Teoria B. F. Skinnera i behawioryzmu

Burrhus Frederic Skinner jest nie tylko jedną z najważniejszych postaci historycznych w psychologii ; w wielu aspektach odpowiada za jego twierdzenie jako nauki.

Jego wkład w tę dziedzinę jest nie tylko metodologiczny, ale także filozoficzny, a jego radykalny behawioryzm, mimo że obecnie nie jest znacznie hegemoniczny, pozwalał między innymi na to, że w drugiej połowie XX wieku narzędzie tak samo użyteczne, jak Behawioralna Terapia Poznawcza, bardzo zainspirowana przez tego badacza. Zobaczmy, jakie były główne klucze teorii B. F. Skinnera.

Zwrot ku warunkom operanckim

Kiedy B. F. Skinner zaczął swoje studia, behawioryzm opierał się zasadniczo na prostych uwarunkowaniach odziedziczonych po rosyjskim fizjologu Iwanowu Pavlov i spopularyzowanych przez Johna B. Watsona.

Wyjaśnione bardzo wysoko, to pierwsze podejście psychologii behawioralnej zaproponowało zmodyfikowanie zachowania poprzez wytwarzanie przyjemnych lub nieprzyjemnych bodźców, które były prezentowane w tym samym czasie co inne bodźce, na które jednostka chciała rozwinąć niechęć lub przyjemność. Mówię "jednostki", a nie "ludzie", ponieważ proste warunkowanie było tak prymitywne, że działało nawet w przypadku form życia o systemie nerwowym tak prostym, jak gady czy mięczaki.

Na przykład W słynnych eksperymentach psów Pawłowa fizjolog sprawił, że zwierzęta zaczęły ślinić się, słysząc pewien dźwięk , ponieważ było to związane z żywnością w poprzednich próbach. Kluczem do prostego warunkowania było powiązanie bodźców ze sobą.

Skinner przyznał, że proste kondycjonowanie może być przydatne w niektórych przypadkach, ale wykluczył możliwość, że zachowanie można wyjaśnić tylko za pomocą tego mechanizmu, między innymi dlatego, że warunki do jego wystąpienia są rzadko podawane poza laboratorium. Jednak tak wierzyli, że nasze zachowanie (i wielu innych form życia) można rozumieć jako proces adaptacji do przyjemnych i nieprzyjemnych doświadczeń , przydatne i nieprzydatne.

Zmiana implikowana przez teorię BF Skinnera była w pewnym sensie: zamiast skupiać się na sposobie, w jaki bodźce są ze sobą powiązane, zostały one ustalone w sposób, w jaki powiązane z nimi działania są powiązane. konsekwencje tych działań. To, co dzieje się z nami z powodu czegoś, co zrobiliśmy, jest samo w sobie bodźcem, którego przyjmujemy. Dlatego Skinner bierze pod uwagę pętlę percepcji-działania-postrzegania.

Warunkowanie operatora

Dla Skinnera uczenie się na konsekwencjach sposobu interakcji ze światem było głównym mechanizmem modyfikującym zachowanie. Zarówno ludzie jak i zwierzęta zawsze wykonują wszelkiego rodzaju działania, jednak bez znaczenia, i zawsze mają dla nas konsekwencje, które otrzymujemy w postaci bodźców. Ten związek między tym, co robimy, a tym, co dostrzegamy, to konsekwencje naszych działań są podstawą uwarunkowań operowych, zwanych także warunkowaniem instrumentalnym, które według Skinnera była to podstawowa forma uczenia się w znacznej części form życia .

