Utylitarystyczna teoria Jeremy'ego Benthama
Jak zdobyć szczęście? Jest to pytanie, które przez całą historię zostało poruszone przez wielu filozofów. Jednak niewielu postawiło to pytanie jako główny aspekt ich teorii.
Jeremy Bentham, z drugiej strony, nie tylko nadawał pierwszeństwo temu tematowi podczas pisania swoich prac; W rzeczywistości nawet próbował stworzyć formułę zbliżoną do matematyki, aby spróbować przewidzieć, co jest, a co nie jest czymś, co przyniesie szczęście.
Następnie przedstawimy krótką analizę utylitarystycznej teorii Jeremy'ego Benthama, jednego z najbardziej wpływowych myślicieli w Wielkiej Brytanii i ojca filozoficznego nurtu znanego jako utylitaryzm.
- Powiązany artykuł: "Utilitaryzm: filozofia nastawiona na szczęście"
Kim był Jeremy Bentham?
Jeremy Bentham urodził się w Londynie w 1748 roku na łonie dobrze sytuowanej rodziny. Podobnie jak wielu z tych, którzy stali się wielkimi myślicielami, Bentham wykazywał oznaki posiadania wielkiej inteligencji od najmłodszych lat i dopiero za trzy lata zaczął uczyć się łaciny. Mając dwanaście lat wstąpił na uniwersytet, by studiować prawo, choć później brzydził się tym obszarem.
Przez całe życie Jeremy Bentham zebrał wiele przyjaźni i wrogości i publicznie opowiedział się za rewolucją francuską. Jego prace i przemyślenia służyły inspirowaniu wielu innych filozofów, w tym Johna Stuarta Milla, który dostosowałby utylitaryzm Benthama, kierując się kryteriami opartymi na zasadach ogólnych, skupiając się na pragmatyce.
- Może cię to interesuje; "Utylitarystyczna teoria Johna Stuarta Milla"
Utylitarystyczna teoria Jeremy'ego Benthama: jego podstawy
Poniżej znajduje się skrócona wersja teorii Jeremy'ego Benthama odnośnie do jej utylitaryzmu i koncepcji szczęścia.
1. Celem etyki musi być dobro wspólne
Dla Benthama filozofia i ludzkość muszą się skoncentrować oferować rozwiązania kwestii, jak uzyskać szczęście , ponieważ wszystko w życiu można sprowadzić do tego celu: ani reprodukcja, ani obrona religii, ani żaden inny podobny cel nie może wyjść na pierwszy plan.
2. Maksymalne dobro dla maksymalnej liczby osób
Z poprzedniego punktu pochodzi. Ponieważ człowiek żyje w społeczeństwie, podbój szczęścia powinien prowadzić wszystko inne , Ale ten podbój nie może być jednym, ale musi być dzielony, tak jak dzielimy się z innymi wszystkim, co domyślnie nie jest własnością prywatną.
3. Przyjemność może mierzyć
Jeremy Bentham chciał opracować metodę pomiaru przyjemności, surowiec szczęścia. W ten sposób, ponieważ szczęście jest aspektem wspólnym, a nie prywatnym, społeczeństwo skorzystałoby na udostępnieniu formuły w celu wykrycia, gdzie jest to, czego się potrzebuje i co należy zrobić, aby ją osiągnąć w każdym przypadku. Rezultatem jest połączenie szczęśliwe obliczenia, co oczywiście jest całkowicie przestarzałe, ponieważ aby go użyć, musielibyśmy użyć jego kategorii, by dopasować się do doświadczeń życiowych, które są zwykle niejednoznaczne.
4. Problem impozycji
Bardzo dobrze jest prosić, aby wszyscy byli szczęśliwi, ale w praktyce bardzo możliwe jest zderzenie interesów. Jak rozwiązać te spory? Dla Benthama ważne było sprawdzenie, czy to, co robimy, stoi w sprzeczności z wolnością innych, a jeśli tak, to unikajcie tego.
Jest to zasada, że cNa czas został przyjęty przez Johna Stuarta Milla bardzo pod wpływem Benthama, a to podsumowuje liberalny sposób widzenia rzeczy (a nawet indywidualistycznej ideologii.
W zasadzie prawie wszystko jest dozwolone, mniej wszystkiego, co zagraża integralności innych. Jest to główny aspekt idei tego nurtu filozoficznego, bardzo modny nawet ostatnio.
Krytyka tej filozofii
Utylitaryzm Jeremy'ego Benthama i autorów, którzy przyjęli tę perspektywę po nim, został skrytykowany za bycie rodzajem myślenia ad hoc to znaczy część już istniejących kategorii pojęciowych i próbować usprawiedliwić niektóre metody nad innymi, zakładając, że pytanie, na które odpowiadają, jest adekwatne i dobre.
Na przykład: czy warto wykorzystywać swój wizerunek, aby uzyskać pieniądze? Jeśli wcześniej stwierdziliśmy, że zarabianie pieniędzy jest jednym z głównych źródeł szczęścia, odpowiedź na poprzednie pytanie zależy od tego, czy strategia ta jest skuteczna w osiągnięciu tego; utylitaryzm nie sprawia, że kwestionujemy punkt wyjścia.
