yes, therapy helps!
Wizualna agnozja: niemożność zrozumienia bodźców wzrokowych

Wizualna agnozja: niemożność zrozumienia bodźców wzrokowych

Marzec 4, 2024

Po drodze do jego mieszkania zatrzymałem się w kwiaciarni i kupiłem czerwoną różę nieco ekstrawagancką na butonierkę w klapie. Zdjąłem ją i dałem jej. Wziął go jako botanik lub morfolog, któremu podano okaz, a nie jako osobę, która otrzymała kwiat.

- "Około sześciu cali długości. Czerwony walcowany kształt z zielonym linearnym dodatkiem. "

- "Tak. A jak myślisz, kim jesteś?

- "Nie jest łatwo powiedzieć. Brakuje mu prostej symetrii kształtów geometrycznych, chociaż może mieć własną doskonałą symetrię ... może to być kwiatostan lub kwiat "

P. działał dokładnie tak, jak działa maszyna. Nie chodziło tylko o to, że pokazywał tę samą obojętność, co komputer wobec wizualnego świata, ale że zbudował świat, jak komputer go buduje, dzięki charakterystycznym cechom i schematycznym relacjom.


Rozpocznij dzisiejszy wpis z tym fragmentem książki Olivera Sacksa ("Mężczyzna, który mylił swoją żonę z kapeluszem"), w którym opisuje przypadek wizualna agnozja , która prowadzi bohatera opowieści do rozproszonej wizji świata i do różnych sytuacji, które, choć komiczne, powodują poważny problem wizualnego rozpoznania.

Wizualna agnozja: definicja i wyjaśnienie

Bycie widokiem naszego głównego sensu, zawsze uderza w nas i wpływa na odczytane zmiany czegoś tak podstawowego jak percepcja. Mózg, poprzez swoje główne okno na świat - oczy - pokazuje nam prosty i uporządkowany obraz otaczającego nas świata.

To stworzenie, które nasz system nerwowy wykonuje, jest dzielone, w większym lub mniejszym stopniu, przez prawie wszystkich. Podstawy wszystkiego, co nazywamy rzeczywistością, znajdują się w świetle, które uderza w nasze siatkówki i przemieszcza się przez nerw wzrokowy w postaci impulsu nerwowego, aby zsynchronizować się w jądrze kolczastym wzgórza - strukturę, którą moglibyśmy uznać za rodzaj mózgu w mózgu. że powstaje duża liczba synaps, dopóki nie osiągniemy naszej pierwotnej kory wzrokowej w płatku potylicznym. Ale błędem byłoby sądzić, że ten obwód, te trzy synapsy, nadaje sens światu, w którym żyjemy. To, co sprawia, że ​​nie żyjemy w chaotycznym lub rozdrobnionym świecie, jak w przypadku P., jest funkcją gnozy.


Gnoza, z łacińskiej wiedzy, odnosi się do umiejętności rozpoznawania przedmiotów, ludzi, twarzy, spacji itp. Ponadto jest to także wydział, który oferuje nam globalną i zjednoczoną percepcję rzeczywistości, a nie schematy czy "części". Dlatego  agnozja wizualna to utrata tej zdolności , Aby lepiej zrozumieć ten proces, porozmawiamy o dwóch głównych ścieżkach mózgowych, które uczestniczą w tej funkcji. Porozmawiamy również o rodzajach agnostycyzmu najczęściej opisywanych w biografiach

Percepcja wizualna: sposób, co i gdzie

Jak powiedzieliśmy, informacje dotyczące siatkówki docierają do naszej pierwotnej kory wzrokowej po zsynchronizowaniu w wzgórzu. Ale pierwotna kora wzrokowa nie jest informacyjna sama w sobie, jeśli chodzi o uznanie. Przetwarza jedynie fizyczne cechy tego, co postrzega siatkówka. To znaczy: światło, kontrast, pole widzenia, ostrość wzroku itp.


Tak więc pierwotna kora wzrokowa, obszar 17 Brodmana, posiada jedynie surową informację. Nie mówi nam, że widzimy ładny zachód słońca lub suchy liść. Tak więc Co to znaczy rozpoznać obiekt?  

Rozpoznawanie obiektów, twarzy, miejsc ...

Po pierwsze, musimy być w stanie zobaczyć przedmiot, o którym mowa, tworząc te trzy synapsy, aby uchwycić fizyczną informację o świetle, które najpierw uderza w obiekt, a następnie w naszą siatkówkę. Po drugie, d Musimy zintegrować wszystkie te informacje, aby postrzegać je jako całość , Wreszcie, będziemy musieli uratować z naszej pamięci wspomnienie tego obiektu już obecnego w naszych wspomnieniach i jego nazwie.

