Teoria behawioralnego momentu Johna A. Nevina

Marzec 30, 2024

Zacznę od bardzo prostego pytania. Jeden, który wszyscy podnieśliśmy przy okazji: Co sprawia, że zachowania są coraz łatwiejsze do modyfikacji, a nawet wyeliminowania?

Czytelnicy pomyślą o przykładach znajomych, a nawet o sobie, o tych, którzy potrafili modyfikować zachowania, których nie można zmienić dla innych, takich jak zaprzestanie gryzienia paznokci, rzucenie palenia lub odpieranie kompulsywnych zakupów.

Teoria chwili behawioralnej: co to dokładnie jest?

Tutaj wchodzi w grę jedna z propozycji, aby odpowiedzieć na nasz problem: Conductual Momentum Theory autor John Anthony Nevin (1988) , ale najpierw wyjaśnimy kilka podstawowych pojęć z Psychologii uczenia się, aby postawić umysł w punkcie.

Uczenie się : Jest świadomym lub nieświadomym zdobywaniem wiedzy i / lub umiejętności poprzez naukę lub praktykę. Można ją również zdefiniować jako względnie trwałą zmianę w zachowaniu ze względu na wzmocnienie.
Wzmocnienie : Jest to dowolny element, który zwiększa prawdopodobieństwo, że zachowanie się powtórzy. (Na przykład, dawanie zwierzaka dla naszego zwierzaka, gdy odpowiada na polecenie, które mu daliśmy, spowoduje, że zrobi to ponownie w przyszłości)
Ciągłe zbrojenie : Zależy od przyznania premii za każdym razem, gdy zostanie wydane pożądane zachowanie.
Częściowe wzmocnienie : Składa się z kilku razy dając wzmacniaczowi, czasem nie w tym samym zachowaniu. Można ją ustalić w co 5 poprawnych odpowiedziach (Fixed) lub random (Variable), tak aby wzmacniacz mógł być podawany w zachowaniu numer 3, a w następnym w 15 bez stałej liczby.
Wygaśnięcie : Nazywa się to w ten sposób, porzuceniem wzmocnienia, aby wyeliminować zachowanie, które zostało stworzone dzięki niemu.

Mając te warunki jasne, możemy zacząć opisywać Nevin's Behavioral Moment Theory, czyli TMC od teraz.

Wyjaśnianie odporności na zmiany

Nevin zaproponował Teorię Momentu Behawioralnego, aby wyjaśnić odporność na zmiany zachowań, które u wielu ludzi stają się automatyczne albo poprzez trening, albo poprzez masową praktykę. Z tego powodu zaproponował koncepcję: Moment behawioralny, definiowana jako podatność zachowania, które należy przerwać.

Ale co tworzy tę podatność? Co sprawia, że jedno zachowanie jest bardziej odporne niż inne, jeśli chodzi o jego eliminację? Odpowiedź znajduje się (między innymi) w formach wzmacniania, w których zachowanie zostało nabyte .

Badania wspierające tę teorię

Pomyśl o dwóch myszach, które wytrenowaliśmy, by naciskać dźwignię. Za każdym razem otrzymywali małą kulkę jedzenia. Zachowanie polega na naciśnięciu dźwigni, a wzmacniaczowi na peletkę.

Mysz 1 zawsze była wzmocniona po naciśnięciu dźwigni, natomiast 2 została częściowo wzmocniona (czasami tak, czasami nie i bez ustalonego wzoru). W tym czasie, gdy zachowanie jest naprawione, chcemy je wyeliminować u naszych małych gryzoni. Dlatego przestajemy wydawać peletki po każdym naciśnięciu dźwigni (wygaśnięcie zachowania).

Pytam was, drodzy czytelnicy: która mysz potrwa dłużej, aby ugasić jej zachowanie, to znaczy przestać naciskać dźwignię: numer 1 lub numer 2?

Wzmocnienie

Myszka numer 1, która uczy się przez ciągłe wzmocnienie, bardzo szybko zgaśnie zachowanie, ponieważ zauważysz, że jedzenie nie spada już do koryta, bez względu na to, ile razy naciskasz dźwignię. To znaczy: jeśli zawsze dostawał jedzenie i nagle nie został mu dany, wykona kilka prób, które po nieudanej próbie definitywnie zaprzestaną.

Wygaśnięcie

A mysz numer 2? Będzie cierpiał paradoksalny efekt wyjaśniony przez Teorię Frustracji (Amsel, 1962), dzięki któremu jego zachowanie nie tylko nie zacznie natychmiast gasnąć, ale wzrośnie.

Dlaczego tak się dzieje? Liczba myszy 2 została wzmocniona czasami tak, czasem nie. Nie wie, kiedy piłka znowu spadnie w podajniku, ale wie, że musi być kilka naciśnięć klawiszy, w których nie spadnie, a niektóre, w których będzie. Dlatego naciskasz 20, 100, 200 razy dźwignię, aż w końcu zrozumiesz, że nie będzie więcej piłek w podajniku, jeśli wyemitujesz to zachowanie i zakończy się ono wygaszeniem.

Lub co jest takie samo: liczba myszy 1 miała niższy moment behawioralny niż liczba 2.

Jak to zjawisko wpływa na nas w naszym życiu?

Jeśli odwrócimy wzrok od myszy na nas, tłumaczy to wiele codziennych czynności:

Spójrz na telefon co jakiś czas, aby sprawdzić, czy mamy wiadomości lub połączenia.
Odśwież sieci społecznościowe w poszukiwaniu czegoś podobnego.
Spójrz często w kierunku, w którym wiemy, że osoba, na którą czekaliśmy przez jakiś czas na ulicy, pochodzi.
Spójrz na skrzynkę pocztową nawet w święta (może listonosz chciałby pracować ...) na wypadek, gdyby był list.

Zaburzenia, które mają wpływ

Ale nie tylko może być stosowany w takich codziennych zachowaniach, ale w zaburzeniach takich jak hazard, nałogi, zaburzenia odżywiania ... w których powstaje ciągłe "wzmocnienie", ale w rzeczywistości tak nie jest. Hazardzista nie zawsze dostaje pieniądze z maszyny, cygaro wytwarza natychmiastową przyjemność, ale stymuluje obszary mózgu, które coraz częściej wymagają więcej, a więcej bodźca do zaspokojenia, osoba z niepohamowanym zaburzeniem odżywiania może zapełnić się jedzeniem i zostać zaatakowana dla wielkiego dyskomfortu dla jego małej kontroli, która sprawia, że "mała przyjemność" jest rozpraszana ...

Znany jest on ze wszystkich trudności związanych z porzuceniem nałogu lub przezwyciężeniem zaburzeń odżywiania się, a to jest opór przed wygaśnięciem zachowań, które są wydawane, w związku z tym, jak zostały nabyte.

Nawet ze wszystkim trzeba zachować ostrożną uwagę. Behawioralna Teoria Momentu dała doskonałe ramy do badania oporu przed zmianami a wygaszenie zachowania, ale logicznie, złożoność, która charakteryzuje nas, w szczególności ludzi, sprawia, że mało prawdopodobne jest, aby tylko chwila behawioralna tłumaczyła samo wyginięcie. W każdym razie jest to bardzo interesująca teoria, którą należy wziąć pod uwagę dla naszej wiedzy.