yes, therapy helps!
Teoria uczenia się Jean Piaget

Teoria uczenia się Jean Piaget

Marzec 2, 2024

Jean Piaget (1896-1980) był szwajcarskim psychologiem, biologiem i epistemologiem. Rozwinął swoją tezę o studiach nad rozwojem psychologicznym w dzieciństwie i konstruktywistyczną teorią rozwoju inteligencji. To jest to, co znamy jako Teoria uczenia się Piageta .

Piagetowa teoria uczenia się

Jean Piaget jest jednym z najbardziej znanych psychologów podejścia konstruktywistycznego, który czerpie bezpośrednio z teorii uczenia się takich autorów jak Lew Wygotski lub David Ausubel .

Jakie jest podejście konstruktywistyczne?

Podejście konstruktywistyczne, w swoim nurcie pedagogicznym, jest zdeterminowanym sposobem zrozumienia i wyjaśnienia sposobu, w jaki się uczymy. Psychologowie, którzy zaczynają od tego podejścia, podkreślają postać ucznia jako agenta, który ostatecznie jest motorem własnym uczenie się .


Rodzice, nauczyciele i członkowie społeczności są, według tych autorów, pomocnikami zmiany, która zachodzi w umyśle podopiecznego, ale nie głównym. Dzieje się tak dlatego, że konstruktywiści nie interpretują dosłownie tego, co pochodzi ze środowiska, czy to z własnej natury, czy z wyjaśnień nauczycieli i wychowawców. Konstruktywistyczna teoria wiedzy mówi nam o percepcji własnych doświadczeń, które zawsze podlegają ramom interpretacyjnym "ucznia".

To znaczy: nie jesteśmy w stanie obiektywnie analizować doświadczeń, w których żyjemy w każdej chwili, ponieważ zawsze będziemy je interpretować w świetle naszej wcześniejszej wiedzy. Uczenie się nie jest prostą asymilacją pakietów informacyjnych pochodzących z zewnątrz, ale jest wyjaśniane przez dynamikę, w której istnieje dopasowanie nowych informacji do naszych starych struktur pomysłów. W ten sposób to, co wiemy, jest budowane na stałe .


Uczenie się jako reorganizacja

Dlaczego mówi się, że Piaget jest konstruktywistyczny? Ogólnie rzecz biorąc, ponieważ ten autor rozumie naukę jako reorganizację struktury poznawcze istniejące w każdej chwili. To znaczy: dla niego zmiany w naszej wiedzy, te jakościowe skoki, które prowadzą nas do internalizacji nowej wiedzy z naszego doświadczenia, są wyjaśnione przez rekombinacja który działa na schematy mentalne, które mamy pod ręką, jak pokazuje nam teoria nauki Piageta.

Podobnie jak budynek nie jest skonstruowany przez przekształcenie cegły w większe ciało, ale raczej jest zbudowany na struktura (lub, co jest tym samym, pewne umieszczenie niektórych elementów z innymi), uczenie się, rozumiane jako proces zmian, który jest budowany, sprawia, że ​​przechodzimy przez różne etapy, nie dlatego, że nasz umysł spontanicznie zmienia swoją naturę za pomocą czas, ale dlatego, że pewne wzorce mentalne różnią się w zależnościach, są zorganizowane inaczej gdy rośniemy i wchodzimy w interakcje z otoczeniem. To właśnie relacje między naszymi ideami, a nie ich treścią, przekształcają nasz umysł; Z kolei relacje ustanowione pomiędzy naszymi pomysłami zmieniają ich zawartość.


Weźmy przykład. Być może dla 11-letniego dziecka idea rodziny równa się jego mentalnej reprezentacji ojca i matki. Jednak przychodzi moment, w którym jego rodzice się rozwiedli i po chwili widzi siebie żyjącego z matką i inną osobą, której nie zna. Fakt, że składniki (ojciec i matka dziecka) zmieniły ich związki, stawia pod znakiem zapytania bardziej abstrakcyjną ideę, w której są przypisane (rodzina).

Z biegiem czasu możliwe, że ta reorganizacja wpływa na treść idei "rodzina" i czyni ją jeszcze bardziej abstrakcyjną koncepcją niż wcześniej, w której nowa para może mieć miejsce. Tak więc, dzięki doświadczeniu (rozdzieleniu rodziców i włączeniu w codzienne życie nowej osoby) postrzeganego w świetle idei i dostępnych struktur poznawczych (idea, że ​​rodzina jest biologicznym rodzicem w interakcji z wiele innych schematów myślenia) "uczeń" widział, jak jego poziom wiedzy w odniesieniu do relacji osobistych i idei rodziny dał skok jakościowy .

Pojęcie "schematu"

Pojęcie schematu jest terminem używanym przez Piageta w odniesieniu do typu organizacji poznawczej istniejącej pomiędzy kategoriami w danym czasie. Jest to coś w rodzaju sposobu, w jaki niektóre pomysły są uporządkowane i umieszczane w relacji z innymi.

Jean Piaget twierdzi, że zarys jest to konkretna struktura mentalna, którą można transportować i usystematyzować.Schemat może być generowany w wielu różnych stopniach abstrakcji. We wczesnych etapach dzieciństwa jednym z pierwszych programów jest "stały obiekt , która pozwala dziecku odwoływać się do obiektów, które nie mieszczą się w jego zasięgu percepcyjnym w tym czasie. Czas później dziecko osiąga schemat "typy obiektów " , dzięki któremu można grupować różne obiekty na podstawie różnych "klas", a także rozumieć związek tych klas z innymi.

