Teoria ram relacyjnych Hayesa
Język jest jedną z najważniejszych możliwości dla człowieka. Jest to część naszego sposobu komunikowania się, a nawet naszych procesów myślowych (w końcu, kiedy myślimy, że robimy to zazwyczaj poprzez subwokalną mowę). Umiejętność ta została zbadana z bardzo różnych punktów widzenia i teoretycznych prądów. Jak go zdobyć? Jak to możliwe, że nawiązujemy relacje między symbolem a rzeczywistością lub między konstruktami lub koncepcjami?
Niektóre z prądów, które zostały zadane na te pytania, to behawioryzm i jego pochodne iw tym sensie rozwinęły się różne teorie, które mogą je wyjaśnić. Jedną z nich jest teoria ram relacyjnych Hayesa .
- Powiązany artykuł: "Behawioryzm: historia, pojęcia i główni autorzy"
Teoria oparta na behawioryzmie
Teoria ram relacyjnych Steven'a C. Hayesa jest próbą wyjaśnienia, dlaczego jesteśmy w stanie tworzyć różne związki między językiem a rzeczywistością, wpływając zarówno na procesy komunikacyjne, jak i poznawcze. Jest to zatem teoria, która bada i próbuje wyjaśnić język, funkcje poznawcze i relacje między nimi.
Bądź częścią koncepcja wywodząca się z uwarunkowań instrumentalnych i analizy behawioralnej , z wyzwaniem, jakim jest wyjaśnienie złożoności języka i myśli w wyniku powiązania naszych zachowań z ich konsekwencjami. W przeciwieństwie do klasycznego behawioryzmu i pierwszych wersji operanta, teoria ta opiera się na założeniu, że każde słowo, nabywanie znaczenia, myśli lub procesu poznawczego jest uważane za działanie lub zachowanie nabyte podczas uczenia się przez całe nasze życie.
- Powiązany artykuł: "Teoria ludzkiej komunikacji Paula Watzlawicka"
To jest teoria ram relacyjnych Hayesa
Dla teorii ram relacyjnych Hayesa nasza zdolność poznawcza i językowa zaczyna się od istnienia zachowań relacyjnych , to znaczy aktów mentalnych, w których umieszczamy różne informacje lub bodźce. Zachowania relacyjne umożliwiają nam generowanie sieci treści mentalnych, zwanych ramami relacyjnymi.
Generowanie ram relacyjnych
Początek tych sieci jest w kondycjonowaniu. Uczymy się kojarzenia słowa lub zestawu dźwięków z elementem, takim jak słowo piłka z piłką. Ten fakt jest prosty i pozwala nam ustalić związek pomiędzy obydwoma bodźcami. W tej zależności ustala się równoważność obu bodźców. Słowo jest równoznaczne ze znaczeniem, a to z tym słowem.
Ta właściwość jest znana jako wzajemne wiązanie. Ponadto te same bodźce mogą być połączone z innymi i z tego związku wyodrębnić możliwą zależność między uprzednio związanymi bodźcami, znanymi również jako kombinatoryczne połączenie. Z kolei wychwytywanie tych zależności może powodować zmiany i zmiany w użyciu i znaczeniu danego bodźca, powodując przekształcenie jego funkcji w miarę nabywania coraz więcej przykładów różnych relacji między bodźcami.
Podczas naszego rozwoju uczymy się stopniowo, aby odpowiedzieć na różne równoważniki zaobserwowane w trakcie naszego rozwoju, az biegiem czasu człowiek jest w stanie ustanowić sieć relacji lub strukturę relacyjną, podstawę, która pozwala nam uczyć się, wzmacniać i coraz bardziej rozwijać nasz język i poznanie .
Na przykład dowiadujemy się, że konkretne słowo ma konsekwencje w danym momencie iz czasem zauważamy, że w innych miejscach ma ono inne, tak że kojarzymy stowarzyszenia i generujemy nowe interpretacje i funkcje języka i myśli.
- Może jesteś zainteresowany: "Behawioryzm i konstruktywizm w psychologii: teoretyczne podstawy i różnice"
Skąd pochodzą relacyjne ramki?
Ramy relacyjne byłyby zatem siecią relacji ustanowionych i wzmocnionych ze wskazówek kontekstowych. Relacje te są arbitralne, nie zawsze zależą od samego bodźca i jego cech, ale od relacji, jakie zawarliśmy między nim a innymi bodźcami.
Ramy relacyjne nie wynikają z niczego, ale są generowane poprzez przetwarzanie informacji pochodzących ze środowiska i kontekstu społecznego. Poznajemy różne klucze, które pozwalają nam na ustanowienie tych relacji w sposób, który uchwycimy, jeśli mamy do czynienia z podobnymi, różnymi lub porównywalnymi bodźcami.
