Myślenie ciałem: ucieleśnione poznanie
Ponieważ "Myślę, że istnieję" René Descartes bardzo dużo padało, a jednak jego sposób rozumienia istoty ludzkiej zdaje się przylgnąć do historii myśli. Podejście ciało - umysł że Kartezjusz pomógł projektować w kierunku Wieku Rozumu, stworzył bardzo płodną dualistyczną tradycję, w której brały udział zarówno psychologia, jak i neuronauka. Dzisiaj wciąż jest w zwyczaju ustalać rozróżnienie między mózgiem a ciałem, przynajmniej jeśli chodzi o wyjaśnienie poznania i myślenia natury ludzkiej.
Ucieleśnione Poznanie lub myślenie z ciałem
Dlatego w niektórych liniach badań staramy się zajrzeć do wnętrza czaszki, by odkryć pierwotne przyczyny ludzkich zachowań składniki nerwowe mniejszy i mniejszy w nieskończonym postępie, który jest często nazywany redukcjonizm .
Jednak w tej skoncentrowanej na mózgu koncepcji myślenia pojawił się rywal. Idea ucieleśnione poznanie , które można przetłumaczyć jako "poznanie w ciele" lub "myślenie ciałem", podkreśla współistnienie funkcji poznawczych i cielesnych, dwa elementy, które się łączą i których związek wykracza daleko poza prosty kontener - schemat treści ,
Łamanie barier
Chociaż popierałby to model dualistyczny rozdzielenie funkcji między centralnym organem wykonawczym odpowiedzialnym za poznawanie i umiejscowionym w mózgu, a kilkoma sposobami wprowadzania i wyprowadzania danych dostarczanych przez ciało, hipotezy wynikające z ucieleśnionego poznania podkreślają Charakter dialektyczny i dynamiczny która jest ustalana między wieloma komponentami ciała (w tym mózgu tutaj) podczas zapamiętywania, oceniania, podejmowania decyzji, rozumowania itp. Z tego strumienia wynika, że niepraktyczne jest rozróżnianie między ciałem, które wysyła i odbiera informacje do mózgu i jest czynnikiem pasywnym, podczas gdy mózg przetwarza dane i mózg, który jest czynnikiem pasywnym, podczas gdy jego polecenia rozciągają się przez resztę ciała i biorą steruje sytuacją, kiedy ten etap już minął.
Strumień ucieleśnionego poznania (myślenia z ciałem) ma eksperymenty na swoją korzyść. Na przykład w badaniu przeprowadzonym na Uniwersytecie Yale w jakim stopniu zastosowanie irracjonalnych kryteriów związanych z najbardziej podstawowymi percepcjami sensorycznymi może wpłynąć na nasze bardziej abstrakcyjne kategoryzacje , Eksperyment rozpoczął się od poproszenia eksperymentalnych osób o przejście do laboratorium znajdującego się na czwartym piętrze. W windzie jeden z badaczy poprosił każdą z osób biorących udział w badaniu, by wzięła filiżankę kawy, podczas gdy ona wskazywała ich imiona. W niektórych przypadkach kawa była gorąca; w innych zawierał lód. W laboratorium każdy z uczestników został poproszony o opis postaci nieznanej osoby. Ludzie trzymający filiżankę gorącej osoby często mówili o niej jako o bliskim, przyjaznym i godnym zaufania w porównaniu z opisami grupy "zimnej kawy", której opisy wskazywały na przeciwne cechy.
Istnieją inne próbki dotyczące tego, jakie dyspozycje fizyczne teoretycznie dotyczą tylko Receptory ciała na najbardziej podstawowych poziomach wpływają na najbardziej abstrakcyjne procesy poznawcze , które zgodnie z dualistyczną koncepcją są zmonopolizowane przez czynniki znajdujące się w korze mózgowej. Mark Yates bada, jak prosty ruch przesuwania oczu tworzy wzorce reakcji w przypadkowym generowaniu liczb: ruch oczu po prawej stronie wiąże się z wyobrażaniem sobie większych liczb i odwrotnie). Mniej ostatnio, na przykład, mamy badania Gordona H. Bowera dotyczące związku między emocjami i pamięcią.
Poza dziedziną nauki moglibyśmy porozmawiać o tym, jak popularna wiedza łączy pewne nawyki życia i usposobienia ciała z pewnymi stylami poznawczymi. Możemy również przyznać, że idea formowania się niektórych lub innych abstrakcyjnych kategorii myśli z wrażliwych wrażeń przypomina David Hume .
Matryoshka Dolls
Perspektywa dualistyczna jest dobra, jeśli chodzi o bycie myślącym, ponieważ rozróżnia między agentami o bardzo specyficznych zadaniach, które współpracują w celu uzyskania rezultatów. Jednak każda próbka, której zmienne, dla których ciało powinno być zderzakiem, nie tylko wpływa na poznanie, ale także moduluje je, jest potencjalnie heretycka dla tej koncepcji człowieka.
Nie tylko dlatego, że pokazuje, do jakiego stopnia obie strony są ze sobą powiązane, ale dlatego, że w rzeczywistości zmusza nas do przemyślenia, do jakiego stopnia słuszne jest dalsze wierzenie w rozróżnienie między jednostkami spostrzegawczymi i racjonalnymi.Każde wyjaśnienie ludzkich zachowań, które muszą odwoływać się do mózgu, który wydaje jednostronnie zamówienia, rzuca kule na fundamentalną kwestię: Kto wydaje polecenia mózgowi? Kto obserwuje strażników?