Idea "schematu" w Piagecie jest dość podobna do tradycyjnej koncepcji "pojęcia", z tym wyjątkiem, że Szwajcarzy odnoszą się do struktur poznawczych i operacji umysłowych, a nie do klasyfikacji porządku percepcyjnego.

Oprócz zrozumienia nauki jako procesu ciągłej organizacji schematów, Piaget uważa, że ​​jest to wynikiem adaptacja , Zgodnie z teorią uczenia się Piageta nauka jest procesem, który ma sens tylko w sytuacjach zmian. Dlatego uczenie się jest częściowo wiedzą, jak dostosować się do tych nowych funkcji. Ten psycholog wyjaśnia dynamikę adaptacji za pomocą dwóch procesów, które zobaczymy dalej: asymilacja i zakwaterowanie .

Uczenie się jako adaptacja

Jednym z podstawowych pomysłów na teorię nauki Piageta jest koncepcja ludzka inteligencja jako proces natury biologiczny , Szwajcarzy twierdzą, że człowiek jest żywym organizmem, który prezentuje się w fizycznym środowisku już wyposażonym w dziedziczenie biologiczne i genetyczne który wpływa na przetwarzanie informacji pochodzących z zagranicy. Struktury biologiczne determinują to, co jesteśmy w stanie dostrzec lub zrozumieć, ale jednocześnie są tym, co sprawia, że ​​nasza nauka jest możliwa.

Z wyraźnym wpływem idei związanych z darwinizmem, Jean Piaget konstruuje, z jego teorią uczenia się, model, który byłby mocno kontrowersyjny. W ten sposób opisuje umysł ludzkich organizmów w wyniku dwóch "stabilnych funkcji": organizacja , których zasady już widzieliśmy, i adaptacja , który jest procesem dostosowania, dzięki któremu wiedza jednostki i informacji pochodzących ze środowiska dostosowuje się do siebie. Z kolei w ramach dynamiki adaptacji działają dwa procesy: asymilacja i akomodacja.

Asymilacja

The asymilacja odnosi się do sposobu, w jaki organizm boryka się z zewnętrznym bodźcem opartym na jego obecnych prawach organizacyjnych. Zgodnie z tą zasadą adaptacji w uczeniu się, bodźce, idee lub przedmioty zewnętrzne są zawsze asymilowane przez jakiś uprzedni mentalny schemat w jednostce.

Innymi słowy, asymilacja sprawia, że ​​doświadczenie postrzegane jest w świetle wcześniej zorganizowanej "struktury mentalnej". Na przykład osoba o niskim poczuciu własnej wartości może przypisywać gratulacje za ich pracę w sposób wyrażający za nich litość.

Zakwaterowanie

The zakwaterowanie przeciwnie, wymaga modyfikacji w obecnej organizacji w odpowiedzi na wymagania środowiska. Tam, gdzie istnieją nowe bodźce, które zagrażają zbytnio wewnętrznej spójności systemu, jest miejsce na zakwaterowanie. Jest to proces przeciwny asymilacji.

Równowaga

W ten sposób, dzięki asymilacji i zakwaterowaniu, jesteśmy w stanie kognitywnie restrukturyzować nasze nauki na każdym etapie rozwoju. Te dwa niezmienne mechanizmy współdziałają ze sobą w tak zwanym procesie równowaga , Równowaga może być rozumiana jako proces regulacji, który reguluje związek między asymilacją a zakwaterowaniem.

Proces równoważenia

Chociaż asymilacja i akomodacja są stabilnymi funkcjami, o ile zachodzą w całym procesie ewolucyjnym człowieka, związek między nimi jest różny. W ten sposób ewolucja poznawcza intelektualista utrzymuje ścisły związek z ewolucją związku asymilacja-zakwaterowanie.

Piaget opisuje proces równoważenia między asymilacją a akomodacją jako wynikający z trzech poziomów rosnącej złożoności:

  1. Saldo ustalane jest w oparciu o schematy podmiotu i bodźce środowiska.
  2. Saldo ustalane jest pomiędzy własnymi programami danej osoby.
  3. Równowaga staje się hierarchiczną integracją różnych schematów.

Jednak z koncepcją równowaga do Piagetian Learning Theory dodano nowe pytanie: co się dzieje, gdy czasowa równowaga jednego z tych trzech poziomów zostanie zmieniona? To znaczy, gdy istnieje sprzeczność między własnymi i zewnętrznymi schematami lub pomiędzy ich własnymi.

Jak wskazuje Piaget w swojej teorii uczenia się, w tym przypadku istnieje konflikt poznawczy i to jest, gdy ustaje poprzednia równowaga poznawcza. Człowiek, który nieustannie dąży do osiągnięcia równowagi, próbuje znaleźć odpowiedzi, zadając coraz więcej pytań i badając na własną rękę, aż osiągnie punkt wiedzy, który go przywraca .

Uwaga autora:

  • Artykuł na temat etapów rozwoju zaproponowany przez Jeana Piageta jest już dostępny, aby uzupełnić ten artykuł na temat Teoria uczenia się Piageta .

Bibliografia:

  • Bringuier, J. C. (1977). Rozmowy z Piaget. Barcelona: Gedisa
  • Vidal, F. (1994). Piaget przed Piaget. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.

teoria Piaget (Marzec 2024).


Podobne Artykuły