Walter Mischel: biografia tego psychologa i badacza
Walter Mischel (1930-2018) był psychologiem pochodzenia austriackiego, który opracował ważne badania dotyczące kontroli bodźców, opóźnionego wzmocnienia i samokontroli, szczególnie w dzieciństwie i okresie dojrzewania. Uważany jest za jednego z głównych psychologów w klinice poznawczo-behawioralnego podejścia i jednego z najczęściej cytowanych autorów XX wieku.
Następnie zobaczymy biografia Waltera Mischela , a także niektóre z jego głównych wkładów do psychologii.
- Powiązany artykuł: "Historia psychologii: autorzy i główne teorie"
Walter Mischel: życie i praca tego psychologa klinicznego
Walter Mischel urodził się 22 lutego 1930 r. W Wiedniu w Austrii. Osiem lat później wraz z rodziną przeniósł się do Stanów Zjednoczonych z powodu niedawnej okupacji hitlerowskiej. Był najmłodszym z trzech braci, dzieci biznesmena Salomona Mischela i Loli Leah Schreck która była gospodynią domową.
Mischel dorastała w Brooklynie w Nowym Jorku od 1940 roku, gdzie studiowała liceum, a także uniwersytecką na uniwersytecie stanowym, pracując w branży swojej rodziny. Pomimo rozpoczęcia studiów medycznych, Mischel zainteresował się psychologią, zwłaszcza w zastosowaniach klinicznych.
Tak więc w 1956 r. Mischel uzyskał stopień doktora psychologii klinicznej na Ohio State University , gdzie został przeszkolony przez jednego z najbardziej uznanych psychologów w klinice poznawczo-behawioralnej, George Kelly. Podobnie, Julian Rotter, psycholog, który pamiętał o podłożeniu teorii kontroli, był decydującym czynnikiem w jego szkoleniu zawodowym.
Następnie przez dwa lata pracował jako profesor i badacz na Uniwersytecie Kolorado, przez dwa lata na Uniwersytecie Harvarda, a jednocześnie na Uniwersytecie Stanforda.
Międzynarodowe uznanie
W 1983 r. Mischel był profesorem na Uniwersytecie Columbia, aw 1991 r. Został wybrany do Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk. Następnie w 2004 r. Został wybrany do National Academy of Sciences, oraz od 2007 do 2008 był prezesem Stowarzyszenia Nauk Psychologicznych .
Wreszcie, w 2011 roku otrzymał nagrodę Grawemeyer Psychology Award przyznaną mu przez University of Louisville, za pracę nad kontrolą bodźców, opóźnionym wzmocnieniem, samokontrolą i siłą woli. W roku 2002 Mischel został sklasyfikowany przez American Psychological Association na 25. miejscu listy najczęściej cytowanych psychologów w tej dyscyplinie w XX wieku.
Eksperyment marshmallow (test marshmallow)
Pod koniec lat 60. Mischel przeprowadził eksperyment, w którym chciał zaobserwować skutki opóźnionego wzmocnienia, zwane także gratyfikacją opóźnioną .
Ta ostatnia zdolność to powstrzymanie się od otrzymania elementu nagradzającego natychmiast, w celu otrzymania innego, bardziej pożądanego elementu, nawet jeśli pociąga to za sobą dłuższe oczekiwanie. Zobaczymy poniżej, na czym polegał ten eksperyment i jakie były jego implikacje dla psychologii poznawczo-behawioralnej.
Czy samokontrola wpływa na uczenie się?
Eksperyment ten składał się z następujących elementów: dzieci w wieku od czterech do sześciu lat zostały wybrane i zabrane do pokoju, w którym był tylko jeden stół i jedno krzesło. Na stole było pianka, ciastko oreo lub jakaś inna uczta wcześniej wybrany przez dziecko.
Naukowcy zostawili dziecko w pokoju, po podaniu mu następujących opcji: zadzwoń do dzwonka, aby zadzwonić do badacza, a po jego powrocie zjadaj cukierek, lub poczekaj na powrót wolontariusza badacza i otrzymaj jeszcze jedną ucztę. Oczywiście druga opcja sugerowała natychmiastowe satysfakcjonujące doświadczenie, podczas gdy druga sugerowała satysfakcjonujące doświadczenie. Z tego powodu stosowane są terminy "opóźniona gratyfikacja" lub "opóźnione zbrojenie".
