Czym jest psychologiczna pierwsza pomoc?
Kiedy psycholodzy ratunkowi przeprowadzają interwencję Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z nagłymi sytuacjami kryzysowymi, czy też w codziennych sytuacjach kryzysowych, musimy wziąć pod uwagę różnorodność reakcji i uczuć, które możemy znaleźć u każdego pacjenta.
Zależy to, z jednej strony, od natury i powagi faktów, z drugiej strony od osobistych cech osoby dotkniętej chorobą, takich jak wcześniejsze doświadczenia, otrzymane wsparcie społeczne, jego historia zdrowia fizycznego i psychicznego, jego kultura i wiek. W pierwszej pomocy psychologicznej wszystkie te elementy są brane pod uwagę .
Interwencja psychologiczna w nagłych wypadkach
W tych pierwszych chwilach napięć, które napotykamy, gdy docieramy do miejsca faktów, ponieważ jest to logiczne, nie będziemy przeprowadzać oceny wielotorowej, tak jak to byśmy robili podczas konsultacji. Nasze źródło ewaluacji będzie więc obserwacją, jaką przedstawiamy w globalnym zestawieniu sytuacji i werbalizacje zarówno samego pacjenta, jak i świadków lub innego członka sił bezpieczeństwa.
To samo dzieje się z interwencją co do oceny. W większości przypadków spędzimy z nimi wiele godzin, ale nie zobaczymy ich ponownie, a zwykle protokołem z wyboru w nagłych wypadkach będzie Psychologiczna pierwsza pomoc (PAP).
Pierwsza pomoc psychologiczna
Skupmy się na psychologicznej pierwszej pomocy (PAP). Są Techniki oparte na dowodach zaprojektowane, aby pomóc wszystkim typom populacji dotkniętym incydentem krytycznym , zastosowane w pierwszych godzinach po zderzeniu. Po pierwszych 72 godzinach nie są już techniką wyboru.
Za jego pomocą staramy się obniżyć poziom stresu i zachęcać do adaptacji i radzenia sobie w krótkim, średnim i długim okresie.
Przed zastosowaniem pierwszej pomocy psychologicznej, dokonuje się znajomości środowiska, w którym zamierzamy pracować, aby wiedzieć, co się wydarzyło i co się stanie. Nawiążemy również kontakt z resztą personelu ratunkowego koordynować w lepszy sposób.
Po przybyciu na miejsce identyfikowany jest każdy, kto potrzebuje pomocy. Gdy tylko jest to możliwe, podejmuje się próby przegrupowania rodzin, aby z nimi pracować; Bardzo często zdarza się, że spontaniczne grupy pojawiają się wśród osób dotkniętych chorobą, a także pracują z nimi grupowo.
Wreszcie, jeszcze raz podkreśl, że będziemy musieli dostosować się do różnorodności populacji, z którą zamierzamy pracować. Zwykle będą pochodzić z bardzo różnych kultur i dlatego będziemy musieli dostosować naszą interwencję do niego.
Fazy pierwszej pomocy psychologicznej
Zastosowanie PAP podzielono na osiem faz. Następnie zobaczymy, co robić i czego nie robić w każdym z nich.
1. Kontakt i prezentacja
Prezentacja osobie chorej musi odbywać się w sposób nieinwazyjny, wyjaśniając, kim jesteśmy i co robimy. Nie możemy przytłoczyć dotkniętego, trzymamy się blisko, ale bez ingerencji. W tej chwili druga osoba jest czujna, więc nie pozostawiaj miejsca na niepewność, ponieważ może to być źródłem strachu.
Dobre podejście to klucz do poprawnego i skutecznego zastosowania PAP, ponieważ ustanawia on ton, który będzie miał cały związek, który nastąpi po tej fazie.
2. Ulga i ochrona
Osoby poszkodowane powinny wiedzieć, że jesteśmy po to, aby zaspokoić ich podstawowe potrzeby, że jesteśmy tam Nie martw się o więcej rzeczy ; od promocji wody i żywności do ładowarki telefonu komórkowego lub telefonu, dzięki któremu można połączyć się z rodziną. W ten sposób mogą się powoli rozluźnić i przestać obawiać się niepewności teraźniejszości.
