Transseksualizm: tożsamość płciowa lub zaburzenie psychiczne?
Wcześniej społeczeństwo uważało, że większość zachowania, orientacje i tożsamości seksualne z dala od heteronormatywności wynikały z istnienia problemów psychologicznych. Z biegiem lat grupy mniejszości osiągnęły większą akceptację społeczną, podczas gdy różne badania wykazały, że grupy te nie cierpiały na żadną patologię.
To właśnie dzieje się powoli z aspektami związanymi z orientacją seksualną, takimi jak homoseksualizm i biseksualność. Jednak w przypadku tożsamości płciowej debata z czasem była nieco dłuższa, a transseksualność od niedawna znajduje odzwierciedlenie w głównych klasyfikacjach diagnostycznych.
Porozmawiajmy o transseksualności: Kwestia tożsamości płciowej lub zaburzenia psychicznego?
Pojęcie transseksualności
Jest zrozumiany przez transseksualistę osoba, która odczuwa istnienie ciągłej niedopasowania w czasie pomiędzy swoją biologiczną płcią a tożsamością płciową. Ta niekongruencja zwykle prowokuje w osobie pragnienie zainicjowania procesu transformacji, aby żyć zgodnie z płcią odczuwaną jako własna, wykorzystując do tego elementy takie jak hormonalna i chirurgiczna.
Tożsamość płciowa, jako seksualna koncepcja samego siebie to, że każdy ma siebie samego i wartość, którą dajemy tej tożsamości, jest w dużej mierze społecznie mediowana. Bycie mężczyzną lub kobietą oznacza różne rzeczy w zależności od społeczeństwa lub kultury, w której żyjemy, implikacje, które mogą wydawać się mniej lub bardziej zbliżone do naszej własnej tożsamości.
Definicja transseksualności cytowana powyżej wskazuje na istnienie nieadekwatność między tym, co fizyczne, a tym, co psychiczne , Podstawowym pytaniem jest, czy to poczucie nieadekwatności podawane jest jako normalna reakcja na różnicę między umysłem a ciałem fizycznym lub, przeciwnie, stanowi zaburzenie.
- Może jesteś zainteresowany: "Seksualne uprzedzenia: teorie wyjaśniające"
Dlaczego niektórzy ludzie uważają to za zaburzenie psychiczne?
Bez względu na kwestie związane z tradycją i przekonaniami części populacji w tym względzie, głównym powodem, dla którego transseksualizm był do tej pory uważany za zaburzenie. opiera się na koncepcji dysforia płci .
Dysforia płci
Dyskopatia płciowa jest rozumiana jako głęboka frustracja i dyskomfort, który wielu ludzi ma w stosunku do własnego ciała, gdy bierze pod uwagę, że nie jest to tym, co powinni, mając na uwadze, że nie odpowiada to ich tożsamości płciowej.
To zjawisko psychologiczne Może powodować wielki stres i niepokój , oprócz problemów z poczuciem własnej wartości, zaburzeniami depresyjnymi i lękowymi oraz stosowaniem zachowań izolacyjnych i samozasłaniających.
Dlatego w podręcznikach diagnostycznych, takich jak DSM, dysforia płci nadal stanowi źródło dyskomfortu związanego z transseksualnością.
- Powiązany artykuł: "Dysfofia płci: narodziny w niewłaściwym ciele"
Transseksualizm niekoniecznie oznacza dysforię
Jednak nie należy identyfikować dysforii płciowej z transseksualizmem. Nie trzeba chcieć przekształcać się lub żyć jako płeć przeciwna, aby odczuwać dyskomfort związany z przypisaną rolą płci, tak samo jak nie trzeba czuć się źle o sobie, aby chcieć dokonać tego przejścia.
I to jest, chociaż może się zdarzyć, Nie wszyscy transseksualiści odczuwają głęboką niechęć do swojego ciała , lub nie jest to większy problem niż chęć zmiany. Na przykład są transseksualiści, którzy nie widzą potrzeby dokonania całkowitej fizycznej zmiany, decydując się na hormon i zmieniając ubrania i sposób działania w dążeniu do tego, który czują się bardziej odpowiedni.
W ten sposób nie każda osoba transseksualna będzie miała wyraźną dysforię płciową, która wywołuje cierpienie. W rzeczywistości jest nawet możliwe, że bardziej niż cierpienie, fakt urzeczywistnienia prawdziwej tożsamości płciowej może być doświadczany jako wyzwolenie dla tych, którzy widzieli swoją tożsamość stłumioną.
Inne argumenty przeciwko jego rozpatrywaniu jako zaburzenia
Wnioski wyciągnięte z różnych badań wskazują, że transseksualność nie jest zaburzeniem, używając do tego różnych argumentów.
Przede wszystkim musisz o tym pamiętać istnienie tożsamości samo w sobie nie jest patologiczne tak, że w przypadku transseksualizmu istnienie rozbieżnej tożsamości z biologiczną nie może być uznane za zaburzenie.
Po drugie, ważne jest, aby wziąć pod uwagę fakt, że z reguły osoby, które chcą zmienić płeć i czynią to z należytym leczeniem psychologicznym, hormonalnym, a w niektórych przypadkach chirurgicznym, wykazują poprawę jakości życia w odniesieniu do czasu nie uzewnętrznili swojej tożsamości seksualnej.Ponadto sam fakt, że jest to zaburzenie powoduje oczywiste uszkodzenia i wysoką stygmatyzację do populacji transseksualnej, sprzyjając transphobii i nierówności.
Na koniec musimy pamiętać, że chęć wprowadzenia modyfikacji ciała, takich jak chirurgia plastyczna, nie jest uważana za patologię, o ile nie zagraża stereotypom związanym z płcią. Modyfikowanie naszej wagi za pomocą liposukcji, zmiana kształtu nosa przez plastykę nosa lub wstrzykiwanie toksyny botulinowej oznacza, że nie podoba nam się to, co mieliśmy wcześniej i chcemy to zmienić, niekoniecznie będąc przypadkami Zaburzeń Dysmorficznych Ciała. To samo dotyczy cech płciowych i tożsamości .
Sytuacja dzisiaj
Chociaż do tej pory transseksualność była gromadzona jako zaburzenie psychiczne w dominujących klasyfikacjach diagnostycznych na całym świecie, takich jak DSM-IV, który obejmuje go jako zaburzenie pod nazwą Zaburzenia tożsamości seksualnej lub ICD-10 (tu pojawia się termin transseksualizm jako zaburzenie psychiczne), ten fakt wkrótce się zmieni.
Światowa Organizacja Zdrowia, która publikuje Międzynarodową Klasyfikację Chorób (CIE), która obejmuje zaburzenia psychiczne (będąc w tym sensie inną światową instrukcją odniesienia wraz z DSM), opublikuje w ciągu roku 2018 następna edycja CIE, ICD-11.
Tak jak w poprzedniej wersji (opublikowanej w 1990 r.) Z homoseksualizmem, WHO nie będzie już uważać transseksualizmu za zaburzenie psychiczne. Zamiast tego, transseksualność będzie uważana za stan związany ze zdrowiem seksualnym, pod nazwą niedopasowania płci.
