Jakie są eksperymenty behawioralne w terapii?
W tym artykule będziemy mówić o jednym z podstawowych składników dobrze znanej techniki Restrukturyzacji Poznawczej: eksperymentów behawioralnych.
Dlaczego mówimy, że te eksperymenty są fundamentalne? Bardzo proste: w kontekście terapii stosunkowo "łatwo" pacjentowi przetestować pewne przekonania na poziomie werbalnym, ale ostateczne wyzwanie pojawia się, gdy terapeuta proponuje samodzielne wykonywanie działalności za granicą, aby przetestować zachowawczo te przekonania lub zniekształcone lub dysfunkcjonalne myśli.
Zwykle w tym momencie pojawia się niechęć, która do tej pory nie pojawiła się w terapii. I że przejście od abstrakcji do działania (od ustnego po behawioralne) jest wyzwaniem dla każdego.
Czym jest eksperyment behawioralny?
Spokojnie, nie chodzi o eksperymenty z nieetycznymi celami z pacjentami, ale są to "ćwiczenia" lub czynności, które pacjent wykonuje dobrowolnie i świadomie, codziennie, aby przezwyciężyć problem lub sytuację trudne
Eksperyment behawioralny może polegać na wykonywaniu (np. W przypadku fobii społecznej) lub zatrzymywaniu się (szczególnie w przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych), w obserwowaniu zachowań innych, w śmiałym pytaniu innych o co myślą, czują lub robią (szczególnie interesujące w przypadku fobii społecznej), w uzyskiwaniu informacji z innych źródeł, takich jak książki ...
Celem tych eksperymentów jest przetestowanie zniekształconych przekonań / poznania pacjentów , które muszą być konkretne (np. "Będę krytykowany", "pozostanę pusty i nie będę wiedział co powiedzieć") zamiast być zbyt ogólnym ("Nie jestem wart", "Nie jestem dobry").
Aby zapewnić przydatność eksperymentów behawioralnych, bardzo ważne jest, aby pacjent nie skupiał się na sobie, gdy je wykonuje, ale na zadaniu. Ponadto należy koniecznie zaprzestać stosowania zachowań obronnych, ponieważ przyczyniają się one do utrzymania wierzeń i dysfunkcyjnych myśli, które chcemy zmodyfikować.
Rodzaje i przykłady
Istnieją 2 podstawowe typy eksperymentów:
Aktywne eksperymenty
Są to najczęstsze i te, które wyjaśniliśmy. Składają się z pacjenta, który robi lub nie robi czegoś.
- Zrób coś : wyobraź sobie osobę, która ma wiele obaw, gdy mówi publicznie i wierzy, że lęk jest odbierany przez słuchaczy. W nagraniu wideo jesteś proszony, abyś nagrał wideo i sprawdź, jakie są oznaki niepokoju i stopnia, w jakim jest to doceniane.
- Przestań coś robić : osoba z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, która uważa, że jeśli ma ostry przedmiot w pobliżu, nie będzie w stanie oprzeć się pokusie, by go użyć. Następnie eksperyment polegałby na tym, że pozostaje on w konsultacji z nożem kuchennym na stole iz punktem skierowanym w stronę terapeuty w czasie.
Eksperymenty obserwacyjne
W takich przypadkach pacjent jest jedynie obserwatorem, który zajmuje się gromadzeniem danych, nie pełni aktywnej roli, jak w poprzednim typie. Będą przydatne w przypadkach, w których pacjent bardzo obawia się przeprowadzenia aktywnego eksperymentu lub gdy potrzeba więcej informacji, aby wykonać aktywny eksperyment. Przykłady: bezpośrednia obserwacja (modelowanie), przeprowadzanie ankiet lub informacji z innych źródeł.
Kiedy ich używać?
Przygotujemy się wspólnie z pacjentem i wykorzystamy eksperymenty behawioralne, gdy równolegle zastosujemy technikę restrukturyzacji poznawczej. Oznacza to, że gdy chcą się wygiąć i zmodyfikować przekonania danej osoby, eksperymenty behawioralne są dobrym sprzymierzeńcem.
Niektórzy autorzy zalecają wprowadzenie eksperymentów behawioralnych tak szybko, jak to możliwe, ponieważ rozumie się, że postępy terapeutyczne są podejmowane wraz ze zmianami zachowania. Psychologowie są zainteresowani osiągnięciem przez pacjenta szerokich i długotrwałych zmian w czasie (zmiany afektywne, poznawcze i behawioralne), które prawie zawsze wymagają przesłuchania behawioralnego.
W tym sensie Werbalne przesłuchanie, które wykonujemy w technice Restrukturyzacji poznawczej, gdy poszukujemy dowodów na i przeciw pewnym myślom, jest bardzo przydatne do "niwelowania" podłoża i ułatwić pacjentowi, ale jeśli małe "popchnięcia" nie zostaną wprowadzone, aby osoba mogła zrobić lub przestać robić rzeczy, terapia może być przedłużona w nieskończoność (np. zawsze poruszając się w abstrakcji i w werbalne, w naszej "strefie komfortu"). Zakłada to wysokie koszty ekonomiczne dla pacjenta, nieosiągnięcie celów terapeutycznych i możliwą frustrację zawodową psychoterapeuty.
Jak je przygotować?
Eksperymenty behawioralne są przygotowywane w terapii z psychoterapeutą, który będzie ważnym przewodnikiem do osiągnięcia oczekiwanych zmian , Nigdy nie będą to z góry określone eksperymenty, ale będą się znacznie różnić w zależności od pacjenta i problemu.
Dogodne jest, że podczas sesji przygotowywana jest samodzielna rejestracja eksperymentu, w której muszą znajdować się:
- Data
- Przewidywanie pacjenta (zwykle przewidywane konkretne konsekwencje, ich nasilenie lub intensywność oraz stopień wiary w taką prognozę). Na przykład: "kiedy wyjdę na prezentację ustną, będę czerwony jak pomidor, będę się dużo pocił, mój głos będzie się trząsł, będę pusta i wpadnę w panikę, będę musiał uciec z tego miejsca i zrobię to kpiny. "
- Alternatywna perspektywa i stopień wiary w to.
- Eksperyment (szczegóły, co zostanie zrobione i co pacjent będzie ustalony - zanim to zrobi - zapisz to, co zostało zrobione, w tym wszystkie zachowania obronne - po przeprowadzeniu -).
- Wyniki (konsekwencje, które faktycznie wystąpiły, ich nasilenie i zakres, w jakim przewidywania pacjenta zostały spełnione).
- Wniosek (czego nauczyłeś się w związku z twoimi lękowymi przewidywaniami i alternatywą, stopniem wiary w nie).
- Co robić od teraz i co będzie ustawione od teraz w podobnych sytuacjach.
