Voyeurism: zachowanie, parafilię lub zaburzenie?
Zgodnie z różnymi teoriami psychoanalitycznymi, Lacanian, człowiek rodzi się z potrzebą patrzenia, aby subiektywizować jego kontekst poprzez spojrzenie. To, co nazwalibyśmy napędem scopic. W przypadku tych prądów ludzie są istotami skopowymi, dlatego musimy je oglądać i cieszyć się nimi.
Kiedy radość z patrzenia na drugą staje się podnieceniem seksualnym, możemy mówić o voyeuryzmie , która charakteryzuje się osiągnięciem podniecenia seksualnego poprzez obserwowanie nagich ludzi lub wykonywanie niektórych czynności seksualnych, bez wiedzy o nich.
- Powiązany artykuł: "9 głównych zaburzeń seksualnych i psychoseksualnych"
Czym jest voyeuryzm?
Słowo podglądacz, pochodzenia francuskiego, wywodzi się z czasownika voir (patrz), wraz z sufiksem agenta -eur, a jego dosłownym tłumaczeniem jest "ten, który widzi".
Zgodnie z warunkami klinicznymi, podglądacz lub voyeurysta to osoba, która szuka seksualnego podniecenia obserwując nagich ludzi lub którzy wykonują pewną aktywność seksualną, jednak to zachowanie nie implikuje żadnej późniejszej czynności seksualnej ze strony obserwującej osoby.
Voyeurism może osiągnąć stopień parafilii, czasami uważany za zaburzenie. Tak zwane zaburzenie voyeuryzmu polega na przeprowadzaniu voyeurystycznych impulsów i fantazji bez zgody drugiej osoby; doświadcza znacznego dyskomfortu lub pogorszenia działania z powodu takich pragnień lub impulsów.
Voyeurism zgodnie z praktyką kliniczną
Ale nie wszystkie praktyki voyeurystyczne można uznać za patologiczne. To prawda, że jeśli będziemy trzymać się tradycyjnej definicji parafafilii: zachowania seksualne, których głównym źródłem przyjemności jest poza coitus, voyeuryzm można uznać za taki.
Teraz nie wszystkie zachowania voyeurystyczne są parafilne, nie wszystkie parafrazy można uważać za patologiczne same w sobie , Wszystko będzie zależeć od stopnia ingerencji w życie seksualne i nie-seksualne osoby, a następnie dyskomfort lub pogorszenie tego.
Większość osób, które mają parafiliczne zainteresowania, nie spełnia kryteriów klinicznych dla zaburzeń parafilicznych. Kryteria te są podsumowane w dwóch punktach:
- Zachowania, pragnienia lub fantazje danej osoby powodują istotny klinicznie dyskomfort, pogorszenie funkcji lub wyrządzenie szkody osobom trzecim.
- Ten zestaw zachowań musi występować przez ponad sześć miesięcy.
Chęć obserwowania innych osób w kontekście seksualnym jest bardzo częsta i nie może być sama w sobie uważana za anomalię , Zachowania te muszą rozpocząć się w okresie dojrzewania lub wczesnego dorosłego życia, ale jeśli w trakcie tego procesu staną się patologiczne, osoba ta będzie musiała poświęcić sporo czasu na poszukiwanie okazji do patrzenia na innych; utrudnianie innych obowiązków lub codziennych czynności.
Objawy i oznaki
Zazwyczaj podglądacz lub podglądacz musi obserwować scenę seksualną z pewnej odległości, a czasami ukrywać. Obserwowanie, pękanie lub blokowanie lub używanie obiektów takich jak lustra lub kamery.
Takie zachowanie towarzyszą czasami czynności masturbacyjne; ale nie jest to warunek niezbędny do praktykowania voyeuryzmu. Ponadto ryzyko znalezienia działa jako wzmacniacz podniecenia .
Często temu voyerystycznemu usposobieniu towarzyszą tendencje ekshibicjonistyczne. Oznacza to, że osoba lubi się pokazywać, mniej lub bardziej otwarcie, półnagie lub całkowicie nago. Zarówno voyeuryzm, jak i ekshibicjonizm mają wielki kompulsywny i nie dający się zepsuć komponent. W obu, przed i podczas każdego zachowania seksualnego, szybkość pocenia się i szybkość serca wzrastają przed pojawieniem się bodźców związanych z tymi czynnościami; efekty, które znikają po wykonaniu aktu voyeuristic.
Konieczne jest również rozróżnienie pomiędzy wojeryzmem a zwykłym podnieceniem kontemplowania nagiego ciała. Główną różnicą jest to, że w voyeurism nie ma wiedzy i / lub zgody ze strony osoby obserwowane, podczas gdy w pozostałych czynnościach seksualnych zakłada się, że jest. Bycie taką kontemplacją nagości jest częścią aktywności seksualnej, a nie całością tego.
Jeśli chodzi o cechy osobowości voyeurystów, zachowania te odnoszą się do osób, które były nieśmiałe w okresie dojrzewania, konieczne do podkreślenia, że nie podlegają szczególnie patologicznym cechom. Inne określenie związane z voyeuryzmem, ale czymś inaczej, jest candaulismo, imię wywodzące się z historycznej postaci Candaulesa, ostatniego króla z dynastii Heraklida.To wyrażenie odnosi się do zachowania, w którym osoba obserwująca czerpie przyjemność z obserwowania partnera poprzez kontakty seksualne z inną osobą.
Leczenie
Jak wspomniano powyżej, jest niewielu ludzi o voyerystycznych gustach, w których zachowanie kończy się jako zaburzenie; ponieważ dla większości z nich zachowania te nie stanowią problemu ani w ich codziennym życiu, ani w ich zdrowiu psychicznym.
Dlatego też niewiele osób jest kierowanych do ośrodków zdrowia psychicznego lub psychiatrycznego. W większości przypadków pacjenci ci są kierowani do tych jednostek po złamaniu prawa i zostali skazani na przestępców seksualnych. W tym przypadku zaburzenie voyeuryzmu ma dwa tryby działania:
- Psychoterapia wraz z pomocą grupom wsparcia i selektywnym inhibitorom wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) , ten drugi, aby złagodzić kompulsywne akty patrzenia.
- Leki antyandrogenowe w bardzo poważnych przypadkach.
Gdy leki z grupy SSRI nie są skuteczne, ze względu na ciężkość schorzenia uważa się, że leki zmniejszają poziom testosteronu i inhibitory libido. Ten lek, lepiej znany jako antyandrogen, nie obniża bezpośrednio poziomu testosteronu; ale poprzez włączenie agonistów hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH) i depot octanu medroksyprogesteronu inicjują one hormon reakcji łańcuchowej, który zmniejsza produkcję testosteronu.
Biorąc pod uwagę agresywność tego leczenia i jego skutki uboczne wymaga świadomej zgody pacjenta i rygorystycznej funkcji wątroby i poziomu testosteronu w surowicy.
Penalizacja zachowań podglądaczy
W niektórych kulturach voyeuryzm jest uważany za perwersję, aw wielu krajach jest kwalifikowany jako przestępstwo seksualne.
- Wielka Brytania dodała to zachowanie do Ustawy o przestępstwach seksualnych z roku 20013, kryminalizując w ten sposób akt obserwowania kogoś bez jego zgody.
- Pod koniec 2005 roku Kanada uchwaliła podobne prawo, uznając podglądactwo za przestępstwo seksualne.
- USA penalizuje również tę praktykę w dziewięciu swoich stanach.
