Rodzaje cukrzycy: ryzyko, cechy i leczenie
Są zaburzenia, które budzą wielkie zaniepokojenie z powodu ich wielkiego wpływu na populację. Wyraźnym przykładem jest cukrzyca , Ten zespół zaburzeń metabolicznych ma wspólne cechy, które powodują wzrost stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia).
Cukrzyca ma wysoką globalną chorobowość. W 2015 r. Około 400 milionów przypadków na całym świecie , Alarmujące dane, a nawet więcej, jeśli prognozy wskazują, że ta wartość wzrośnie, zwłaszcza jeden z rodzajów cukrzycy: typ II.
- Powiązany artykuł: "Jak się dowiedzieć, czy mam cukrzycę? Główne objawy, które nas ostrzegają "
Cukrzyca przez historię
Ludzkość cierpi na tę przewlekłą chorobę od czasów starożytnych. Istnieją dane, że sprawy zostały już rozpoznane przed rokiem 1500 pne. w starożytnym Egipcie.
Dopiero kilka lat później lekarz z starożytnej Grecji, Areteo z Kapadocji, nazwał to zaburzenie, które przetrwało do dziś.
"Cukrzyca" oznacza po grecku "biegnie" , ponieważ odnosi się do jednego z najbardziej uderzających objawów stanu, niskiej retencji płynów.
Rodzaje cukrzycy
Istnieją różne rodzaje cukrzycy, wiele z nich to drobne przypadki, ale wszystkie mają wspólną cechę powodować hiperglikemię i problemy, które się pojawiają z tego: powikłania nerwowe, sercowo-naczyniowe i nerkowe.
Możemy podzielić go głównie na cztery grupy: cukrzyca typu I, cukrzyca typu II, cukrzyca ciążowa i inne typy. W drugiej grupie wyróżnia się zespół MODY, chociaż cukrzycę pośrednio wywołuje na przykład infekcja trzustki lub indukcja leczenia lekami.
1. Diabetes mellitus type 1 (DM1)
Dawniej zwany także "cukrzycą insulinozależną" lub "cukrzycą wieku dziecięcego" stanowi około 5% zdiagnozowanych przypadków.
Cukrzyca typu I charakteryzuje się brak hormonu insuliny , który stymuluje pobieranie glukozy we krwi przez komórki. To zniknięcie spowodowane jest zniszczeniem komórek β wysepek Langerhansa trzustki, miejsca produkcji hormonu, ze względu na układ odpornościowy.
To zaburzenie Zwykle rozwija się u dzieci i młodzieży , chociaż zdarzają się przypadki pojawienia się choroby w etapach dorosłych, które są znane pod nazwą LADA ("latentna choroba autoimmunologiczna u dorosłych", czyli "utajona choroba autoimmunologiczna u dorosłych").
Ryzyko cierpienia DM1 jest nieco skomplikowane, ponieważ stanowi połączenie genetycznych predyspozycji wraz z interakcją pewnych czynników środowiskowych, które wyzwalają problem (zakażenie lub dieta). Utrudnia to zapobieganie chorobie.
Objawy wskazujące na tę zmianę metabolizmu to częste oddawanie moczu, nietypowe pragnienie, ciągły głód, utrata masy ciała, drażliwość i zmęczenie. Pojawiają się nagle i jedynym sposobem leczenia jest ciągła podaż insuliny u pacjenta, oprócz rygorystycznej kontroli poziomu glikemii, ponieważ łatwo zmierza ona do śpiączki ketonowej.
2. Cukrzyca typu 2 (DM2)
Dawniej znany jako "cukrzyca insulinoniezależna", jest najbardziej rozpowszechnionym typem cukrzycy od 85% do 90% przypadków które są zdiagnozowane. Hiperglikemia jest spowodowana przez odporność organizmu na insulinę lub niedobór wydzielania insuliny, ale nigdy przez atak autoimmunologiczny.
Najważniejsze Czynniki ryzyka są związane ze stylem życia , takich jak brak ćwiczeń, nadwaga, otyłość lub stres. Ponieważ jest to złożona choroba, istnieją inne istotne czynniki, takie jak genetyka lub zmiany samej flory jelitowej. Jest to choroba przewlekła, która zwykle pojawia się na etapie dorosłych (ponad 40 lat), chociaż zaczynają one widzieć przypadki u młodych ludzi.
Objawy są bardzo podobne do cukrzycy typu I ale w mniejszym stopniu, ponieważ jest to proces sekwencyjny, a nie nagły. Największym problemem jest to, że zdiagnozowana jest, gdy potrzeba trochę czasu, aby rozwinąć stan.
Początkowe leczenie składa się zazwyczaj z planów ćwiczeń i diet, ponieważ jeśli nie jest dobrze rozwinięty, można odwrócić efekty. W cięższych przypadkach konieczna jest terapia lekami przeciwcukrzycowymi, co zmniejsza poziom glukozy we krwi, chociaż w dłuższej perspektywie konieczne są zastrzyki insuliny.
3. Gestational diabetes mellitus (GDM)
Jest to forma prediabetes, która może pojawić się podczas drugi lub trzeci trymestr ciąży , Wykryto go jako hiperglikemię u matek, u których przed ciążą nie rozpoznano innego rodzaju cukrzycy.
Jedną z możliwych przyczyn tego zaburzenia jest fakt, że hormony wytwarzane podczas ciąży zakłócają działanie insuliny. W pierwszym trymestrze ciąży można kontrolować poziom glukozy we krwi, aby wykluczyć GDM.
Niektóre czynniki ryzyka wcześniej cierpiały na GDM w innej ciąży, po kilku poronieniach lub w rodzinie z cukrzycą.
Bardziej niż objawy, największym problemem są konsekwencje tego wzrostu glukozy, które, mimo że nie osiągają ustalonych wartości dla diagnozy cukrzycy, są wyższe niż normalnie.
Cukrzyca ciążowa może powodować problemy przy porodzie przez makrosomię (nadmierny wzrost dziecka), jak również zwiększając predyspozycje zarówno dziecka, jak i matki, by cierpiała na tę chorobę. Zazwyczaj leczenie polega na kontroli stylu życia, czyli ćwiczeń i diety.
4. Zespół MODY i inne typy
Ostatnia grupa to pudełko, w którym wszystkie rodzaje cukrzycy są zgrupowane razem, których częstość występowania jest znacznie niższa, na przykład typu 3.
Mimo to można wyróżnić jego występowanie, między 2% a 5% rozpoznań: jest to zespół MODY.
Zwany również cukrzycą monogenową, akronimy oznaczają po angielsku "Maturity Onset Diabetes of Young" ("Cukrzyca wieku dojrzałego występująca u młodych ludzi"), ponieważ przypomina DM2, ale rozwija się u nieotyłych nastolatków. W przeciwieństwie do reszty, to zaburzenie jest monogeniczne (spowodowane przez pojedynczy gen) i nie jest chorobą złożoną. Największym ryzykiem jest posiadanie historii rodziny z tego typu zaburzeniem.
Do tej pory znaleziono aż 6 różnych genów, które mogą rozwinąć ten syndrom. Wszystkie mają wspólną cechę, że gdy są zmutowane, komórki β nie syntetyzują lub nie uwalniają insuliny prawidłowo, co powoduje cukrzycę. Jest leczony najpierw lekami przeciwcukrzycowymi doustnie, pomimo tego, że insulina jest ostatecznie wstrzykiwana jak w DM2.
- Powiązany artykuł: "Cukrzyca i zdrowie psychiczne z psychologii"
