Co się dzieje, gdy zakochuje się psychopata?
Kiedy myślimy o określeniu "psychopata", jaki obraz przychodzi na myśl? Prawdopodobnie mężczyzna, od dwudziestu do trzydziestu lat, pozbawiony skruchy i zimny jak kry ; i z niepohamowanymi impulsami do najbardziej barbarzyńskich i sadystycznych czynów, jakie możemy sobie wyobrazić.
Teraz, do jakiego stopnia projektujemy stereotyp promowany przez media? Czy rzeczywiście jest to patologia o większej częstości występowania u mężczyzn? Ostatnie badania rzucają nowe informacje na tematy z tym zaburzeniem, w tym jak to jest naprawdę zakochać się w jednym z nich .
Powiązany artykuł: "Psychopatia: co dzieje się w umyśle psychopaty"Miłość i psychopatia: niemożliwy dwumianowy?
Psychopatia przybiera wiele form, z których jedna obejmuje subkliniczną różnorodność osób o wysokich wynikach testów osobowości, które mierzą ich predyspozycje do tendencji psychopatycznych (ale nie jako zachowania). per se). Jeśli interpretuje się ją jako ciągłość, w której uzyskane wyniki można modyfikować, można dostrzec, w jaki sposób stopień, w jakim podmiot ma tendencje psychopatyczne, jest powiązany z innymi aspektami ich psychologii i relacji międzyludzkich.
Psychopaci i związki miłosne: literatura naukowa
Istnieje powód, aby sądzić, że subkliniczni psychopaci mogą mieć trudności w swoich intymnych związkach , Według badań przeprowadzonych na Laval University (Quebec) w 2015 r. Pospolici przestępcy przyjmują niepewny styl przywiązania (unikania), co powoduje trudności w nawiązywaniu głębokich relacji z innymi.
Te, które pasują do klasyfikacji "psychopatycznego zaburzenia osobowości" (niezależnie od tego, czy angażują się w zachowanie przestępcze) często manifestują zachowania związane z unikalnym stylem przywiązania będąc tak niezdarnym, by ustanowić jakikolwiek intymny związek. Dwa kluczowe wskaźniki tego zaburzenia, brak przywiązania emocjonalnego i brak empatii są również związane z nieodpowiednimi stylami przywiązania.
Tak, psychopaci mogą również mieć romantyczne związki
Mimo to osoby z typowymi objawami psychopatycznymi mogą angażować się w romantyczne relacje , niekoniecznie oznacza to, że później zawarli związek małżeński lub nie, lub że ustanowią poważniejszą więź zobowiązań. To prawda, że te relacje mogą nie wynikać z prawdziwej intymności psychologicznej w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale z wygody pary o wspólnym światopoglądzie, która usprawiedliwiałaby zarówno próbę jak najlepszego wykorzystania reszty ludzi.
Brak empatii i niezdolność do wyrażania emocji o pewnej głębokości psychologicznej może doprowadzić do rozpadu ich więzi z powodu przyjęcia destrukcyjnych wzorców interakcji między obiema, które wzrosłyby. W skrajnych przypadkach może dojść nawet do nadużyć i przemocy, ale nie byłoby to powszechne.
Nawet te pary, które a priori wydają się być skazane na niepowodzenie, są zdolne do rozwoju, jeśli najbardziej zrównoważona psychicznie osoba jest w stanie wywierać swój wpływ na drugą. Z biegiem czasuumożliwiłoby to stworzenie więzi, która sprzyjałaby rozwojowi większego poziomu zaufania , nawet by móc obserwować sytuacje z perspektywy drugiego.
Przywiązanie i psychopatia
Aby odkryć, jak styl przywiązania i psychopatia mogą ewoluować w miarę upływu czasu, zespół naukowców z University of Laval użył próbki par, które były małżeństwem od roku. Pozwoliło to na zbadanie wzajemnych efektów i wpływów w czasie studiów. W sumie było 140 par, w wieku od osiemnastu do trzydziestu pięciu lat, które miały średnio siedem lat.
