yes, therapy helps!
Trichotillomania: dziwna obsesja rozerwania włosów

Trichotillomania: dziwna obsesja rozerwania włosów

Marzec 29, 2024

The trichotillomania jest to dziwne zaburzenie charakteryzujące się nieodparta potrzeba ciągnięcia za włosy, zazwyczaj głowy, brwi i rzęs .

Chociaż osoby cierpiące na tę patologię są świadome szkód, które mogą być wyrządzone poprzez działanie w ten sposób, nie są w stanie zatrzymać ani kontrolować tego impulsu. Poza tym często zdarza się, że w chwilach stresu osoby starają się wyciągnąć włosy, aby się uspokoić, co prowadzi do błędnego koła, które może spowodować poważne szkody, zarówno fizyczne, jak i psychiczne.

Co to jest Trichotillomania?

Ten warunek zwykle pojawia się około 13 roku życia i oficjalnie jest klasyfikowany jako zaburzenie kontroli tętna , podobnie jak w przypadku piromanii, kleptomanii lub patologicznego hazardu. Jest również ściśle związany z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym, ponieważ mają one dużą część objawów i niezrównoważone mechanizmy psychologiczne.


Występuje on na poziomie 1% populacji i dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety, chociaż ci ostatni częściej szukają leczenia.

Objawy

Trichotillomania Charakteryzuje się obecnością następujących objawów :

  • Ciągnie za włosy, powodując znaczną stratę (jak widać na zdjęciu).
  • Zwiększenie percepcji napięcia tuż przed wyciągnięciem włosów lub stawieniem oporu temu czynowi.
  • Przyjemność, zadowolenie lub uwolnienie przy ciągnięciu za włosy.
  • Zakłócenie nie jest wyjaśnione przez inne zaburzenia psychiczne lub stan zdrowia.
  • Zmiana powoduje znaczny dyskomfort lub towarzyskie, pracownicze lub inne istotne pogorszenie aktywności. Na przykład utrata poczucia własnej wartości w wyniku częściowego łysienia spowodowanego rozdarciem włosów.

Znaki ostrzegawcze

Początek tego zaburzenia występuje w wieku około 13 lat, chociaż w niektórych przypadkach może rozpocząć się wcześniej , Często z tym patologią wiąże się stresujące wydarzenie, na przykład zmiana szkoły, maltretowanie, konflikty rodzinne lub śmierć kogoś bliskiego może wywołać niepokój i nerwowość oraz spowodować debiut tego zaburzenia.


Niektórzy eksperci twierdzą, że objawy mogą wywoływać lub przynajmniej silnie wpływać na zmiany hormonalne typowe dla okresu dojrzewania.

Najbardziej prawdopodobne przyczyny

Okres dojrzewania jest etapem krytycznym dla rozwoju poczucia własnej wartości, obrazu ciała, pewności siebie lub związków intymnych. W tym okresie osoby cierpiące na tę patologię mogą być wyśmiewane przez własną rodzinę, przyjaciół lub kolegów z klasy. Ale, dodatkowo, ci ludzie mogą odczuwać wielką winę lub wstyd, że nie są w stanie powstrzymać tego typu zachowań. Nawet niewielka plama bez włosów może spowodować poważne problemy emocjonalne dla osoby cierpiącej na tę chorobę.

W wielu przypadkach osoby cierpiące na trichotillomanię mają normalne życie: małżeństwo, posiadanie dzieci ... Ale w niektórych przypadkach są osoby, które unikają intymnych związków w obawie przed ujawnieniem swojego zaburzenia lub


Nie ma konkretnej przyczyny trichotillomanii. Chociaż niektórzy badacze uważają, że jest możliwe, że na poziomie biologicznym występuje zaburzenie równowagi neurochemicznej w mózgu, głównie deficyt serotoniny. Może również występować kombinacja czynników, takich jak predyspozycje genetyczne i stres lub okoliczność obciążająca. Na przykład wydarzenie traumatyczne.

Współwystępowanie (zaburzenia towarzyszące)

U osób z trichotillomanią często występują objawy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD), takich jak zliczanie lub mycie rąk. W rzeczywistości istnieje wiele podobieństw między trichotillomanią i OCD, więc niektórzy eksperci uważają to za podtyp Obsessive Compulsive Disorder .

Depresja jest również powszechna w przypadku trichotillomanii. Może istnieć bezpośredni związek pomiędzy neuroprzekaźnikami zaangażowanymi w depresję a tym stanem (a także OCD), ponieważ oba patologie są związane z niskim poziomem serotoniny. Chociaż może istnieć również związek między depresją a niską samooceną spowodowaną trichotillomanią, ponieważ rozdarcie włosów może być demoralizujące. Z drugiej strony Kiedy włosy są wyciągane, mogą pojawić się rany, które powodują ból fizyczny i emocjonalny .

Leczenie

Według badań przeprowadzonych w tej dziedzinie, Trichotillomania może być leczona z dwóch dróg.

1. Psychoterapia

Z jednej strony Terapia poznawczo-behawioralna jest bardzo skuteczna , Z drugiej strony, w niektórych ciężkich przypadkach konieczne jest podawanie leków. Jednak połączenie obu metod leczenia jest idealne.

Z poznawczą terapią behawioralną, pacjenci uczą się rozpoznawać i kontrolować objawy i wykorzystywać strategie, które pomagają im poprawić jakość życia , Możesz dowiedzieć się więcej o tym rodzaju terapii w naszym artykule: "Behavioural Cognitive Therapy: co to jest i na jakich zasadach jest oparty?".

2. Farmakologia

Leki mogą być również skuteczne w leczeniu objawów, chociaż poznawcza terapia behawioralna jest konieczna, aby uzyskać długoterminowe wyniki. Niektóre leki (leki przeciwdepresyjne lub stabilizatory nastroju) stosowane w leczeniu tego schorzenia to:

  • Fluoksetyna (Prozac)
  • Fluwoksamina (Luvox)
  • Sertraline (Zoloft)
  • Paroksetyna (Paxil)
  • Clomipramine (Anafranil)
  • Valproate (Depakote)
  • Lit (Lithobid, Eskalith)

Bibliografia:

  • Christenson GA, Crow SJ (1996). «Charakterystyka i leczenie trichotillomanii». The Journal of clinical psychiatry (w języku angielskim). 57 Suppl 8: pp. 42-7; dyskusja pp. 48-49.
  • Christenson GA, Mackenzie TB, Mitchell JE (1991). «Charakterystyka 60 dorosłych ciągnących się włosów». Amerykański dziennik psychiatrii (w języku angielskim) 148 (3): str. 365-70.
  • Salaam K, Carr J, Grewal H, Sholevar E, Baron D. (2005). Nieleczona trichotillomania i trichofagia: operacyjna nagła sytuacja u nastolatka. Psychosomatyka (w języku angielskim).
  • Woods D. W., Wetterneck C. T., Flessner C. A. (2006). «Kontrolowana ocena terapii akceptacyjnej i zaangażowania oraz odwrócenie nawyków dla trichotillomanii». Badania behawioralne i terapia (w języku angielskim) 44 (5): pp. 639-56.
  • Zuchner S, Cuccaro ML, Tran-Viet KN, i in. (2006). Mutacje SLITRK1 w trichotillomanii. Mol. Psychiatria (w języku angielskim).

Trichotillomania: Symptoms and Treatment (Marzec 2024).


Podobne Artykuły