3. Ograniczenie emocjonalne
Przy wielu okazjach ludzie dotknięci sytuacją awaryjną są w szoku, zdezorientowani i zdezorientowani , Naszym zadaniem jako psychologów nagłych będzie poprowadzenie ich w przestrzeni i czasie w sposób nieagresywny, dostosowując się do rzeczywistości pacjenta.
4. Zbieranie informacji
Sposób, w jaki wchodzimy w interakcję z dotkniętymi chorobą, jest bardzo ważny, musimy robić to w sposób, który nie powoduje dyskomfortu, dlatego możemy uzyskać dostęp do jak największej ilości informacji, aby zapewnić najbardziej skuteczną pomoc.
W tym celu musimy rozmawiać powoli, odkrywając wszystkie potrzeby i wyjaśniając informacje, musimy również uporządkować priorytety uwagi i zająć się nimi zgodnie z dostępnymi zasobami , Nie powinniśmy udzielać trywialnych porad i banalizować potrzeb zgodnie z naszymi opiniami.
5. Praktyczna pomoc
Przede wszystkim musimy przewidzieć użyteczne informacje praktyczne, których być może ofiary jeszcze nie znają, np. Miejsca, w których znajdują się toalety, punkty przegrupowania, dostawy itp.
W odpowiedzi na pytania osób dotkniętych tymi informacjami, będziemy w stanie zmniejszyć ich niepokój i spełniamy cel zaspokojenia podstawowych potrzeb , W ten sposób niepokój przestaje się kumulować, biorąc pod uwagę, że oferujemy uwagę w najbardziej podstawowy sposób.
6. Połączenie z siecią pomocy społecznej
Bardzo ważne jest, aby pomóc osobom poszkodowanym ponownie połączyć się z siecią wsparcia , Albo poprzez kontakt telefoniczny z telefonem, albo, jeśli nie ma go, kontaktując się z siłami bezpieczeństwa, aby poprosić o pomoc w tym zadaniu.
Dopóki nikt nie będzie towarzyszył tej osobie, najlepiej z twojej sieci wsparcia, nie odejdziemy.
7. Wytyczne dotyczące radzenia sobie
Najważniejszą pracą będzie normalizacja objawów, wielu z nich uwierzyło, że oprócz tego, co się z nimi stało, stają się "szaleni", musimy zdystansować ten pomysł, informując o podstawowych reakcjach stresowych oczekiwanych w ciągu najbliższych kilku godzin i dni.
Są przeszkoleni w zakresie podstawowych technik relaksacyjnych, oddychanie przeponowe jest techniką z wyboru, więc osiągniemy to zmniejszyć swój poziom aktywności fizjologicznej i damy im narzędzie do radzenia sobie z możliwymi przyszłymi objawami.
Wręcz przeciwnie, nie powinniśmy mówić, że teraz musi być silny lub odważny; jedyne, co robimy z tą afirmacją, to nie pozwolić dotkniętej chorobą doświadczać własnych zasobów do radzenia sobie
8. Połączenie z usługami zewnętrznymi
W momencie zamknięcia interwencji, tak jak to zrobiliśmy na początku, będziemy musieli wyjaśnić, że odchodzimy i jaka będzie procedura od tego momentu.
Nie zostawimy dotkniętych osób samym sobą, odejdziemy, gdy przybędzie sieć wsparcia ofiary lub, jeśli to nie nastąpi, naszą ulgę. Musimy również podać wytyczne dla dotkniętych tym, kiedy i kogo poprosić o pomoc, łącząc go z publiczną siecią zdrowia.
Podsumowanie
Podsumowując, chciałbym podkreślić przydatność codziennych zadań PAP i potrzebę ich szkolenia w całej populacji, bo przecież nie znamy wszystkich technik pierwszej pomocy, takich jak RKO czy manewr Heimlicha?
Zajmijmy się nie tylko sprawami fizycznymi, ale także umysłowymi .