Uczestnicy wypełniali serię kwestionariuszy oddzielnie, oceniając się na skalach, które zostały zaprojektowane w celu zmierzenia ich tendencji do niskiej empatii i manipulacji (cechy tzw. "Podstawowej psychopatii"); a także ich skłonność do zachowań aspołecznych (cechy "wtórnej psychopatii"). Ponadto, zmierzono styl przywiązania każdego z nich, a także stopień lęku przed porzuceniem i unikaniem, rozumiany jako niemożność zbliżenia się do innych.
Cel przedmiotów "samolubnij" w dwóch różnych kategoriach pozwolił zespołowi naukowców ocenić wpływ każdego z członków pary na wyniki partnera. Wszystkie pary były heteroseksualne, więc projekt badania sprzyjał kontemplacji wpływu między obiema płciami.
Autorzy byli w stanie porównać intensywność relacji "aktora" (tego, który wywarł wpływ ") z drugim (tym, który je otrzymał). Musieli również wziąć pod uwagę tymczasowe zmiany każdego mężczyzny i kobiety niezależnie od wpływu, jaki spowodował ich współmałżonek, a z kolei każdy z nich miał za sobą.
Osobowość psychopatyczna, ściśle związana z lękiem przed bliskością u pary
Co można wywnioskować z tego wszystkiego? Efekty "aktor-aktor" pokazały, że w przypadku mężczyzn (ale nie kobiet) z wyższymi wynikami w pierwotnej psychopatii w pierwszym teście (niewrażliwość), można było przewidzieć wyższe poziomy unikania załączania w czasie przeprowadzania drugiego testu , Mężczyźni ponadto wyrażali silniejsze związki w czasie pomiędzy pierwotną psychopatią a lękiem pochodzącym z przywiązania, co oznacza, że im bardziej psychopatyczny jest mężczyzna, tym bardziej będzie podejrzany o intymność.
Zarówno dla mężczyzn jak i kobiet, wrodzone cechy psychopatii (te, które prowadzą do aspołecznych działań) przewidywały wyższy poziom unikania przywiązania i niepokoju wraz ze wzrostem czasu. Impulsywne i nieodpowiedzialne zachowania były nierozerwalnie związane z lękiem przed odrzuceniem i tendencją do opuszczania partnera.
Zgodnie z wynikami efektów "pary aktorskiej" mężczyzn wobec kobiet, stwierdzono, że już od samego początku posiadanie partnera płci męskiej o wybitnych poziomach psychopatii w obu wymiarach (impulsywność i niewrażliwość) już od samego początku związku, prowadzi ich do końca, oddzielając się od niego. Odwrotnie, mężczyźni w połączeniu z kobietami o wysokich wynikach tylko w wymiarze impulsywności, stali się bardziej zaniepokojeni stylem przywiązania. Z drugiej strony te kobiety o skłonnościach antyspołecznych podawały małżonkom lęk przed wyrzuceniem , co czyni je bardziej zależnymi i emocjonalnie niestabilnymi.
Ogólne tendencje, a nie przyczyny
Czy musimy myśleć, że ta korelacja z konieczności implikuje związek przyczynowo-skutkowy? Struktura badania pozwoliła nam ostatecznie zbadać te ścieżki psychopatii, które przewidują przywiązanie i odwrotnie, które są ścieżkami przywiązania, które przewidują to zaburzenie. Podsumowując, cechy osobowości psychopatycznej muszą być rozumiane z perspektywy dwumianowej, a bardziej jako predyktory niepewnych stylów przywiązania, a nie na odwrót.
Podsumowując
A więc, od wszystkiego, co do tej pory mówiono, z jakim pomysłem musimy zostać?
Dla tych kobiet, które wychodzą z mężczyznami, którzy mają skłonność do nieczułości i emocjonalnej twardości końca spektrum psychopatycznego: bądźcie czujni, ponieważ najgorsze dopiero nadejdzie. Niemożność twojego partnera, aby wczuć się w ciebie, spowoduje jedynie, że znajdziesz w sobie schronienie.
Bez względu na to, czy jesteś mężczyzną czy kobietą w związku i czy twój małżonek jest bardzo impulsywny, para będzie cierpieć na ważne wzloty i upadki , Jeśli jesteś osobą, która wykazuje zachowania typowe dla psychopatii, twoja (już mała) umiejętność odniesienia się ściśle do osoby, z którą się zaangażowałeś, będzie z czasem zmniejszana.
