To jest osobowość tych, którzy kochają samotność i nie boją się być samotni
Istnieje wiele stereotypów mężczyźni i kobiety, którzy odczuwają skłonność do samotności , Często mówi się, że są to osoby mizantropijne, mające problemy społeczne, a nawet, że nie są w stanie rozwiązać problemów codziennego życia poza domem.
Jednak stereotypy są po prostu tym, z góry przyjęte idee zwykle oparte na mitach, które nigdy nie były kwestionowane. Czy to prawda, że umysły tych ludzi są zubożone przez izolację, czy są tak samo zdrowi niż reszta populacji?
Oczywiście, aby zobaczyć, co mówią o tym badania w Psychologii, najpierw trzeba zdefiniować to, co rozumiemy przez "samotność" w sposobie, w jaki ludzie to doświadczają.
- Powiązany artykuł: "Różnice między osobowością, temperamentem i charakterem"
Jaka jest chęć pozostania w spokoju?
Musimy pamiętać, że ktoś, kto woli samotność, ponieważ jego próby wydostania się z niego zostały sfrustrowane przez nękanie lub trudności społeczne, nie odczuwa autentycznej predylekcji do samotności; pozostają izolowani wbrew ich woli i dlatego nie można powiedzieć, że wolą być sami w autentyczny sposób. W każdym razie jest to konsekwencja uniknięcia szkody.
Kiedy mówimy o ludziach, którzy wolą samotność odnosimy się do tych, którzy nie tylko nie odrzucają czasu samemu, ale przyjmują go i sprawiają, że jest częścią ich życia; Nie boją się przebywać z sobą i z nikim innym, cieszą się sytuacjami samotności, doświadczając ich jako chwil spokoju.
Z drugiej strony ci ludzie stracili lęk przed samotnością , jeśli kiedykolwiek mieli. Nie chodzi o to, że koniecznie wolą być bez partnera w jakimkolwiek kontekście, ale nie postrzegają go jako ważnego i abstrakcyjnego celu życiowego i że musi on być zaspokojony za wszelką cenę.
- Może jesteś zainteresowany: "Anuphophobia: irracjonalny lęk przed samotnością"
Odkrywanie umysłów tych, którzy nie boją się samotności
Kilka lat temu zespół naukowców postanowił się uczyć zjawisko preferencji dla samotności (nie narzucone z zewnątrz) za pomocą dwóch grup osób małżeńskich zamieszkałych w Niemczech; w jednej grupie średni wiek uczestników wynosił 35 lat, w drugim 42 lata.
Inna podobna inicjatywa zaproponowała ten sam cel, ale tym razem pracowali, aby się uczyć jak ci, którzy nie boją się samotności , W tym przypadku mieliśmy współpracę dwóch grup ludzi, w większości pojedynczych. W pierwszej grupie średni wiek wynosił 29 lat, aw drugiej 19 osób. Aby zmierzyć ich osobowość, zarówno w tym badaniu, jak iw poprzednim, zastosowano model Wielkiej Piątki, który mierzy te cechy:
- Neurotyzm : stopień stabilności emocjonalnej.
- Ekstrawersja : stopień, w którym komfort odczuwany jest w kontekście społecznym.
- Odpowiedzialność : stopień, do którego dąży organizacja i zaangażowanie.
- Otwartość na doświadczenie : stopień, w którym nowy i twórczy są wyceniane pozytywnie.
- Życzliwość : łatwość leczenia, tendencja do współpracy.
W przypadku badań na ludziach, którzy cenią sobie samotność, dokonano również pomiarów ich towarzyskości, podczas gdy w badaniach dotyczących strachu przed byciem samotnym te dodatkowe cechy osobowości zostały zmierzone :
- Poczucie niechcianej samotności
- Czułość odrzucania
- Trzeba należeć do grupy
- Depresja (niezdolność do bycia zachęcaną nawet w towarzystwie innych)
- Emocjonalna kruchość
- Uzależnienie między poczuciem własnej wartości a istnieniem związku, a nie związku
Ani mizantropy, ani niestabilne, ani aspołeczne
Wyniki tych badań całkowicie niszczyć dominujące stereotypy o ludziach, którzy mogą swobodnie cieszyć się samotnością.
Po pierwsze, stwierdzono, że ten profil osobowości jest znacznie mniej podatny na niestabilność emocjonalną, np. Akl neurotyzm. Jeśli w wielu przypadkach wolą nieobecność firmy, nie jest to spowodowane kryzysem, nerwowością czy czymś podobnym.
Z drugiej strony, ten typ osobowości również wyróżnia się uzyskaniem wyższych wyników w kategoriach otwartości na doświadczenie, podczas gdy ci, którzy nie boją się być singlami, są zresztą bardziej uprzejmy i odpowiedzialny niż reszta , W przypadku badań nad pragnieniem samotności profil skłonny do dobrowolnej samotności nie uzyskał wyniku powyżej lub poniżej średniej.
Ale być może najbardziej przełomowym rezultatem jest to, że ludzie, którzy na ogół cieszą się samotnością, nie są ani bardziej ekstrawertyczni, ani bardziej introwertyczni niż reszta, ludzie, którzy nie boją się być samotni nie są bardziej introwertyczni , ale wręcz przeciwnie: cieszą się sytuacjami, w których muszą uczestniczyć w sytuacjach społecznych.To potwierdza, że nie "wybierają" singleness dla wygody, ale po prostu nie zmuszają się do posiadania partnera, ponieważ nie mają na przykład szczególnie złego czasu w rozmowach z nieznajomymi.
Bibliografia:
- Hagemeyer, B., Neyer, F. J., Neberich, W., i Asendorpf, J. B. (2013). ABC społecznych pragnień: afiliacja, bycie samotnym i bliskość do partnera. Europejski dziennik osobowości, 27, 442-457.
