Jakie są początki filozofii? Pierwsi myśliciele

Zachodnia filozofia ma długą historię i tradycję. Jego początki przypisuje się zazwyczaj greckim myślicielom, którzy w istotny sposób wyznaczyli nasz sposób interpretowania świata. W rzeczywistości w dużej mierze z tego powodu kultura helleńska znana jest jako "kolebka cywilizacji zachodniej".

W tym artykule zrobimy ogólne zwiedzanie początki filozofii, poczynając od pre-sokratejskich i przechodząc przez Sokratesa, Platona i Arystotelesa.

• Powiązany artykuł: "Jak psychologia i filozofia są podobne?"

Początki zachodniej filozofii

Filozofia zachodnia narodziła się w Milecie, Ionia, która była grecką kolonią znajdującą się w Azji. Między innymi Mileto było kosmopolitycznym miastem, w którym ludzie o różnych wierzeniach religijnych współistnieją i istnieje wielka różnorodność kulturowa. To znaczy, byli ludzie o wielu różnych perspektywach i przekonaniach.

Podobnie, To w Milecie po raz pierwszy zakwestionowano religijne mity w ważny sposób powstały pierwsze ustawodawstwa, które w końcu spowodowały odejście od magicznych lub nadprzyrodzonych myśli.

W tych chwilach wolny czas (wolny czas) był poświęcony właśnie rozwijaniu tego myślenia w oparciu o naturę, teraźniejszość i konkret. W rzeczywistości z tego (od słowa "rozrywka", po grecku) wyszło słowo "szkoła", chociaż jego obecne znaczenie jest dość odległe od "czasu wolnego".

Tales of Miletus jest uważany za pierwszego filozofa Zachodu, ponieważ jako pierwszy wyjaśnił fenomen świata oparty na wyjaśnienia natury, a nie przez czystą mitologię , Tak, filozofia wciąż była zadaniem z ważnym elementem spekulacji, ponieważ nauka nie istniała tak, jak ją znamy, az drugiej strony przekazywanie kultury było zasadniczo ustne.

Filozofowie, którzy powstali w tym samym okresie co Tales z Miletu są znani jako pre-Socratics , Po ich przybyciu, wraz z nadejściem Sokratesa, nastąpiła bardzo ważna zmiana w światopoglądzie zachodnim, więc jest uważany za nowy etap w historii filozofii (Sokratejski). W końcu są uczniami Sokratesa, którzy zamykają pierwszy etap starożytnej filozofii.

1. Pre-Socratics

Przedsokratyzm rozumiał i analizował pochodzenie wszechświata poprzez magiczno-religijne opowieści i mity. W tym czasie natura nie była terenem materiału dostępnego ludzkiej działalności, jak gdyby były dwoma osobnymi elementami.

Przeciwnie, natura jest bliższa idei siły siłowej lub energii, nieodłącznie związanej z człowiekiem , Nie było radykalnej dysocjacji między naturą i kulturą, ponieważ nie było między ciałem a umysłem. Z tego samego powodu znajomość natury nie została udzielona przez ilościowe i racjonalne wyjaśnienia, ale przez zrozumienie bliższe estetyce, etyce lub ontologii.

Przed-Socratics są głównie z Azji Mniejszej, z którymi, Większość jego myśli zbiegła się z orientalnymi filozofiami , W rzeczywistości, z powodu historii mobilizacji z jednego terytorium do drugiego, w dużej mierze mediowanej przez spory i wojny, miasta jońskie miały świetne stosunki ze Wschodem. Część tego związku była owocem, na przykład rozwoju pisania, obliczeń i astronomii.

2. Sokrates

Historia początków filozofii dzieli się głównie przed i po Sokratesie. Jest tak dlatego, że wraz z Sokratesem wyjaśnienia magiczno-religijne zostały ostatecznie porzucone i przeszukano je racjonalne odpowiedzi na temat zjawisk świata , Od mitu po logos (przyczynę lub słowo), który jest podstawą do tworzenia wiedzy, po dziś dzień.

Wiedza ta zdobywana jest poprzez pytania, ponieważ pozwalają one na racjonalną dyskusję i aby zadać te pytania, trzeba mieć wątpliwości co do wszystkiego, co dzieje się wokół nas. Oznacza to, że jesteśmy czujni, ciekawi i trochę sceptyczni wobec fenomenów świata.

