harvard University Press.
Howeler, M. (1972). Różnorodność użycia słowa jako wskaźnika stresu w sytuacji wywiadu. Journal of Psycholinguistic Research, 1, 243-248.
Mead, G. H.: Duch, osoba i społeczeństwo, Paidós, Buenos Aires, 1968 a.C
Ryan, E. B., Cananza, M. A. i Moffie, R. W. (1977). Reakcje na różne stopnie akcentowania w mowie hiszpańsko-angielskim. Język i mowa, 20, 267-273.