Teoria moralnego odłączenia Alberta Bandury

Jeśli pomyślimy o momentach historycznych, takich jak II wojna światowa, można zastanowić się nad tym, jak wielu żołnierzom i obywatelom można przypuszczać pewne zachowania kwalifikacyjne, takie jak zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, takie jak te przeprowadzane w obozach koncentracyjnych. , Takie same wątpliwości mogą pojawiać się w kontekstach, takich jak przemoc między partnerami lub przemoc na tle płciowym, lub w mniej dramatycznych sytuacjach, takich jak ci, którzy dopuszczają się rabunku lub oszustwa. I nie musimy poruszać się w obszarach niezgodnych z prawem: możemy również zapytać na przykład, jak to jest możliwe, że ludzie, którzy cenią sobie wierność ponad wszystko, mogą stać się niewierni.

Istnieje wiele prób wyjaśnienia, w jaki sposób ludzie, którzy na ogół nie chcieli lub nie powinni wykonywać tych i innych zachowań wbrew swoim zasadom, zdali sobie z tego sprawę. Jedną z proponowanych teorii jest ldo teorii moralnego odłączenia Bandury , którą pokrótce przejrzymy w tym artykule.

• Powiązany artykuł: "Teoria społecznego uczenia Alberta Bandury

Teoria moralnego rozłączenia: podstawowe zasady

Teoria moralnego odłączenia Bandury zakłada, że ​​podczas naszej ewolucji i rozwoju zachowania są wzmacniane społecznie lub karane poprzez stosowanie różnych procedur, rozporządzenie, które wraz z upływem czasu internalizujemy poprzez socjalizację , Stopniowo zdobywamy i rozwijamy poczucie etyki i moralności, regulując nasze zachowanie w oparciu o wartości, które są ustalone w naszym sposobie bycia. Tak więc, zachowujemy się w sposób zgodny z zasadami zachowania, które zinternalizowaliśmy, samoregulując.

Czasami jednak możliwe jest, aby ludzie wykonywali działania sprzeczne z wymienionymi zinternalizowanymi wartościami i normami (dla wygody, konformizmu lub przetrwania z innych możliwych powodów), co zwykle zwykle powoduje dysonans między naszym działaniem a naszym pomyśl To spowoduje wzrost wewnętrznego napięcia i pojawienie się subiektywnego dyskomfortu przed swoim występem, gdy pojawia się konflikt moralny .

W takich przypadkach, a zwłaszcza gdy przestępstwo wiąże się z silnym zerwaniem z naszymi przekonaniami i wartościami, Zwykle Bandura nazywa selektywne rozłączenie moralne , stosując różne mechanizmy obronne, które pozwalają próbować legitymizować własne akty, pomimo działania przeciwko ich systemowi moralnemu, dezaktywując samoregulację i moralną cenzurę, aż te elementy staną się nieistotne i uzasadnione dla osoby.

To rozłączenie następuje stopniowo, więc stopniowo odchodzą przyjmowanie coraz większej liczby zachowań, które początkowo uznano by za niedopuszczalne, absurdalne, okrutne a nawet przestępcy. Tak więc koncepcja siebie jest chroniona, a zwykły proces samoregulacji nie pojawia się, ponieważ stosowane są różne mechanizmy obronne.

Teoria ta zaczyna się od koncepcji, że na interakcję między zachowaniem a myślą głęboko wpływają czynniki środowiskowe, osobowe i behawioralne, a na moralność wpływa również wpływ poznania, emocji i interakcji społecznych. Teoria moralnego odłączenia Bandury, jak widzieliśmy we wstępie, jest zastosowanie w różnych sytuacjach: od najprostszych lub trywialnych po wielkie zbrodnie wojenne , Oczywiście, im większa jest rozbieżność między zachowaniem i moralną większą trudnością, a tym większa potrzeba intensywnego stosowania mechanizmów obronnych, które zapobiegają zniszczeniu siebie i koncepcji siebie.

• Możesz być zainteresowany: "Teoria moralnego rozwoju Lawrence'a Kohlberga"

Cztery główne poziomy

Teoria moralnego rozłączenia proponuje, aby to rozłączenie mogło zachodzić w różnych domenach lub poziomach, w zależności od tego, gdzie się znajduje, lub od aspektu działania samych mechanizmów. W ten sposób możemy znaleźć cztery duże domeny.

1. Miejsce postępowania

Ta domena odnosi się do zestawu procesów, w których elementem, na którym dokonywana jest modyfikacja, jest zachowanie, o którym mowa , Akty są reinterpretowane za pomocą różnych mechanizmów, zmniejszając ich powagę.

2. Miejsce działania

W tym przypadku moment, w którym podmiot wprowadza modyfikacje w celu zmniejszenia zniekształceń poznawczych generowanych przez ich działania, jest postrzegany przez niego własny poziom osobistej odpowiedzialności , ograniczając to w oparciu o konkretne mechanizmy.

3. Wynik locus

Głównym punktem zwrotnym w locus wyniku są właśnie wyniki działania. Opiera się na zmniejszyć znaczenie i powagę faktów i ich konsekwencji lub zignorować je .

4. Miejsce odbiorcy działań

Tutaj celem lub mechanizmem uniknięcia dyskomfortu jest poszukiwanie wyjaśnienia zachowania ofiary lub odbiorcy niemoralnych czynów. Głównie opiera się na obwinianiu innych lub zmniejszaniu ich wartości jako istoty ludzkiej .

Mechanizmy obronne

Teoria moralnego odłączenia Bandury zakłada, że ​​istota ludzka używa różnych mechanizmów poznawczych, aby usprawiedliwić swoje postępowanie, gdy jest to sprzeczne z jego zasadami moralnymi i etycznymi. W szczególności proponuje się osiem głównych mechanizmów, które są następujące.