To, co zmienia się w jego filozofii, to sposób na zrozumienie sprawiedliwości, miłości, cnoty (podobnie do "duszy"), etyka i moralność oraz wiedza o bycie , Dla Sokratesa cnota i wiedza są silnie powiązane, podobnie jak ignorancja i imadło.

Zapisane zapisy dotyczące Sokratesa nie zostały napisane bezpośrednio przez niego, ale przez jego najbardziej znanych uczniów: Platona i późniejszego Arystotelesa.

• Powiązany artykuł: "Wkład Socratesa Greka w Psychologię"

3. Platon

Platon był właściwie nazywany Arystoklesem, był potomkiem arystokratycznej rodziny i był krewnym ostatniego króla Aten. Ale kiedy oligarchia potępiła Sokratesa, wkrótce stworzył sympatię do idei demokracji. Jednak byli to ci sami ateńscy demokraci, którzy osiągnęli punkt kulminacyjny potępienia Sokratesa, co ponownie rozczarowało.

Pomiędzy tymi a innymi doświadczeniami, Platon rozwija teorię państwa opartą na życiu i polityce polis (miasto) Po długiej ucieczce z Aten wrócił do ogrodów Academos, pierwszego uniwersytetu na świecie, który otrzymał nazwę Academia.

Dla Platona wiedza nie jest osiągana jedynie przez rozum, ale poprzez uczucia, a raczej miłość (do mądrości). Stworzył serię mitów ilustrujących, w jaki sposób abstrakcyjne pomysły mieszają się z wymiarem konkretu.

Jego teksty pisane są w formie dialogów , a niektóre z najbardziej znanych to Phaedrus (o miłości i pięknie), Phaedo (o nieśmiertelności duszy), Bankiet, Gorgiasz i być może najbardziej reprezentatywna: Republika, w której wyraża serię utopii społecznych następujących dyskutowane do dziś.

• Powiązany artykuł: "Imponujący wkład Platona w psychologię"

4. Arystoteles

Arystoteles jest najpopularniejszym uczniem Platona w historii filozofii. Założył własną szkołę, która była poświęcona Apolo Licio, dla tak zwanego Liceum. Arystoteles uważał, że elementy rzeczywistości są pojedyncze i same w sobie. Rozwinął ideę "substancji" i podzielił ją na trzy rodzaje: wrażliwą i łatwo psującą się substancję, wrażliwą i zewnętrzną substancję oraz nieruchliwą substancję.

Filozofia Arystotelesa jest uważana za realistyczną filozofię, podczas gdy w przeciwieństwie do Platona, który opracował "idee", Arystoteles Chciałem zobaczyć rzeczy same w sobie, jako dynamiczne, indywidualne i konkretne byty , Dla niego istotą obiektu jest sam obiekt.

Według tego filozofa wszystkie żywe istoty mają duszę, która jest siłą życia, ciała. Ale dusze nie są takie same dla wszystkich, z którymi istnieją różne rodzaje mocy. Na przykład jest dusza, dusza motywująca lub dusza wrażliwa.

Podobnie, według Arystotelesa, różnica między istotami ludzkimi a innymi żywymi istotami jest aktywnym intelektem , która zastanawia się nad działaniem wiedzy przed danymi, które produkuje, jest nieśmiertelna i definiuje nas jako istoty rozumne.

Dzieła, które odziedziczyliśmy po Arystotelesie, mówią o logice, fizyce, etyce i polityce, retoryki, poetyce i metafizyce. Pierwszym z nich są Kategorie, a wśród nich jest Sztuka retoryczna i Poetyka.

Bibliografia:

• Brun, J. (2002). Pre-Socratics. Publikacje Cruz: Meksyk.
• Unboxing Philosophy. (2015). Początki filozofii [Wideo] Źródło: 23 maja. Dostępna pod adresem //www.youtube.com/watch?v=flOJubw6SG0.
• Xirau, R. (2000). Wprowadzenie do filozofii. UNAM: Meksyk.

U źródeł greckiej koncepcji matematyczności świata, Bogdan Dembiński (Kwiecień 2024).