yes, therapy helps!
Tripophobia (strach przed dziurami): przyczyny, objawy i leczenie

Tripophobia (strach przed dziurami): przyczyny, objawy i leczenie

Luty 29, 2024

Fobie są irracjonalnymi i wytrwałymi lękami do przedmiotów, żywych istot lub sytuacji, które wywołują intensywne pragnienie ucieczki od nich. W przypadku, gdy nie można uciec od tego, co wywołuje lęk, osoba z fobią odczuwa silny niepokój i dyskomfort, chociaż wie, że są one irracjonalne i nieproporcjonalne w stosunku do rzeczywistego zagrożenia.

Tripophobia jest przykładem strachu nieracjonalne, do którego zwykle przypisuje się wrodzone pochodzenie. W rzeczywistości jest to sprawa szczególnie znana wśród rzadkich fobii, ponieważ stała się prawdziwym zjawiskiem internetowym. Zobaczmy, z czego składa się.

Czym jest tripofobia?

Słowo "tripfobia" dosłownie oznacza "strach przed dziurami" w języku greckim. Termin ten jest bardzo aktualny i uważa się nawet, że powstało na forum internetowym. Mówiąc ogólniej, odnosi się do niepokoju spowodowanego przez powtarzające się wzory, głównie małe zaglomerowane dziury , ale także brył, okręgów lub prostokątów.


Zwykle, tripofobia jest związana z elementami organicznymi występującymi w przyrodzie, takimi jak nasiona kwiatu lotosu, plastrów, porów skóry, komórek, pleśni, koralowców lub pumeksu. Obiekty stworzone przez ludzi mogą również generować podobną reakcję; Przykładami są gąbki, napowietrzona czekolada i bańki mydlane.

To, co ma wspólne, trójfobowe obrazy, to nieregularna lub asymetryczna konfiguracja elementów, które je tworzą , Ludzie, którzy doświadczają tego zjawiska, mówią, że odczuwają odrazę i dyskomfort widząc takie obrazy, a im większy kontrast między ich elementami, tym bardziej nieprzyjemne jest ich obserwowanie.


W przeciwieństwie do większości bodźców fobowych (elementów, które wywołują patologiczny strach), te, które wywołują ogólną obecność tripfobii, nie mogą być uznane za niebezpieczne ani groźne. David Barlow (1988) nazwał "fałszywe alarmy" odpowiedziami fobicznymi, które występują bez zagrażania bodźcom zewnętrznym, jak w przypadku tripfobii.

Objawy

Niektóre osoby z tripofobią opisują skrajne reakcje podobne do fizjologicznych objawów ataków paniki, takich jak drżenia, tachykardia, nudności lub duszność , Mogą również odczuwać bóle głowy i objawy dermatologiczne, takie jak swędzenie i gęsią skórkę. Oczywiście, te objawy sprawiają, że osoba próbuje odejść od bodźca fobicznego, albo odwracając wzrok, zakrywając oczy lub wycofując się w inne miejsce.

Niestety, dyskomfort nie ustępuje natychmiast, ponieważ pamięć obrazu nadal jest "zaznaczana" w świadomości, co w dalszym ciągu wpływa na pojawianie się różnych objawów (choć z upływem czasu osłabiają się one do kryzys lękowy przechodzi całkowicie).


Ta zmiana wzorca aktywności układu nerwowego osób z tryptofobią zwykle pojawia się podczas oglądania obrazów z wzorami kolorów przypominającymi powierzchnię pełną dziury bardzo blisko siebie , prawie tworząc mozaikę pęknięć. Kontrast między powierzchnią tych ciał a ciemnością, która wskazuje stopień głębokości otworów, zwykle jest właściwością obrazu, który ma największą moc wywoływania dyskomfortu.

Kontekst: konkretne fobie

Podręcznik DSM-5 zbiera różne typy fobii w ramach kategorii "Konkretne fobie" : panika dla zwierząt, dla środowiska naturalnego, takie jak fobia burz, fobie sytuacyjne (na przykład klaustrofobia) i lęk przed krwią, ranami i zastrzykami. Agorafobia i lęk lub fobia społeczna mają swoje własne sekcje w DSM z powodu ich częstotliwości i ciężkości.