Fakt, że mechanizmy kondycyjnego warunkowania były zasadniczo takie same w wielu typach organizmów, nie oznacza, że ​​zawartość, nad którą są produkowane, powinna być taka sama niezależnie od tego, czy jesteśmy myszą, czy człowiekiem. Członkowie naszego gatunku mają zdolność tworzenia abstrakcyjnych pojęć i generowania pamięci autobiograficznej, ale dla Skinnera pojawienie się tych wyrafinowanych form myślenia było wierzchołkiem piramidy procesu, który zaczął się uczyć od naszych sukcesów i naszych błędów w czasie rzeczywistym. ,

Ponadto metodologia stosowana przez psychologów behawioralnych opierała się na modelach zwierzęcych (eksperymenty ze szczurami, gołębiami itp.), Co w pewnym sensie jest ograniczeniem.

Czarna skrzynka i Skinner

Behawioryści zawsze byli dobrze znani z konceptualizacji procesów mentalnych jako zjawisk, które występują w "czarnej skrzynce", metafory, która służyła do wskazywania na niemożność obserwowania z zewnątrz tego, co dzieje się w umysłach ludzi. Jednak czarna skrzynia teorii Skinnera nie była taka sama jak w przypadku pierwszych behawiorystów , Podczas gdy psycholodzy tacy jak John B. Watson zaprzeczali istnieniu mentalnego świata, Skinner wierzył, że badanie procesów psychicznych może być przydatne w psychologii.

Oczywiście, dla B. F. Skinnera, praktyka nie musiała być wykonywana, i wystarczyło rozpocząć od analizy zależności między mierzalnymi i bezpośrednio obserwowalnymi działaniami i konsekwencjami tych działań.Powodem jego stanowiska w tej sprawie było to, że nie uważał naszego umysłu za coś więcej niż część podróży od wykonania akcji do nagrania bodźców, które są (lub wydają się być) konsekwencją tych działań, chociaż z dodatkową trudnością, której obiektywne badanie jest praktycznie niemożliwe.

W rzeczywistości sama koncepcja "umysłu" była zwodnicza dla Skinnera: prowadzi nas do myślenia, że ​​w nas jest coś, co sprawia, że ​​myśli i plany działania pojawiają się znikąd, jakby nasze psychiczne życie było odłączone od naszego środowiska. Właśnie dlatego w teorii B. F. Skinnera przedmiotem badań psychologii są zachowania, a nie umysł, umysł i zachowanie w tym samym czasie .

Według tego behawiorysty wszystko, co zwykle nazywane jest "procesem umysłowym", było w rzeczywistości inną formą zachowania, czymś, co wprawia w ruch, aby dostosować nasze działania do optymalnych skutków.

Dziedzictwo teorii B. F. Skinnera

Teoretyczna spuścizna ojca radykalnego behawioryzmu Było to całkowite odrzucenie spekulatywnych metod badawczych psychoanalizy oraz propozycję badawczą poza introspekcją i skupioną jedynie na zmiennych obiektywnych, które można łatwo zmierzyć.

Ponadto wskazał na ryzyko przekształcenia bardzo abstrakcyjnych konstrukcji teoretycznych (takich jak "umysł" lub "demotywacja") w elementy przyczynowe, które wyjaśniają nasze zachowania. Mówiąc w pewnym sensie, dla Skinnera stwierdzenie, że ktoś popełnił przestępstwo z powodu jego poczucia osamotnienia, jest jak powiedzenie, że lokomotywa posuwa się naprzód z powodu ruchu.

Będąc tak wspierany przez operantowe uwarunkowania, praca Skinnera domagał się eksperymentowania ze zwierzętami jako użyteczne źródło wiedzy, co zostało bardzo skrytykowane zarówno przez psychologów kognitywistycznego nurtu, jak i przez różnych filozofów, zgodnie z którymi istnieje jakościowy skok między życiem umysłowym zwierząt nie będących ludźmi a członkami naszego gatunku. Jednak modele zwierzęce są nadal szeroko stosowane w psychologii, aby wykonywać przybliżenia do typów zachowań obecnych w naszym gatunku.

Teoria wzmocnienia Skinnera w zarzadzaniu personelem - prow. Tomasz Pachoł (Kwiecień 2024).