Jak widać, oznacza to więcej niż jedno źródło informacji. W mózgu kora odpowiedzialna za powiązanie różnych typów informacji nazywana jest kora asocjacyjną. Aby wykonać opisane przez nas czynności, potrzebujemy kory asocjacyjnej. W ten sposób mózg będzie potrzebował więcej synaps, a to będzie, gdy pojawią się sposoby na to, co i gdzie.

Identyfikacja

Sposób, który, lub brzuchem, jest kierowany do płata skroniowego i jest odpowiedzialny za rozpoznawanie i identyfikację obiektów , To jest droga, jeśli na przykład widzimy na środku pustyni coś zielonego, dużego i cierniowego, które pomaga nam zidentyfikować go jako kaktusa, a nie jako Hulka.

Nie jest zaskakujące, że ścieżka ta znajduje się w płatku skroniowym, jeśli uważamy, że jest ona główną odpowiedzialną za funkcje pamięciowe. Dlatego droga co są nerwowymi projekcjami, które jednoczą informacje naszej siatkówki z naszą pamięcią. Jest to synteza informacji optycznych i limbicznych.

Lokalizacja

Droga gdzielub ścieżka grzbietowa jest rzutowana na płat ciemieniowy. E s ścieżkę odpowiedzialną za lokalizowanie obiektów w przestrzeni ; dostrzec ich ruch i trajektorię oraz powiązać ich położenie z nimi. Dlatego jest to sposób, który pozwala nam efektywnie kierować naszymi ruchami w danej przestrzeni.

Są to neurony, które pozwalają nam podążać za wskazówkami kierunku, w którym uderzyła piłka tenisowa, uderzana z jednego pola na drugie. Jest to również sposób, który pozwala nam napisać list do skrzynki pocztowej bez popełniania błędów.

Różne zaburzenia neurologiczne - zawały, urazowe uszkodzenia mózgu, infekcje, nowotwory itp. - mogą wpływać na te ścieżki z oczekiwanymi deficytami w zależności od dotkniętego regionu. Jak zwykle, te obszary mózgu będą podlegać nie tylko wpływowi, jeśli ich kora jest uszkodzona, ale także, jeśli zostaną naruszone włókna łączące te obszary z pierwotną korą wzrokową.

Spostrzegawcza wizualna agnozja

W tego typu agnozji elementy percepcji zawodzą, a zatem nie ma uznania , Postrzeganie to zdolność, która integruje cechy fizyczne obiektu, abyśmy mogli uchwycić je jako trójwymiarową całość.

W apercepcyjnej wizualnej agnozji ta integracja jest poważnie zaburzona i pacjent wykazuje deficyty nawet w rozpoznawaniu najprostszych postaci. Ci pacjenci, zanim rysunek młota nie będą wiedzieć, jak rozpoznać go jako młotek. Nie będą również wiedzieć, jak skopiować lub powiązać go z innym rysunkiem tego samego młotka. Mimo wszystko ostrość wzroku jest normalna, a także postrzeganie światła, ciemności itp. W rzeczywistości pacjenci mogą nawet unikać przeszkód podczas chodzenia. Jednak konsekwencje dla pacjenta są tak nikczemne, że funkcjonalnie są prawie ślepi z poważnymi problemami w zakresie ich niezależności.

Niektórzy autorzy, w bardzo dogodny sposób, parafrazowali Saramago "są niewidomi, którzy nie widzą, a ślepi, którzy nie widzą". Przypadek pacjenta z agnostycją apercepcyjną byłby drugi. Pacjenci ci mogą rozpoznać przedmiot za pomocą innej modalności zmysłowej, takiej jak dotyk - czasami dotykając różnych części przedmiotowego przedmiotu - lub z kontekstowymi wskazówkami lub opisami egzaminatora. Ponadto tego typu działania prowadzone przez egzaminatora pomagają w diagnozie różnicowej i wykluczają anomalię - nieumiejętność wymawiania nazwy tego, co widziane - na przykład z powodu niedoboru języka.

Jest to rzadki rodzaj agnozji, opisywany częściej po obustronnych zawałach w okolicy tętnic bocznych, zatruciach tlenkiem węgla oraz w późniejszym wariancie choroby Alzheimera. Więc s produkowane przez patologie, które wpływają na regiony okruchowo-skroniowe .

Asocjacyjna wizualna agnozja

W tym typie agnozji, oprócz ostrości wzroku, percepcji koloru, światła, kontrastu ... postrzeganie jest również zachowane , Jednakże, pomimo normalnej percepcji, wpływa to na rozpoznawanie. Podobnie jak w poprzednim przypadku, przed losowaniem młotka osoba nie będzie wiedziała, że ​​jest młotkiem, ale w tym przypadku będzie w stanie dopasować go do innego rysunku młotka. Możesz nawet skopiować rysunek lub opisać obiekt.

