Czym jest ocena psychologiczna?

Kwiecień 6, 2024

Proces oceny psychologicznej Jest to jeden z najważniejszych elementów interwencji w dziedzinie psychologii. Dzięki temu możliwe jest zaproponowanie skutecznych środków radzenia sobie z konkretnymi problemami obserwowanych.

W tym artykule zobaczymy, jak jest on zdefiniowany i co to jest ocena psychologiczna i diagnoza, która prowadzi .

Powiązany artykuł: "Rodzaje terapii psychologicznych"

Narodziny idei oceny psychologicznej

Historyczny moment, w którym nastąpił największy wzrost i naukowy rozwój osobliwości psychicznych człowieka, odpowiada głównie dziewiętnastym i dwudziestym wiekom (chociaż zakłada się znaczną liczbę wcześniejszych badań i badań).

Dzięki temu oraz dzięki rozwojowi pewnych dyscyplin wiedzy, takich jak statystyki, pedagogika, psychologia eksperymentalna, możliwe było ustalenie pierwszych przybliżeń koncepcji diagnozy .

Podobnie jak w większości aspektów związanych z psychologią, definicja tego zjawiska została przeformułowana na podstawie nowych propozycji, które autorzy proponowali w historii.

W najbardziej współczesnych perspektywach istnieją trzy nurty teoretyczne zostały użyte do wyjaśnienia, jakie rodzaje zmiennych należy zdiagnozować : ekolodzy (nacisk na czynniki sytuacyjne jako determinanty behawioralne), interakcjonista (znaczenie interakcji między podmiotem a otoczeniem) i kognitywista (styl poznawczy jako podstawa behawioralna).

Diagnoza psychologiczna i jej składniki

Wyniki trzech wspomnianych prądów psychologicznych pozwoliły na głębszą i pełniejszą definicję tego, co implikuje proces diagnostyczny. Biorąc pod uwagę jego ogólne znaczenie, diagnozę obejmuje analizę zebranych danych w celu oceny (lub poznania) pewnych aspektów o różnym charakterze .

Stosując tę charakterystykę w dziedzinie psychologii, przedmiotem badań jest opis poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych cech szczególnych danego podmiotu. Dlatego wydaje się istotne, aby rozważyć ten cel jak ta osoba odnosi się do swoich zwykłych kontekstów interakcji .

Ponadto zakłada się, że diagnoza ma ostateczny cel interwencji (jako najczęstszy cel, choć nie wyjątkowy) i jest ono zawsze ograniczone w zakresie naukowo-technicznym , Jego proces obejmuje połączenie różnych metod pracy.

Trzy elementy diagnozy w psychologii

Diagnoza Ma trzy główne elementy: temat, na którym spoczywa proces, przedmiot, który określa, jakie treści opierają diagnozę i jej cel, który motywuje zastosowanie konkretnej interwencji, w której odzwierciedlają się przyczyny lub czynniki, które sprzyjają obserwacjom ujawnionym w diagnozie.

Ponadto proponowana interwencja może to być kwalifikacja (miejsce zajmowane przez podmiot w odniesieniu do grupy odniesienia), modyfikator (jakie wpływowe przyczyny muszą zostać zmodyfikowane), profilaktyczne (wprowadzenie alternatyw dla uniknięcia pewnej przyszłej sytuacji) lub restrukturyzacja (reorganizacja czynników wpływających na cele prewencyjne).

Fazy ogólnego procesu diagnozy psychologicznej

Różnorodne są wkład wniesiony przez autorów ekspertów w sprawie liczby i rodzaju procedur, które powinny być zgodne z procesem diagnostycznym. Wydaje się jednak, że Istnieje pewna zgoda co do czterech głównych faz , z których każdy ma inne, bardziej konkretne etapy.

1. Planowanie

W fazie planowania, wstępne wyszukiwanie informacji W odniesieniu do tematu i jego otoczenia, analiza, która wspiera początkowe założenia (w zależności od charakteru klasyfikacyjnego, prewencyjnego lub restrukturyzacyjnego, jaki przedstawia diagnoza), a wreszcie konfigurację rozwoju diagnostycznego, w którym ustalono wstępnie proponowane zmienne analityczne.

2. Rozwój

Drugi etap polega na opracowaniu procesu, w którym wyznacza się ramy teoretyczne, na których oparcie wkładów, które ułatwiają badanie jednostek analizy, jest tak proste, jak to tylko możliwe. przedstawienie zdolności predykcyjnej adekwatne do wyników przyszłych obserwacji.

3. Weryfikacja hipotez

Później trzecim krokiem jest weryfikacja pierwotnie proponowanych hipotez teoretycznych w odniesieniu do tego, co stwierdzono w obserwacjach dokonanych podczas oceny.

4. Pisanie raportu

Wreszcie, należy przygotować raport z wyników w których zawarte są odpowiednie dane oceniającego i ocenianego, odnoszące się do wszystkich procedur stosowanych w trakcie procesu, ustalenia i ich ocena oraz, w końcu, odpowiednie wytyczne, które będą kierować kolejnym procesem interwencji.

Raport musi być dostosowany do odbiorcy pod względem formy i rodzaju używanego języka, a także ton i wyrażenia użyte w nim, aby je zrozumiał.

Charakterystyka raportu psychologicznego

Raport psychologiczny jest dokumentem, który odzwierciedla wynik uzyskany z analizy i kontrastu postawionych początkowo hipotez, które uzasadniały ocenę danego podmiotu.

Ten instrument ma charakter obiektywny, w taki sposób, że ułatwi to przekazywanie danych adresowanych do adresata .

