Społeczeństwo spektaklu: refleksja nad postmodernizmem
Obecnie przeżywamy konwulsyjne momenty na poziomie społeczeństwa, polityki i gospodarki , Zakłada się, że część globalnego kryzysu finansowego, który oblegał nas przez dokładnie dziesięć lat, ale także wskazuje na inny powód, jeszcze jeden psychologiczny, a raczej psychospołeczny. Brak zrozumienia społeczeństwa, którym jesteśmy i czym chcemy być. "Kryzys wartości" - mówią filozofowie i socjologowie z całego świata. Działalność gospodarcza w dobrych czasach byłaby mirażem tego, o czym myśleliśmy, że musi być, a teraz pozostaje tylko jego aspekt. kicz.
Koncepcja społeczeństwa show jest teraz ponad dwadzieścia lat odkąd został stworzony przez francuskiego pisarza, myśliciela i filozofa Guy Ernesta Deborda (1931-1994). Autor napisał książkę liczącą mniej niż 200 stron, aby opisać to, co uważał za nowe oszustwo XX wieku. Porównano model społeczeństwa, wschodzącego kapitalistę, z tym, co stało się religią w przeszłości: zwykła kontrola ludzi tworzących fikcyjną rzeczywistość, która nigdy nie istniała, na przykład konsumpcja.
- Może jesteś zainteresowany: "Czym jest psychologia polityczna?"
Jakie jest społeczeństwo show?
Idea społeczeństwa spektaklu wynika z myśli sytuacjonistycznej lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Guy Debord otrzymał wpływy z kina współczesnego, od europejskich tekściarzy i od najbardziej radykalnych myśli marksistowskich i anarchistycznych. Więc to założył International Lettrist w 1952 roku , krytyczny magazyn z modelem miejskim, który był tworzony po zakończeniu wojny.
Zaledwie pięć lat później, w 1957 r., Powstała Situationist International (IS), organizacja rewolucyjnych intelektualistów i artystów, którzy przeciwni kapitalizmowi który był wdrażany w społeczeństwie europejskim. Ponadto była to ostra walka przeciwko społeczeństwu klasowemu i przeciwko kulturze zachodniej cywilizacji kapitalistycznej dominacji. Ruch ten był karmiony przez skrajnie lewicowe ideologie autorów, takich jak Georg Lukács czy Róża Luksemburg.
Dziesięć lat później, twórca grupy Situationist, po zebraniu wystarczającej ilości informacji i obserwacji codziennego życia, napisał swoje najsłynniejsze dzieło: Towarzystwo widowiska (1967). Ta książka była mistrzowską tezą o krytycznej debacie przeciwko społeczeństwu nowoczesnego kapitalizmu, a także jej wpływowi na tożsamość ludzi. "Wszystko, co było bezpośrednio przeżywane, odchodzi dzisiaj w reprezentacji", zapewnił pisarz pracy.
Wartości społeczeństwa postmodernistycznego
Sytuacjoniści tego czasu mieli wielki wkład w bunty kulturalne i intelektualne na całym świecie, od świata zachodniego po wschodnie, zwracając szczególną uwagę na wiosnę 1968 (Praga Wiosna), przeciwstawiając się wielkim opór wobec wartości, które zostały wpajane w nowoczesnych społeczeństwach. Kapitalizm, konsumpcja, wizerunek, status, materializm. Miało to przełamać te z góry określone i sztuczne wartości stworzyć czystszy, sentymentalny i humanistyczny model.
Dla Guy Debord model zaawansowanej produkcji kapitalistycznej oznaczał nasz styl życia, nasz sposób na odniesienie się do innych i wartości nabyte w oparciu o program , Jako spektakl rozumiemy reprezentację tych wartości przez media, kino, reklamy i banery reklamowe, które według krytyków podnoszą fałszywe idee i uczucia.
Wartości społeczeństwa spektaklu, które są wciąż obecne dzisiaj, sugerują wiarę w sztuczną rzeczywistość, jako że jest ona naszym naturalnym środowiskiem. Normalizacja tych przykazań jako metoda koegzystencji. Pojazd, urządzenia, rodzaje podróży, które wykonujemy, wszystkie z nich są koncepcjami handlowymi, które odpowiadają na błędną idealizację tego, co powinno być życie oparte na obrazie, który jest dany innym .
Psychogeografia jako przełomowa metoda
Jednym z kluczy do przezwyciężenia niektórych stereotypów naznaczonych przez zachodni kapitalizm był sposób, który Guy nazwał metodą "objazdową", sposób na narysowanie innego kierunku do tego, do czego społeczeństwo nas przyzwyczaiło. Tak więc psychogeografia była bardzo skuteczną metodą eksperymentalną, która miała oznaczać nieokreśloną trasę wędrującą przez środowiska miejskie, a nie określoną przez tempo społeczeństwa.
Chodziło o chodzenie, generowanie naturalnych sytuacji i doświadczeń przypadku (dlatego nazywał się Situationism). Według innego eksperta w tej dziedzinie, Hiszpana Luisa Navarro, sytuacja może być spontaniczna lub skonstruowana, zgodnie z tym, jak każda osoba chce lub potrzebuje stworzyć własną rzeczywistość , Z tego punktu widzenia jest to jedna z głównych linii społeczeństwa spektaklu, by poddać w wątpliwość schemat stworzony dla społeczeństwa, aby był "funkcjonalny i cywilizowany".
Sytuacjonizm dzisiaj
Wiele ruchów społecznych jest dziś bezpośrednimi spadkobiercami sytuacjonizmu XX wieku. Globalny kryzys systemu finansowego, który wybuchł ponad dziesięć lat temu, jest bezpośrednio kryzysem obecnego systemu kapitalistycznego (spadkobiercą ostatniego stulecia). Z tego powodu platformy takie jak "Occupy Wall Street", strona o globalnym uznaniu jako "Wikileaks" lub aktywistyczni hakerzy "Anonymous" są przedstawiane jako narzędzia do walki z utrwaloną kulturą .
Na poziomie krajowym, w Hiszpanii, tak zwany "ruch 15M" przełożył się na pokojowe protesty, które rozpoczęły się w dużych miastach kraju w związku z popytem na cięcia płac, wycofaniem praw obywatelskich, takich jak mieszkanie lub stabilna praca lub polityczna niezadowolenie odczuwane przez obywateli wobec ich reprezentatywnych liderów. Korupcja jest ostatnim filarem tego zjawiska, które jest obecnie wzmacniane.