1. Moralne uzasadnienie

Mechanizm obronny moralnego rozłączenia, w którym postępowanie prowadzone i sprzeczne z wartościami i przekonaniami podmiotu jest bronione jako środek służący osiągnięciu wartościowego i nadrzędnego celu, który usprawiedliwia popełnione czyny. Rzeczywistość jest reinterpretowana w pozytywny sposób w taki sposób, że niemoralny akt staje się rzeczywiście godny pochwały w oczach jego sprawcy , Jest to jeden z mechanizmów, który zostanie umieszczony w obszarze działania, a jego obecność w sferze militarnej i terroryzmu jest powszechna. Jest charakterystyczne dla miejsca zachowania.

2. Język eufemistyczny

Modalność mechanizmu obronnego, w którym intensywność i dotkliwość niemoralne zachowanie jest zredukowane lub zniekształcone przez język , wyrażając się w taki sposób, że traci swój szkodliwy charakter. Innymi słowy, umieść neutralne nazwy na niemoralne działania. Jest to również część umiejscowienia zachowania.

3. Przesunięcie odpowiedzialności

Mechanizm powszechnie stosowany dzisiaj, chodzi o przypisywanie wszystkim lub dużej części odpowiedzialności samych czynów innym osobom lub sytuacjom , Przy wielu okazjach osoba ta ma pewną pozycję wyższości względem podmiotu. Szansa, chwila i miejsce lub inny przedmiot mogą służyć jako element zastępowania odpowiedzialności za czyny.

Zazwyczaj jest używany w miejscu pracy, ale także w innych, bardziej dramatycznych sytuacjach. Zdanie, które podsumowałoby część tego pojęcia, brzmi "po prostu wykonaj rozkazy". Opiera się on na przypisywaniu winy innym, co może oznaczać go jako mechanizm typowy dla miejsca działania.

• Może jesteś zainteresowany: "Gaslighting: najbardziej subtelne nadużycie emocjonalne"

4. Upowszechnianie odpowiedzialności

Podobnie jak poprzedni mechanizm, który w tym przypadku zamiast być przypisany do jednej osoby, przyjmuje niewielką część winy, a jednocześnie rozprzestrzenia się i jest rozpowszechniany przez wszystkich członków grupy lub zbiorowości. W ten sposób indywidualna odpowiedzialność jest osłabiana przez dzielenie winy między wszystkich lub bezpośrednio znika. Część miejsca działania, w którym odpowiedzialność za fakty jest interpretowana i przypisywana.

5. Minimalizacja skutków

Mechanizm obronny skoncentrowany na tym, że konsekwencje amoralnych działań są mniej poważne niż w rzeczywistości. Wymaga to zniekształcenia lub uznania za fałszywe lub wyolbrzymione w związku z prowadzonym działaniem. "Nie będzie tak źle". Dziedziną, w której ten mechanizm byłby częścią, jest locus wynikowy.

6. Korzystne porównanie

Przede wszystkim ten mechanizm obronny polega na porównywaniu swojego zachowania z jednym, który jest znacznie gorszy, w taki sposób, że dla porównania pierwszy nie wydaje się taki poważny , Typowe wyrażenie "... ale nikogo nie zabiłem" byłoby prostym przykładem takiego porównania. Powszechne jest również używanie jako pretekstu do wykonania niemoralnego czynu fakt, że inny lub inni zrobili coś gorszego. Własne miejsce zachowania, reinterpretując fakty oparte na tym porównaniu.

7. Dehumanizacja

Mechanizm obronny stosowany ogólnie przed poczuciem winy przed konsekwencjami własnych działań dla innych ludzi, będący ogólnie rzecz biorąc działaniem dużej grawitacji. Opiera się na odejmowaniu ludzkości od osób dotkniętych chorobą, redukując uwagę do nich jako istot i zmniejszając ich życie. Powoduje to spadek poziomu empatii dla nich ułatwienie zmniejszenia lub nawet wyeliminowanie uczucia dyskomfortu związanego z wyrządzonymi szkodami. Wiele aktów wojny i zbrodni jest usprawiedliwionych tym sposobem, będąc mechanizmem stosowanym w oparciu o miejsce odbiorcy działań.

8. Przypisywanie winy

Podobnie jak w przypadku przeniesienia odpowiedzialności i dehumanizacji, opiera się na uczynieniu ofiary osobą odpowiedzialną za popełnienie amoralnego czynu. "Szukałbym / prowokowałem" to typowe wyrażenie, które podsumowuje ten mechanizm. Samo zachowanie jest postrzegane jako normalna reakcja, wyprowadzona lub osłabiona przez sytuację i rozważenie, że drugi zasłużył na takie traktowanie , Złe traktowanie i naruszenia to niektóre z kontekstów, w których ten mechanizm został zastosowany, typowe dla miejsca odbiorcy działań.

Odnośniki bibliograficzne

• Bandura, A. (1999). Moralne wycofanie się z popełniania nieludzkości. Osobowość i przegląd psychologii społecznej, 3 (3), 193-209.
• Bandura, A. (2006). Mechanizmy moralnego braku zaangażowania na rzecz siły militarnej. Wpływ 11 września Journal of Social and Clinical Psychology, 25 (2), 141-165.
• Rubio, F. (2016). Rozłączenie moralne i przemoc w zalotach nastolatków i młodzieży. Praca doktorska. UNED.
• Obermann, M. L. (2011).Odstąpienie od moralności w przypadku zgłaszania się do szkoły i nękania ze strony rówieśników. Aggressive Behavior, 37, 133-144.

Evolution Vs. God Movie (Kwiecień 2024).