Ogólnie rzecz biorąc, raport musi zawierać dane identyfikacyjne osoby oceniającej i osoby ocenianej, cele, które motywują wspomniane sprawozdanie, ekspozycję technik zbierania informacji, zastosowaną procedurę, uzyskane wyniki, wnioski i końcową ocenę egzaminatora oraz wytyczne, które mają być wprowadzone w życie jako interwencja.

Ponadto e Format i styl raportu psychologicznego można rozróżnić według kryterium, które jest podstawą do jego opracowania: teoretyczne (zgodnie z wytycznymi konkretnego modelu teoretycznego), techniczne (organizowanie wyników z zastosowanych testów i technik) i oparte na problemie (żądanie lub przyczyna znaku konsultacyjnego) określona struktura w raporcie).

Z drugiej strony raport psychologiczny Ma on moc prawną i jest uważany za dokument naukowy (odkrycia są powtarzalne) i użyteczne (zawierają ostateczne orientacje interwencji psychologicznej).

Podejście behawioralne lub funkcjonalne w ocenie psychologicznej

Istnieje kilka rodzajów podejść, które można zastosować, aby kierować procesem oceny psychologicznej jednostki:

Tradycyjne podejście (lub model atrybutu): skoncentrowany na analizie cech osobowości jako podstawowych jednostek studiów.

Podejście operacyjne lub ewolucyjny: model, który broni zestawu etapów ewolucyjnych w rozwoju psychologicznym podmiotu.

Podejście kognitywne : skupił się na badaniu poznania osoby jako głównej osi.

Podejście psychoedukacyjne lub nakazowy: bardziej ukierunkowany na naukę szkolną i analizę zdolności intelektualnych uczniów.

Podejście behawioralne lub funkcjonalny: zorientowany na ocenę związku między zmiennymi wewnętrznymi i zewnętrznymi podmiotu jako determinantami własnego zachowania.

Od najbardziej behawioralnych psychologicznych (lub poznawczo-behawioralnych) prądów podejście funkcjonalne Jest to zwykle podejście stosowane podczas referencyjnego procesu diagnostycznego , Model ten pozwala na pełniejsze badanie i analizę zmiennych determinujących w procesie oceny, ponieważ broni założenia, że zachowanie należy rozważyć, biorąc pod uwagę wiele czynników wpływowych, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

Tak więc ludzkie zachowanie nie należy go rozumieć jako wyniku sumy poszczególnych czynników , ponieważ każda interakcja zachodząca między dwoma (lub więcej) już wywodzi się z zupełnie innego rodzaju wpływem z agregatu pierwotnych twórców. Biorąc pod uwagę jego ogromny złożony i plastyczny (lub modyfikowalny) charakter, do jego wyjaśnienia należy podążać zgodnie z tą samą filozofią: rozważanie jej elementów determinujących również jako złożonych i zmiennych.

Charakterystyka podejścia funkcjonalnego

W podejściu funkcjonalnym pierwszeństwo przypisuje się środowiskowej lub kontekstowej (początkowo) i interakcjonistycznej (w późniejszym czasie) jako determinantom zachowania jednostki, priorytetując analizę tego typu zmiennych w procesie diagnostycznym. Jego postulaty wywodzą się z teorii modyfikacji zachowań i ze składek autorów, takich jak B. F. Skinner, głównie.

W ramach tego modelu można wyróżnić trzy perspektywy , które w różny sposób podkreślają wpływ środowiska, cechy podmiotu lub interakcję dwóch czynników: perspektywy behawioralno-sytuacyjnej, behawioru poznawczego i poznawczo-społecznego.

Biorąc pod uwagę znaczenie obserwowalnych czynników, które chronią tę teoretyczną propozycję, zmienne, które przyjmuje jako jednostkę analizy, to te, które występują w chwili obecnej, a towarzyszy im tło i następna.

Na poziomie metodologicznym, ich założenia są oceniane eksperymentalnie poprzez obiektywną obserwację repertuaru zachowań podmiotu jako odzwierciedlenie wewnętrznych umiejętności i zdolności. Odpowiada zatem dedukcyjno-indukcyjnej metodzie intraasubject.

Model ten ma cel interwencyjny (lub modyfikujący) i prewencyjny, ponieważ uwzględnił interakcję między podmiotem i jego otoczeniem jako zmiennym obiektem analizy.Rozumie więc dynamiczną siłę tego związku między obydwoma elementami i nadaje zachowanie sensowności i zdolności adaptacji (stąd jego zdolność zapobiegawcza).

Ocena psychologiczna jako proces

Jak widać z lektury tekstu, proces oceny psychologicznej staje się zbiorem rygorystycznie ustalonych procedur które mają fundamentalne znaczenie dla umożliwienia właściwej diagnozy, a następnie interwencji psychologicznej odpowiedniej dla szczególnych cech każdej osoby fizycznej oraz dla celów terapeutycznych, które chcą osiągnąć.

W tym sensie podejście funkcjonalne zostało ujawnione jako model, który ma znaczące poparcie teoretyczne, co pozwala na pełną analizę wszystkich zmiennych, które mogą wpływać na obecny stan (symptomy, zachowania, poznania itp.) jednostki.

Bibliografia:

Caballo, V. E. i Simon, M.A. (2001): Manual of Child Clinical Psychology. Madryt: Piramida.
Cohen, R. & Swerdlik, M. (2001): Testy i ocena psychologiczna. Meksyk: McGraw-Hill.
Fernández-Ballesteros, R. (2000): Wprowadzenie do oceny psychologicznej. Madryt: Piramida.
Forns, M. (1993): Ocena psychologiczna dziecka. Barcelona: Barcanova.