Chociaż specyficzne fobie są najczęstszym zaburzeniem lękowym, są również najmniej obezwładniające, ponieważ wiele razy dana osoba może łatwo uniknąć bodźca fobicznego lub rzadko znajduje go w swoim zwykłym kontekście. Na przykład ekstremalny strach przed wężami zwykle nie dotyczy tych, którzy mieszkają w dużych miastach

Wśród specyficznych fobii znajdują się bardzo osobliwe, takie jak strach przed pieniędzmi czy strach przed długimi słowami, wywołany jakimś złośliwym "hipopotomonstrosesquipedaliofobia" (wspomnieliśmy już o tych i innych ciekawych fobiach w tym artykule).

Należy jednak pamiętać, że w przypadku tripofobii to, co powoduje dyskomfort, nie jest istotą żywą lub obiektem w szczególności , ale rodzaj tekstury, która może pojawić się na praktycznie wszystkich typach powierzchni.

Przyczyny tripofobii

Geoff Cole i Arnold Wilkins (2013), psycholodzy z University of Essex, stwierdzili w dwóch badaniach, że około 15% uczestników wydawało się wrażliwych na obrazy trójfobowe, przy czym odsetek ten był nieco wyższy u kobiet niż u mężczyzn.

Autorzy przypisują tripofobię ewolucji człowieka: odrzucenie obrazów podobnych do tripfobicznych przydałoby się odrzucić trujące zwierzęta , podobnie jak różne rodzaje węży, skorpionów i pająków, które mają powtarzalne wzory w swoich ciałach.

Podobnie mogłyby być przydatne reakcje trójfobowe unikać zanieczyszczeń jak te, które można znaleźć w formie, w otwartych ranach lub w ciałach przebitych przez robaki.

Wyjaśnienie Cole'a i Wilkinsa łączy się z koncepcją biologicznego przygotowania Martina Seligmana (1971), najbardziej znanego z teorii wyuczonej bezradności, z którą tłumaczył depresję.

Według Seligmana, w trakcie ewolucji żywe istoty nie tylko przystosowały się fizycznie, ale także odziedziczyliśmy predyspozycje do powiązania pewnych zdarzeń ponieważ zwiększyły szanse na przeżycie naszych przodków. Na przykład ludzie byliby specjalnie przygotowani, by wiązać niebezpieczeństwo z ciemnością lub owadami. Irracjonalność fobii zostanie wyjaśniona, ponieważ mają one pochodzenie biologiczne, a nie poznawcze.

Alternatywne wyjaśnienia na temat tego irracjonalnego strachu

Inni eksperci proponują bardzo różne hipotezy dotyczące tripofobii. W wywiadzie dla NPR, psycholożka lęku, Carol Matthews z University of California, powiedziała, że ​​chociaż każdy obiekt jest podatny na patologiczny lęk, prawdopodobnie przypadek tripofobii wynika raczej z sugestii .

Według Matthewsa, ludzie, którzy czytają o tripofobii są podnieceni przez innych, którzy mówią, że odczuwali reakcje lęku, aby zobaczyć te same obrazy i zwracać uwagę na odczucia cielesne, które w przeciwnym razie umysł mógłby filtrować lub ignorować.

Jeśli zapytają nas, czy obraz powoduje, że czujemy się obrzydliwi lub swędzą Bardziej odczuwamy te odczucia że gdyby nam nic nie powiedzieli; Jest to znane jako "efekt zalewania" lub prymas.

Nawet w przypadku, gdy odczuwamy autentyczne obrzydzenie lub niepokój, gdy oglądamy obrazy trójfobowe, jeśli nie są one wystarczająco intensywne lub wystarczająco częste, aby ingerować w nasze życie, nie możemy uznać, że mamy "fobię dziur". Ważne jest, aby o tym pamiętać, ponieważ tak, że strach jest uważany za fobię (patologiczny strach) konieczne jest, aby poważnie zaszkodziło temu, kto go cierpi.

Jak pokonać tę fobię dziur?

Jak widzieliśmy, pewien stopień tripofobii jest normalny u większości ludzi; wydaje się, że jesteśmy "zaprojektowani", aby odczuwać choć odrobinę niepokoju i dyskomfortu podczas kontemplowania powierzchni pełnych dziur bardzo blisko siebie.