Możliwe, że identyfikują rysunek z powodu jednego ze szczegółów reprezentowanego obiektu. Zgodnie z ogólną zasadą przedmioty są trudniejsze do zidentyfikowania niż te rzeczywiste , prawdopodobnie ze względu na czynnik kontekstowy. Znowu pozostałe modalności zmysłowe mogą pomóc w jego rozpoznaniu.

Agresja skojarzeniowa wydaje się, że jest to spowodowane rozłączeniem systemów wzrokowych i limbicznych , Substratem może być obustronne uszkodzenie istoty białej (gorszej podłużnej fascyki) od potylicznej kory asocjacyjnej do środkowego płata skroniowego, co wiąże się z odłączeniem systemów wzrokowych i pamięciowych. Właśnie dlatego ta agnozja jest również nazywana amnezyjną agnozją. Przyczyny są podobne do przypadku agnostyki apercepcyjnej.

Inne rodzaje agnozji

Istnieje wiele innych rodzajów agnozji i zaburzeń percepcji , Zacytuję niektóre z nich poniżej. Po prostu zrobię małą definicję, aby zidentyfikować zaburzenie,

Achromatopsia

Jest to niezdolność do rozróżniania kolorów. Pacjenci cierpiący na tę chorobę widzą świat w odcieniach szarości. Obustronne uszkodzenie regionu potyliczno-skroniowego pojawia się wtórnie. Jest bardzo mało zarejestrowanych przypadków. Jeśli zmiana jest jednostronna, nie spowoduje objawów. Gorąco polecam lekturę "Antropologa na Marsie", która opowiada o przypadku achromatopsji. Również czytanie Oliver Sacks jest zawsze przyjemnością. Pokażę ci fragment tej sprawy, który będzie bardziej wyjaśniał zaburzenie niż moja definicja:

"Pan I.ledwo mógł znieść sposób, w jaki ludzie wyglądali teraz ("jak szare i animowane posągi"), i nie mógł znieść swojego wyglądu w lustrze: unikał życia towarzyskiego, a stosunek seksualny wydawał mu się niemożliwy: widział ciało ludzi, ciało jego żony, jego własne ciało, obrzydliwa szarość; "kolor ciała" wydawał się "szczurzym kolorem" [. , .] Stwierdziłem, że posiłki są nieprzyjemne ze względu na jego matowy, szarawy wygląd i musiałem zamknąć oczy, aby zjeść "

Prosopagnosia

Jest to niemożność rozpoznania znanych twarzy, znanych osób znanych wcześniej lub nawet twarzy w lustrze

Prozopagnozja jest szczególnym deficytem rozpoznawania twarzy i dlatego musimy odrzucić inne rodzaje agnosias w celu jej rozpoznania. Zasadniczo nie ma to wpływu na inne funkcje, takie jak czytanie. Mogą również oszacować, czy są to twarze ludzi lub naczelnych, a nawet rozpoznać emocjonalną ekspresję twarzy, o której mowa. Należy zauważyć, że deficyty są bardziej widoczne, gdy fotografie są rozpoznawane, niż gdy dana osoba jest widziana, ponieważ istnieją inne wskazówki kontekstualne, takie jak ruch osoby. Jest również bardzo interesująca propozycja Damasio i wsp. (1990), która uznałaby, że prosopagnozja to nie tyle porażka w rozpoznawaniu twarzy, co raczej niemożność zidentyfikowania indywidualności w zestawie podobnych.

Acinetopsia

Jest to niemożność postrzegania przedmiotów w ruchu , Często jest to spowodowane tylnymi zmianami skórno-powięziowymi. Pierwszy przypadek akinetopii opisano w 1983 r. W 43-letniej kobiecie, która przebyła kilka obustronnych zawałów naczyń mózgowych. Deficyty poważnie wpłynęły na jego poziom niezależności. Na przykład musiałem dotknąć krawędzi filiżanki, aby wiedzieć, kiedy powinienem podawać kawę.

Niektóre wnioski

Myślę, że nie jest konieczne uzasadnianie podstawowej funkcji gnozy dla naszego życia. W pewnym sensie nasza świadomość zależy od tego, co widzimy i od rzeczywistości, która tworzy nasz mózg , Ta "rzeczywistość", wyprodukowana przez nasze obwody, jest prawdopodobnie daleka od rzeczywistości jako takiej. Zastanówmy się przez chwilę: kiedy widzimy, jak ktoś mówi, ogólnie widzimy, co widzimy, a to, co słyszymy, ma synchroniczność. To znaczy, jeśli przyjaciel mówi do nas, nie powinniśmy widzieć, że najpierw porusza ustami, a potem słyszymy dźwięk, jakby był źle złożonym filmem. Ale z drugiej strony, prędkość światła i prędkość dźwięku są bardzo różne.

