Teoria uczenia się Jean Piaget
Jean Piaget (1896-1980) był szwajcarskim psychologiem, biologiem i epistemologiem. Rozwinął swoją tezę o studiach nad rozwojem psychologicznym w dzieciństwie i konstruktywistyczną teorią rozwoju inteligencji. To jest to, co znamy jako Teoria uczenia się Piageta .
Piagetowa teoria uczenia się
Jean Piaget jest jednym z najbardziej znanych psychologów podejścia konstruktywistycznego, który czerpie bezpośrednio z teorii uczenia się takich autorów jak Lew Wygotski lub David Ausubel .
Jakie jest podejście konstruktywistyczne?
Podejście konstruktywistyczne, w swoim nurcie pedagogicznym, jest zdeterminowanym sposobem zrozumienia i wyjaśnienia sposobu, w jaki się uczymy. Psychologowie, którzy zaczynają od tego podejścia, podkreślają postać ucznia jako agenta, który ostatecznie jest motorem własnym uczenie się .
Rodzice, nauczyciele i członkowie społeczności są, według tych autorów, pomocnikami zmiany, która zachodzi w umyśle podopiecznego, ale nie głównym. Dzieje się tak dlatego, że konstruktywiści nie interpretują dosłownie tego, co pochodzi ze środowiska, czy to z własnej natury, czy z wyjaśnień nauczycieli i wychowawców. Konstruktywistyczna teoria wiedzy mówi nam o percepcji własnych doświadczeń, które zawsze podlegają ramom interpretacyjnym "ucznia".
To znaczy: nie jesteśmy w stanie obiektywnie analizować doświadczeń, w których żyjemy w każdej chwili, ponieważ zawsze będziemy je interpretować w świetle naszej wcześniejszej wiedzy. Uczenie się nie jest prostą asymilacją pakietów informacyjnych pochodzących z zewnątrz, ale jest wyjaśniane przez dynamikę, w której istnieje dopasowanie nowych informacji do naszych starych struktur pomysłów. W ten sposób to, co wiemy, jest budowane na stałe .
Uczenie się jako reorganizacja
Dlaczego mówi się, że Piaget jest konstruktywistyczny? Ogólnie rzecz biorąc, ponieważ ten autor rozumie naukę jako reorganizację struktury poznawcze istniejące w każdej chwili. To znaczy: dla niego zmiany w naszej wiedzy, te jakościowe skoki, które prowadzą nas do internalizacji nowej wiedzy z naszego doświadczenia, są wyjaśnione przez rekombinacja który działa na schematy mentalne, które mamy pod ręką, jak pokazuje nam teoria nauki Piageta.
Podobnie jak budynek nie jest skonstruowany przez przekształcenie cegły w większe ciało, ale raczej jest zbudowany na struktura (lub, co jest tym samym, pewne umieszczenie niektórych elementów z innymi), uczenie się, rozumiane jako proces zmian, który jest budowany, sprawia, że przechodzimy przez różne etapy, nie dlatego, że nasz umysł spontanicznie zmienia swoją naturę za pomocą czas, ale dlatego, że pewne wzorce mentalne różnią się w zależnościach, są zorganizowane inaczej gdy rośniemy i wchodzimy w interakcje z otoczeniem. To właśnie relacje między naszymi ideami, a nie ich treścią, przekształcają nasz umysł; Z kolei relacje ustanowione pomiędzy naszymi pomysłami zmieniają ich zawartość.
Weźmy przykład. Być może dla 11-letniego dziecka idea rodziny równa się jego mentalnej reprezentacji ojca i matki. Jednak przychodzi moment, w którym jego rodzice się rozwiedli i po chwili widzi siebie żyjącego z matką i inną osobą, której nie zna. Fakt, że składniki (ojciec i matka dziecka) zmieniły ich związki, stawia pod znakiem zapytania bardziej abstrakcyjną ideę, w której są przypisane (rodzina).
Z biegiem czasu możliwe, że ta reorganizacja wpływa na treść idei "rodzina" i czyni ją jeszcze bardziej abstrakcyjną koncepcją niż wcześniej, w której nowa para może mieć miejsce. Tak więc, dzięki doświadczeniu (rozdzieleniu rodziców i włączeniu w codzienne życie nowej osoby) postrzeganego w świetle idei i dostępnych struktur poznawczych (idea, że rodzina jest biologicznym rodzicem w interakcji z wiele innych schematów myślenia) "uczeń" widział, jak jego poziom wiedzy w odniesieniu do relacji osobistych i idei rodziny dał skok jakościowy .
Pojęcie "schematu"
Pojęcie schematu jest terminem używanym przez Piageta w odniesieniu do typu organizacji poznawczej istniejącej pomiędzy kategoriami w danym czasie. Jest to coś w rodzaju sposobu, w jaki niektóre pomysły są uporządkowane i umieszczane w relacji z innymi.
Jean Piaget twierdzi, że zarys jest to konkretna struktura mentalna, którą można transportować i usystematyzować.Schemat może być generowany w wielu różnych stopniach abstrakcji. We wczesnych etapach dzieciństwa jednym z pierwszych programów jest "stały obiekt , która pozwala dziecku odwoływać się do obiektów, które nie mieszczą się w jego zasięgu percepcyjnym w tym czasie. Czas później dziecko osiąga schemat "typy obiektów " , dzięki któremu można grupować różne obiekty na podstawie różnych "klas", a także rozumieć związek tych klas z innymi.