Jednak w ten sam sposób, w którym indywidualne różnice w cechach osobistych, takie jak wzrost lub siła, występują w różnym stopniu u członków naszego gatunku, w niektórych przypadkach w postaci tripofobii może stać się tak intensywny, że staje się przeszkodą w prowadzeniu normalnego życia , Jak zwykle w przypadku zjawisk psychologicznych, istnieją różne stopnie intensywności.

W takich przypadkach wskazane jest, aby przejść do terapii psychologicznej, która umożliwi dynamikę uczenia się w celu lepszego radzenia sobie z objawami i złagodzenia ich skutków.

Istnieje kilka sposobów na rozwiązanie lęku spowodowanego przez tego rodzaju fobię. Niektórzy pacjenci mogą wymagać tylko jednego z tych zabiegów lub kilku z nich. W każdym razie należy je oddać w ręce specjalisty zdrowia psychicznego, najlepiej wyspecjalizowanego w tej klasie zaburzeń.

1. Leczenie psychologiczne

Specyficzne fobie są leczone głównie poprzez procedury ekspozycji , która polega na stawianiu czoła temu, co powoduje strach, niepokój lub odrazę, i namawia nas do ucieczki. Aby leczenie było skuteczne, osoba musi zwracać uwagę na bodziec fobiczny, gdy jest na nie narażony, co stopniowo zmniejsza dyskomfort, który wywołuje.

Jest to procedura, w której osoba stopniowo zyskuje autonomię, ale szczególnie we wczesnych etapach tej roli terapeuta ma ogromne znaczenie dla jej prawidłowego postępu.

Ponadto ważne jest, aby aby przejść przez ten proces, bardzo ważne jest zaangażowanie pacjentów , ponieważ muszą dążyć do postępu i napotykać sytuacje dyskomfortu. Na szczęście motywacja jest również częścią roli terapeutów, którzy będą również pracować nad tym, jak pacjenci postrzegają doświadczaną przez nich tra fobię.

2. Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne okazało się nieskuteczne w pokonywaniu konkretnych fobii; Jest to zasadniczo zalecana ekspozycja i inne warianty interwencji psychologicznej skoncentrowane na interakcji z bodźcami fobicznymi. Z drugiej strony, leki mogą być użyteczne w przypadku agorafobii i fobii społecznej, w szczególności anksjolityków i leków przeciwdepresyjnych. Ponieważ nie jest to przypadek tripofobii, psychoterapia koncentruje większość wysiłków i tylko wtedy, gdy dyskomfort jest skrajny.

3. Terapia ekspozycji

Ludzie z tripfobią, bez względu na to, czy są poważni, czy nieistotni, mogą powodować dyskomfort wywołany tym zjawiskiem być zredukowanym poprzez wystawienie się na obrazy Tripphobic Ekspozycja może być zastosowana stopniowo, czyli zaczynając od obrazów wywołujących umiarkowany lęk lub odrazę i stopniowo zwiększających intensywność bodźców fobicznych.

Dobrze znany youtuber Pewdiepie nagrał ostatnio "uzdrowienie swojej tripofobii" poprzez swoistą autoportret wspomaganą komputerowo. Niektóre z jego obrazów to mikroby, ludzkie skóry z dziurami i robakami wydostającymi się z grzbietu psa. Wydaje się, że nie trzeba mieć tripofobii, aby odczuwać odrazę, gdy widzisz obrazy takimi, jakimi jesteś.

Bibliografia:

  • Barlow, D. H. (1988). Lęk i jego zaburzenia: natura i leczenie lęku i paniki. Nowy Jork: Guilford Press.
  • Cole, G. G. i Wilkins, A. J. (2013). Strach przed dziurami. Psychological Science, 24 (10), 1980-1985.
  • Doucleff, M. (13 lutego 2013 r.). Strach przed cantalupami i pufami? "Fobia" powstaje z internetu. NPR Źródło: //www.npr.org.
  • Le, A. T. D., Cole, G. G. i Wilkins, A. J. (2015). Ocena trypofobii i analiza jej wizualnego wytrącania. The Quarterly Journal of Experimental Psychology, 68 (11), 2304-2322.
  • Seligman, M. E. P. (1971). Fobie i gotowość. Behavior Therapy, 2 (3), 307-320.

TRYPOFOBIA[MEME] (Luty 2024).


Podobne Artykuły