Zespół zmęczenia przez empatię
Empatia to jakość niezbędna dla pracowników służby zdrowia , zwłaszcza psychologowie, ale ten może stać się mieczem obosiecznym.
Tę cechę definiuje się jako zdolność jednej osoby do "postawienia się na miejscu" innej osoby, lepszego jej zrozumienia i udzielenia mu najbardziej odpowiedniej porady w tej sytuacji. Ważne jest, aby psychologowie mieli empatię; jednakże biorąc pod uwagę, że jest to obosieczny miecz, stosowanie go w nadmiernym zakresie ma wpływ na interwenienta. W tym artykule porozmawiamy o jednej z tych konsekwencji, zwany syndromem empatii , a także jego efekty.
- Powiązany artykuł: "Empatia, znacznie więcej niż stawianie siebie na miejscu drugiego"
Czym jest zużycie empatyczne?
W ostatnich latach użycie terminu wypalenie coraz częściej odnosi się do osoby, która jest już "spalona" zarówno pracą, jak i stresem. Jest to fizyczne, psychiczne i emocjonalne wyczerpanie , Oznacza to, że czas zrobić sobie przerwę i zrelaksować się. Zespół ten dotyczy każdego, kto ma pracę lub jest uczniem, ponieważ ma on codzienne obciążenie pracą i jest narażony na stres.
Coś podobnego dzieje się w zawodach związanych ze zdrowiem, zwłaszcza z tymi profesjonalistami, którzy są w stałym kontakcie z pacjentami, którzy przeżyli bardzo stresujące doświadczenia. Jest znany jako zespół wyniszczenia z powodu empatii lub zmęczenia współczuciem, termin zaproponowany przez psychologa Charlesa Figleya w ramach Psychotraumatologii , Jest to konsekwencja emocjonalnej pozostałości w kontaktach z ludźmi, którzy przechodzą lub przechodzą przez sytuacje traumatyczne.
Objawy
Objawy tego zespołu podzielono na 3 grupy.
1. Reexperimentation
Może się pojawić nierozwiązane doświadczenie traumatyczne związane z konfliktem pacjenta. Przebudzenie myśli o wydarzeniu i retrospekcjach pojawia się .
- Może jesteś zainteresowany: "Przeżuwanie: denerwujące błędne koło myśli"
2. Czułe unikanie i drętwienie
Stres może gromadzić sesje po sesji, jeśli nie masz wymaganej inteligencji emocjonalnej lub sytuacje pacjentów, z którymi musisz sobie poradzić, są bardzo silne, może to spowodować emocjonalne nasycenie, drażliwość i frustrację. Unikanie pewnych miejsc, sytuacji lub osób przypominających o traumatycznym wydarzeniu. Może prowadzić do izolacji lub zaniedbania relacji międzyludzkich.
W przypadku psychologów odpowiedzialnych za udzielanie pierwszej pomocy psychologicznej, jest to spowodowane wysoką ekspozycją na czynniki ryzyka podczas ich pracy.
3. Nadmierny lub nadpobudliwy
Uczucie zmęczenia, niepokoju, poczucia winy lub ciągłego wstydu , Mogą również wystąpić problemy z zasypianiem, trudnościami z koncentracją, paniką i ekstremalną egzaltacją za pomocą małych bodźców.
Zalecenia dotyczące zarządzania tym kryzysem emocjonalnym
Zespół może pojawić się progresywnie lub może być nagły, podobnie jak pompa, która zależy tylko od czasu, w którym kończy się pęknięcie. Dlatego ważne jest, aby nauczyć się rozpoznawać oznaki i objawy, aby móc je poznać kiedy podjąć decyzję o zrobieniu przerwy i wdrożyć wytyczne dotyczące samoopieki , Niezwykle ważne jest, aby terapia lub radzenie sobie z pacjentami, że uczestnicy mają dobre zdrowie psychiczne.
Niektóre zalecenia dotyczące samoopieki interwenientów to:
- Trening psychoedukacyjny dla rozwoju odporności i narzędzia do radzenia sobie ze stresem, dodawane do codziennej rutyny narażenia na czynniki ryzyka.
- Miej techniki relaksacyjne lub medytacyjne.
- Wykonuj zajęcia rekreacyjne całkowicie odłączony od pracy.
- Dowiedz się, jak poprosić o wsparcie, gdy tylko zauważysz nieprawidłowe objawy.
- Poznaj sytuacje, które powodują wysoki poziom stresu i prowadzą do podatności.
- Nie przeciążaj się pracą ani z przypadkami, o których wiedzą, że nie radzą sobie skutecznie.
Jako pracownicy służby zdrowia należy koniecznie zdawać sobie sprawę z tego, że od czasu do czasu potrzebne jest wsparcie psychologiczne i przerwanie codziennych zajęć. Problem polega na tym, że wiele razy odbywa się "podwójna agenda", bez problemu nieprawidłowa symptomatologia jest zidentyfikowana u każdego pacjenta, ale tak nie jest, gdy przychodzi do siebie. Dlatego musimy promować samoświadomość i wdrażanie zapobiegawczych środków samopomocy.