W wyniku eksperymentu niektóre dzieci postanowiły poczekać do 20 minut i otrzymać dwa smakołyki zamiast jednego. Nazwano je "wysokimi opóźniaczami". Ponadto aby czekać, opracowali kilka technik rozpraszania uwagi , jak zakrywanie oczu dłońmi, śpiewanie lub krzyczenie, rozglądanie się po krześle, aby uniknąć odwrócenia się w kierunku marshmallow, między innymi. Natomiast inne dzieci postanowiły uniknąć długiego oczekiwania (czekały na nie mniej niż 1 minutę, aby zadzwonić do badacza) i wolały jeść tylko jedną. Te ostatnie nazywane były "niskimi opóźniaczami".
Ale eksperyment się nie skończył.W ramach projektu podłużnego, który pozwolił poznać skutki oczekiwania w czasie, te same dzieci (obecnie nastolatki) zostały zbadane ponownie. W tym nowym badaniu znalazł związek między zdolnością oczekiwania (opóźnionym wzmocnieniem) a lepszą wydajnością szkolną w kategoriach liczbowych (tj. Lepsze wyniki lub stopnie w testach akademickich). Podobnie opóźniona gratyfikacja wiązało się to z większą odpornością na nadużywanie substancji i większa satysfakcja w relacjach międzyludzkich.
Nie tylko to, ale dalsze badania z tymi samymi uczestnikami połączyły wzmocnienie o wysokim opóźnieniu ze zwiększoną aktywnością kory przedczołowej, która jest przednią częścią płatów czołowych mózgu i jest związana ze złożonym planowaniem, podejmowaniem decyzji i społeczna adekwatność.
Ogólnie rzecz biorąc, badania te pokazują, że samokontrola i siła woli są jednym z kluczy do osiągnięć akademickich i osobistych. Test lub eksperyment marshmallows został następnie replikowany z kilkoma wariantami, które pozwalają na dogłębną analizę mechanizmów samokontroli i jego implikacje dla uczenia się.
Pozwoliły także przeanalizować pewne dylematy i złożoność samokontroli związane z natychmiastowymi przyjemnościami oferowanymi przez impulsywne decyzje, a trudności, które są planowane w przypadku przedłużających się czasów oczekiwania, nie są ostatecznie zaspokojone.
- Możesz być zainteresowany: "Opóźnienie gratyfikacji i umiejętność oporu przed impulsami"
Niektóre różnice płci w teście Marshmallow
Kolejną kwestią, którą można było przeanalizować za pomocą tego eksperymentu i niektórych jego replik, jest kulturowa interpretacja opóźnionej gratyfikacji według płci .
Gdy dziewczyna postanowiła poczekać, aż otrzyma gratyfikację, takie zachowanie zostało zinterpretowane przez dorosłych jako "wielka zdolność intelektualna", "wysokie kompetencje", "pomysłowość". Z drugiej strony ci, którzy zdecydowali się na natychmiastową satysfakcję, byli rozumiani jako "emocjonalnie nietrwałe", "nastrojowe" lub "narzekające" (Conti, 2018).
Natomiast dzieci, które opóźniły gratyfikację, zostały opisane jako "nieśmiałe", "zastrzeżone", "posłuszne" lub "lękowe", a osoby, które zdecydowały się natychmiast uzyskać wzmocnienie, zostały określone jako "istotne", "energiczne". "Animowane", "samo-potwierdzające" (ibid.).
Powyższe może odzwierciedlać wartości związane z samokontrolą w amerykańskiej kulturze. Na przykład może to wskazywać na większą akceptację impulsywności wśród dzieci, oraz większa akceptacja tolerancji wśród dziewcząt , Te ostatnie mogą generować wytyczne wyjaśniające uczenie się i wzorce zachowań zróżnicowane ze względu na płeć.
Bibliografia:
- Conti, R. (2018). Opóźnienie gratyfikacji Encyclopaedia Britannica. Źródło: 18 września 2018. Dostępne pod adresem //www.britannica.com/science/delay-of-gratification#ref1206154.
- Rohrich, R. (2015). Więc ... czy nie testujesz Marshmallow? Łączenie i rozłączanie w naszym bogatym w informacje świecie. Journal of the American Society of Plastic Surgeons, 135 (6): 1751-1754.
- Walter Mischel (2018). Wikipedia, darmowa encyklopedia. Wydano 18 września. Dostępne na stronie //en.wikipedia.org/wiki/Walter_Mischel.