Na przykład może zacząć od użycia hierarchii połączeń czasoprzestrzennych , pracy, rodziny lub środowiska społecznego lub obserwacji skutków własnych lub cudzych zachowań. Ale nie tylko medium bierze udział, ale jest też wpływ na aspekty takie jak nasza wola lub intencja, którą musimy zrobić, powiedzieć lub coś wymyślić.
Możemy więc mówić o kontekście relacyjnym jako zestawie kluczy, które wskazują na znaczenie i typ związku między bodźcami. Mamy również kontekst funkcjonalny, który zaczyna się od samej psychiki i powoduje, że z naszego umysłu możemy wybrać znaczenie, które chcemy nadać niezależnie od samego medium.
Właściwości ram relacyjnych
Chociaż omówiliśmy zestaw właściwości, które pozwalają na ustanowienie relacyjnego frameworka, te ramki mają również interesujące właściwości, które należy wziąć pod uwagę.
W wyniku procesy warunkowania i uczenia się , warto zauważyć, że ramy relacyjne są konstrukcjami, które są nabywane przez cały czas rozwoju i rozwijają się z czasem wraz z dodawaniem nowych relacji i skojarzeń.
W tym sensie podkreśla to również fakt, że to bardzo elastyczne i modyfikowalne sieci , Wszakże transformacja funkcji bodźców działa nieprzerwanie i może wprowadzać zmiany.
Wreszcie struktura relacyjna może być kontrolowana zarówno przed, jak i po jej pojawieniu się, w zależności od tego, czy podmiot jest narażony na różne stymulacje, których konsekwencje są manipulowane lub ustalone. Ten ostatni aspekt jest wielką zaletą przy wykonywaniu różnych rodzajów leczenia, jak na przykład w terapii psychologicznej w przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi.
- Może jesteś zainteresowany: "Akceptacja i zaangażowanie w życie (ACT): zasady i cechy"
Normy operacyjne są generowane
Ustanowienie ram relacyjnych pozwala człowiekowi na dodawanie i łączenie różnych znaczeń i znaczeń, które pojawiają się w jego życiu. Różne ramki zależności są również ze sobą połączone, aby ustalić zrozumienie stymulacji nasze myślenie i język stają się coraz bardziej złożone .
Z tego języka i relacji ustanowionych między bodźcami generujemy niezmienniki i reguły zachowań, z których możemy regulować nasze zachowanie i dostosowywać się do środowiska w najlepszy możliwy sposób. I nie tylko nasze zachowanie, ale także generujemy naszą tożsamość, osobowość i sposób postrzegania siebie i świata.
Łączenie z psychopatologią
Należy jednak pamiętać, że powiązania między słowami i bodźcami mogą prowadzić do ram relacyjnych, które są szkodliwe dla samego podmiotu lub że generowane są zbyt luźne lub sztywne reguły zachowania, które mogą ulegać degeneracji w cierpiących na różne zaburzenia psychiczne jest to wytłumaczenie, które teoria nadaje różnym przewrotom i źródłom terapii o niezwykłym sukcesie, jak na przykład akceptacja i zaangażowanie.
I w trakcie wyłaniania się możliwe jest generowanie przez kontekst funkcjonalny sieci powiązań, które powodują cierpienie pacjenta, takich jak rozważenie, że samo zachowanie nie ma wpływu na środowisko, że środowisko jest niegościnnym miejscem i szkodliwe lub że sam podmiot ma złe wyczucie wobec siebie.
Mogą być również generowane Negatywne kategoryzacje, które wywołują takie aspekty, jak stereotypy lub brak poczucia przynależności. Generują również potrzebę kontrolowania środowiska lub walki o zachowanie równoważności i norm generowanych przez sam język poprzez relacyjne struktury i samo zachowanie. Wszystko to może wygenerować, że oceniamy świat lub nas samych w sposób adaptacyjny i dysfunkcyjny.
Bibliografia:
- Barnes-Holmes, D. Rodríguez, M. i Whelan, R. (2005). Teoria ram relacyjnych i eksperymentalna analiza języka i poznania. Revista Latinoamericana de Psicología, 37 (2); 225-275.
- Hayes, S.C., Barnes-Holmes, D., i Roche, B. (wyd.). (2001). Relacyjna teoria ramy: Post-Skinnerowska historia ludzkiego języka i poznania. Nowy Jork: Plenum Press.
- Gómez-Martin, S.; López-Ríos, F.; Mesa-Manjón, H. (2007). Teoria ram relacyjnych: niektóre implikacje dla psychopatologii i psychoterapii. International Journal of Clinical and Health Psychology, 7 (2); 491-507. Hiszpańskie Stowarzyszenie Psychologii Behawioralnej. Granada, Hiszpania.