Mózg w pewien sposób integruje rzeczywistość, abyśmy ją rozumieli w uporządkowany i logiczny sposób , Kiedy ten zły kartezjański geniusz zawodzi, świat może uzyskać chaotyczny i zniekształcony ton. Jak rozdrobniony świat P. lub nieobecny świat koloru I. Ale czy twój świat jest bardziej nierealny niż nasz? Myślę, że nie, wszyscy jakoś żyjemy oszukani przez nasz mózg. Jakbyśmy byli w Matrixie. Matrix stworzony przez nas.

Pacjenci tacy jak P. lub I. ulegli patologiom, które spowodowały, że odeszli od "rzeczywistości", którą zwykliśmy dzielić z innymi ludźmi. Chociaż te konkretne przypadki miały szczęśliwe zakończenia charakteryzujące się osobistą poprawą, w zwykłym tonie Olivera Sacksa, należy zauważyć, że nie wszystkie przypadki są równie piękne. Neurolodzy i neuropsycholodzy widzą tylko kliniczne objawy tych patologii i, niestety, w wielu przypadkach jesteśmy zmuszeni przyjąć postawę "podglądacza". Mam na myśli, wiele razy nie możemy zrobić nic więcej niż śledzić sprawę i zobaczyć, jak się ona rozwija

Obecnie terapie farmakologiczne zaburzeń neurodegeneracyjnych mają bardzo ograniczone zastosowanie. Nauka musi opracowywać nowe leki. Ale neuropsycholodzy muszą opracować nowe niefarmakologiczne metody leczenia poza klasyczną stymulacją poznawczą. W tym ośrodki takie jak Guttmann Institute, specjaliści od neurorehabilitacji, czynią wielkie wysiłki i poświęcają się. Moją subiektywną opinią jest to, że być może nowe terapie wirtualnej rzeczywistości wyznaczą XXI wiek neuropsychologii. W każdym razie musimy popracować nad tym lub innymi opcjami i nie zadowalać się tylko diagnozą.

Tekst zredagowany i zredagowany przez Frederica Muniente Peix

Bibliografia:

Książki, które opowiadają o przypadkach Agnosii i bardzo polecam lekturę:

  • Luriia, A., Lemos Giráldez, S. i Fernández-Valdés Roig-Gironella, J. (2010). Zagubiony i odzyskany świat. Oviedo: Krk Editions.
  • Sacks, O. (2010). Mężczyzna, który pomylił swoją żonę kapeluszem. Barcelona: Anagram.
  • Worki, O. Antropolog na Marsie. Barcelona: Anagram

Podręczniki:

  • Arnedo A, Bembire J, Tiviño M (2012). Neuropsychologia w przypadkach klinicznych. Madryt: Wydawnictwo medyczne Panamericana.
  • Junqué C (2014). Podręcznik Neuropsychologii. Barcelona: Synthesis

Artykuły:

  • Álvarez, R. i Masjuan, J. (2016). Wizualne agnosias. Revista Clínica Española, 216 (2), 85-91. //dx.doi.org/10.1016/j.rce.2015.07.009

Gorąco polecam ten artykuł powyżej. Jest bardzo dobrze wyjaśniony i jest bardzo jasny i zwięzły.

  • Barton, J. (1998). Wyższa funkcja wizualna kory.Current Opinion In Ophthalmology, 9 (6), 40-45. //dx.doi.org/10.1097/00055735-199812000-00007
  • Barton, J., Hanif, H., i Ashraf, S. (2009). Odniesienie wizualnej do werbalnej wiedzy semantycznej: ocena rozpoznawania obiektów w prozopagnozji. Brain, 132 (12), 3456-3466. //dx.doi.org/10.1093/brain/awp252
  • Bouvier, S. (2005). Deficyty behawioralne i miejscowe uszkodzenia kory w Achromatopsie mózgowej. Cerebral Cortex, 16 (2), 183-191. //dx.doi.org/10.1093/cercor/bhi096
  • Naccache, L. (2015). Wizualna świadomość wyjaśniona przez jej upośledzenie. Current Opinion In Neurology, 28 (1), 45-50. //dx.doi.org/10.1097/wco.0000000000000158
  • Riddoch, M. (1990). M.J. Farah, Wizualna agnozja: Zaburzenia rozpoznawania przedmiotu i to, co mówią nam o normalnym widzeniu. Biological Psychology, 31 (3), 299-303. //dx.doi.org/10.1016/0301-0511(90)90068-8
  • Zeki, S. (1991). Mózg Akinetopsia A Review.Brain, 114 (4), 2021-2021. //dx.doi.org/10.1093/brain/114.4.2021

CIEŃ LATARNI MORSKIEJ - zwiastun PL - w kinach od 16 października 2015 (Marzec 2024).


Podobne Artykuły