Tak myśli samobójca o śmierci
Coś jest pewne: a priori, praktycznie nikt nie chce umrzeć. Zdecydowana większość ludzi postrzega proces śmierci jako najstraszliwszą rzecz, jaka może przydarzyć się jednostce. My, ludzie, w naszym nieustannym pragnieniu posiadania całkowitej "wszechmocy" (oprócz wyraźnych ideałów transcendencji), pragniemy trwałości w życiu.
Z drugiej strony, dla samobójstwa śmierć nabiera specjalnego znaczenia , Ich sposób myślenia o śmierci bardzo różni się od sposobu myślenia większości, co wpływa na ich zachowanie i postawy.
- Powiązany artykuł: "Myśli samobójcze: przyczyny, objawy i terapia"
Śmierć według samobójstw
Istnieją dwa różne sposoby, w jakie samobójcy mogą konceptualizować śmierć. Są następujące.
Wyjście awaryjne
Tutaj samobójca rozumie śmierć jako wyzwolenie z więzów i trudności życia, zmianę, która przechodzi z tego, co przeżyło inną płaszczyznę egzystencjalną wyobrażoną i charakteryzującą się brakiem cierpienia .
Samobójstwo można zaplanować i przeprowadzić w taki sposób, aby pozbyć się problemów, które duszą tę osobę. "Już nie mogę", "Mam dość tego cierpienia", itp. to tylko niektóre z afirmacji, jakie osoba w kryzysie formułuje w najgłębszych momentach swojej ideacji, chociaż nie musi ich otwarcie wyrażać. Możliwość popełnienia czynu jest postrzegana jako wyjście awaryjne, ponieważ ich sytuacja osobista, rodzinna lub społeczna staje się praktycznie nie do zniesienia.
Dla jednostki nie jest tak ważne, co znajdziesz po śmierci, jako fakt ucieczki od czegoś: bólu, smutku, cierpienia bliskich i bliskich, itd. To, co naprawdę ważne, to opuścić swój stan raz na zawsze, aby przekroczyć tę "ślepą uliczkę" w rzeczywistości. Głównym celem popełnienia czynu samobójczego jest szybkie przezwyciężenie obecnego cierpienia.
Samobójstwo postrzegane pozytywnie
Dla innych samobójstwo może mieć inny cel niż poprzedni: dokonać zmiany, albo w sobie, albo w środowisku, w którym znajduje się samobójstwo. Z tej drugiej wizji ważne jest, aby nie pozbawiać się tej udręki, ale raczej skupia się na tym, co osoba chce osiągnąć : spokój, pokój, szczęście ...
W tym przypadku pojęcie staje się rodzajem portalu, w którym podmiot wchodzi w celu uzyskania bardziej harmonijnego i przyjemnego doświadczenia życia (na płaszczyźnie transcendentalnej). W związku z powyższym, choć wydaje się to nielogiczne i mylące, można to potwierdzić dla tych osób Głównym celem popełnienia samobójstwa jest pełne życie, choć brzmi to paradoksalnie .
Z powyższej wizji samobójstwo zostanie przekształcone jako brama do nowego życia, w którym spokój i emocjonalny spokój są bohaterami, a także, aby zapoczątkować nowy etap życia i przejść do drugiego, w którym nie będzie już żadnego udrękę lub cierpienie, które może wystąpić w pewnym momencie obecnego życia. To byłoby coś w rodzaju powrotu do bezpieczeństwa macierzyńskiego łona.
Tak więc akt samobójstwa można wytłumaczyć przez skierowanie do odrzucenia przez życie lub przez szybkie podejście do własnej śmierci.
- Może jesteś zainteresowany: "Związek między depresją a samobójstwem z psychologii"
Rozumowanie samobójcze: ciekawa sprzeczność
W istniejącym spisku samobójstwa życie i śmierć są bohaterami dramatu. Pomiędzy tymi dwoma biegunami toczy się decyzja o zakończeniu życia; w dialektyki samobójczej lęk przed życiem i cierpieniem, z jednej strony, i strach przed śmiercią dla drugiego, byłyby dwoma skrajnościami istniejącymi.
Celem jest zatem umrzeć, ale także zacząć żyć w inny sposób , Niektórzy autorzy twierdzą, że zachowania samobójcze są przede wszystkim aktem życia, a nie śmierci. Ten, kto chce popełnić samobójstwo, pragnie uwolnić się od swoich problemów, zmienić istniejące okoliczności lub powrócić do stanu bezpieczeństwa, ale na samym dole jego życia leży żarliwe pragnienie życia.
Forma nadziei?
Inni studenci tego zjawiska uważają, że samobójstwo to nadzieja, mam nadzieję, że nadal będę żył w pokoju i spokoju , W ten sposób samobójstwo staje się sposobem na wyeliminowanie istniejącej beznadziejności, duszącej depresji i trwałej winy. To także sposób na zniknięcie, ale pozostanie w świadomości rodziny i przyjaciół jako bolesna pamięć i trudna do przezwyciężenia.
Na skraju tych, którzy obserwują życie, jest wielkie spektrum tych, którzy przejawiają pierwszy symptom ogólnego złego samopoczucia, określanego jako "zaprzeczanie życiu" i dyskwalifikacja samego siebie, co wywołuje głębokie pragnienie, aby nie żyć już nie istnieje.
To od tej chwili kiedy nastąpi nagły zwrot w kierunku śmierci : od nieustannego pragnienia śmierci do pragnienia popełnienia samobójstwa, od tego do samobójstwa. Kiedy zbliżamy się do kresu śmierci, doświadczenie myśli samobójczych staje się mocniejsze, a ryzyko samodestrukcji jest wyższe.