Idea "schematu" w Piagecie jest dość podobna do tradycyjnej koncepcji "pojęcia", z tym wyjątkiem, że Szwajcarzy odnoszą się do struktur poznawczych i operacji umysłowych, a nie do klasyfikacji porządku percepcyjnego.
Oprócz zrozumienia nauki jako procesu ciągłej organizacji schematów, Piaget uważa, że jest to wynikiem adaptacja , Zgodnie z teorią uczenia się Piageta nauka jest procesem, który ma sens tylko w sytuacjach zmian. Dlatego uczenie się jest częściowo wiedzą, jak dostosować się do tych nowych funkcji. Ten psycholog wyjaśnia dynamikę adaptacji za pomocą dwóch procesów, które zobaczymy dalej: asymilacja i zakwaterowanie .
Uczenie się jako adaptacja
Jednym z podstawowych pomysłów na teorię nauki Piageta jest koncepcja ludzka inteligencja jako proces natury biologiczny , Szwajcarzy twierdzą, że człowiek jest żywym organizmem, który prezentuje się w fizycznym środowisku już wyposażonym w dziedziczenie biologiczne i genetyczne który wpływa na przetwarzanie informacji pochodzących z zagranicy. Struktury biologiczne determinują to, co jesteśmy w stanie dostrzec lub zrozumieć, ale jednocześnie są tym, co sprawia, że nasza nauka jest możliwa.
Z wyraźnym wpływem idei związanych z darwinizmem, Jean Piaget konstruuje, z jego teorią uczenia się, model, który byłby mocno kontrowersyjny. W ten sposób opisuje umysł ludzkich organizmów w wyniku dwóch "stabilnych funkcji": organizacja , których zasady już widzieliśmy, i adaptacja , który jest procesem dostosowania, dzięki któremu wiedza jednostki i informacji pochodzących ze środowiska dostosowuje się do siebie. Z kolei w ramach dynamiki adaptacji działają dwa procesy: asymilacja i akomodacja.
Asymilacja
The asymilacja odnosi się do sposobu, w jaki organizm boryka się z zewnętrznym bodźcem opartym na jego obecnych prawach organizacyjnych. Zgodnie z tą zasadą adaptacji w uczeniu się, bodźce, idee lub przedmioty zewnętrzne są zawsze asymilowane przez jakiś uprzedni mentalny schemat w jednostce.
Innymi słowy, asymilacja sprawia, że doświadczenie postrzegane jest w świetle wcześniej zorganizowanej "struktury mentalnej". Na przykład osoba o niskim poczuciu własnej wartości może przypisywać gratulacje za ich pracę w sposób wyrażający za nich litość.
Zakwaterowanie
The zakwaterowanie przeciwnie, wymaga modyfikacji w obecnej organizacji w odpowiedzi na wymagania środowiska. Tam, gdzie istnieją nowe bodźce, które zagrażają zbytnio wewnętrznej spójności systemu, jest miejsce na zakwaterowanie. Jest to proces przeciwny asymilacji.
Równowaga
W ten sposób, dzięki asymilacji i zakwaterowaniu, jesteśmy w stanie kognitywnie restrukturyzować nasze nauki na każdym etapie rozwoju. Te dwa niezmienne mechanizmy współdziałają ze sobą w tak zwanym procesie równowaga , Równowaga może być rozumiana jako proces regulacji, który reguluje związek między asymilacją a zakwaterowaniem.
Proces równoważenia
Chociaż asymilacja i akomodacja są stabilnymi funkcjami, o ile zachodzą w całym procesie ewolucyjnym człowieka, związek między nimi jest różny. W ten sposób ewolucja poznawcza intelektualista utrzymuje ścisły związek z ewolucją związku asymilacja-zakwaterowanie.
Piaget opisuje proces równoważenia między asymilacją a akomodacją jako wynikający z trzech poziomów rosnącej złożoności:
- Saldo ustalane jest w oparciu o schematy podmiotu i bodźce środowiska.
- Saldo ustalane jest pomiędzy własnymi programami danej osoby.
- Równowaga staje się hierarchiczną integracją różnych schematów.
Jednak z koncepcją równowaga do Piagetian Learning Theory dodano nowe pytanie: co się dzieje, gdy czasowa równowaga jednego z tych trzech poziomów zostanie zmieniona? To znaczy, gdy istnieje sprzeczność między własnymi i zewnętrznymi schematami lub pomiędzy ich własnymi.
Jak wskazuje Piaget w swojej teorii uczenia się, w tym przypadku istnieje konflikt poznawczy i to jest, gdy ustaje poprzednia równowaga poznawcza. Człowiek, który nieustannie dąży do osiągnięcia równowagi, próbuje znaleźć odpowiedzi, zadając coraz więcej pytań i badając na własną rękę, aż osiągnie punkt wiedzy, który go przywraca .
Uwaga autora:
- Artykuł na temat etapów rozwoju zaproponowany przez Jeana Piageta jest już dostępny, aby uzupełnić ten artykuł na temat Teoria uczenia się Piageta .
Bibliografia:
- Bringuier, J. C. (1977). Rozmowy z Piaget. Barcelona: Gedisa
- Vidal, F. (1994). Piaget przed Piaget. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.