Co to jest nauka kognitywna? Twoje podstawowe pomysły i fazy rozwoju

Cognitive Science to zbiór badań dotyczących umysłu i jego procesów. Formalnie powstało od lat 50. XX wieku wraz z rozwojem systemów operacyjnych komputerów. Obecnie jest to jeden z obszarów, który miał największy wpływ na analizę różnych dyscyplin naukowych.

Zobaczymy poniżej, co to jest nauka kognitywna i, z podróży przez historię jej rozwoju, wyjaśnimy, co obejmuje.

• Powiązany artykuł: "Psychologia poznawcza: definicja, teorie i główni autorzy"

Co to jest nauka kognitywna?

Nauka kognitywna jest wielodyscyplinarny punkt widzenia na ludzki umysł , które można zastosować do innych systemów przetwarzania informacji, o ile utrzymują podobieństwa w zakresie praw regulujących przetwarzanie.

Poza byciem ciałem wiedzy o szczególnych cechach i odróżnialnym od innych ciał wiedzy; Cognitive Science to zbiór nauk lub dyscyplin o charakterze naukowym. Obejmuje ona na przykład filozofię umysłu, lingwistykę, neuronaukę, psychologię kognitywną i studia nad sztuczną inteligencją, a także niektóre gałęzie antropologii.

W rzeczywistości Fierro (2011) mówi nam, że prawdopodobnie bardziej odpowiednie jest nazwanie tej nauki "paradygmatem poznawczym"; ponieważ koncentruje się na psychice, konstytuowanej przez podstawowe zasady, problemy i rozwiązania, które wpłynął na działalność naukową w różnych obszarach .

• Możesz być zainteresowany: "Filozoficzne zombie: psychiczny eksperyment o świadomości"

4 fazy i perspektywy kognitywistyki

Mówi o tym Valera (cytowany przez Fierro, 2011) cztery główne etapy konsolidacji kognitywistyki : cybernetyka, klasyczny kognitywizm, połączenie i ujęcie korporacjonizacyjne. Każdy z nich odpowiada etapowi rozwoju kognitywistyki, jednak żaden z nich nie zniknął lub został zastąpiony przez następujące. Są to podejścia teoretyczne, które współistnieją i są ciągle problematyzowane. Zobaczymy, podążając za tym samym autorem, o czym każdy z nich jest.

1. Cybernetyka

Cybernetyka rozwija się od 1940 do 1955 roku i jest uznawana za scenę, na której pojawiły się główne teoretyczne narzędzia kognitywistyki. Zbiega się ona z pojawieniem się pierwszych komputerów i systemów operacyjnych komputera, które z kolei stworzyły podstawy do badań nad sztuczną inteligencją. W tym samym czasie powstają różne teorie dotyczące przetwarzania informacji, rozumowania i komunikacji .

Te systemy operacyjne były pierwszymi samozorganizowanymi systemami, to znaczy działały w oparciu o szereg wcześniej zaprogramowanych reguł. Te systemy i ich funkcjonowanie generowały między innymi centralne pytania dotyczące kognitywistyki. Na przykład, czy maszyny mają zdolność myślenia i rozwijania autonomii jak ludzie?

Wpływ na psychologię był decydujący, od początku XX wieku naznaczona przewagą psychoanalizy i behawioryzmu , Pierwszy nie skupia się tak bardzo na zrozumieniu "umysłu", ale "psychiki"; a drugi skupia się wyłącznie na zachowaniu, więc badania nad umysłem były relegowane, jeśli nie zostały odrzucone bezpośrednio.

Dla nauki kognitywnej w tym momencie zainteresowanie nie było ani strukturą psychiczną, ani obserwowalnym zachowaniem. W rzeczywistości nie skupiało się ono na strukturze i anatomicznym funkcjonowaniu mózgu (które później zostaną uznane za miejsce, w którym generowane są procesy umysłowe).

Był raczej zainteresowany znaleźć systemy odpowiadające aktywności umysłowej, które mogłyby wyjaśnić, a nawet ją odtworzyć , Ta ostatnia jest skonkretyzowana z analogią przetwarzania obliczeniowego, gdzie rozumie się, że ludzki umysł działa poprzez serię danych wejściowych (przychodzące wiadomości lub bodźce) i outpus (generowane wiadomości lub bodźce).

2. Klasyczny kognitywizm

Ten model jest generowany przez wkład różnych ekspertów, zarówno w dziedzinie informatyki i psychologii, sztucznej inteligencji, językoznawstwa, a nawet ekonomii. Między innymi ten okres, który odpowiada połowie lat 60., kończy się konsolidacją poprzednich idei: wszelkiego rodzaju inteligencji działa w bardzo podobny sposób do komputerowych systemów operacyjnych .

W ten sposób umysł był enkoderem / dekoderem fragmentów informacji, co dało początek "symbolom", "reprezentacjom mentalnym" i sekwencyjnie zorganizowanym procesom (najpierw pierwszym i drugim później).Z tego powodu model ten jest również znany jako symbolistyczny, reprezentacyjny lub sekwencyjny model przetwarzania.

Poza badaniem materiałów, na których jest to oparte (sprzęt, który byłby mózgiem), chodzi o znalezienie algorytmu, który je generuje (oprogramowania, którym byłby umysł). Z tego wynika: jest osoba, która, automatyczne stosowanie różnych reguł, procesów, reprezentuje i wyjaśnia wewnętrznie informacje (na przykład za pomocą różnych symboli). Istnieje środowisko, które działając niezależnie od tego, może być wiernie reprezentowane przez ludzki umysł.

Jednak to ostatnie pytanie zaczęło być kwestionowane właśnie ze względu na sposób, w jaki brane były pod uwagę zasady, które pozwolą nam przetwarzać informacje. Propozycja dotyczyła tych zasad skłonił nas do manipulowania w określony sposób zbiorem symboli , Poprzez tę manipulację generujemy i przedstawiamy komunikat dla środowiska.

Ale jedną kwestią, którą przeoczył ten model kognitywistyki, było to, że te symbole coś znaczą; przy czym jego zwykły porządek służy wyjaśnieniu aktywności syntaktycznej, ale nie aktywności semantycznej. Z tego samego powodu trudno mówić o sztucznej inteligencji wyposażonej w zdolność generowania zmysłów. W każdym razie jego aktywność byłaby ograniczona do logicznego porządkowania zestawu symboli przy użyciu wstępnie zaprogramowanego algorytmu.

Ponadto, jeśli procesy poznawcze były układem sekwencyjnym (najpierw występuje jedno, a potem drugie), pojawiły się wątpliwości, w jaki sposób wykonujemy te zadania, które wymagają równoczesnej aktywności różnych procesów poznawczych. Wszystko to doprowadzi do kolejnych etapów kognitywistyki.

3. Połączenie

Takie podejście jest również znane jako "rozproszone przetwarzanie równoległe" lub "przetwarzanie sieci neuronowej". Między innymi (jak te wspomniane w poprzednim rozdziale), ten model lat 70-tych powstaje po klasycznej teorii nie może usprawiedliwiać żywotności funkcjonowania systemu kognitywnego pod względem biologicznym .

Nie rezygnując z modelu architektury obliczeniowej z poprzednich okresów, tradycja ta sugeruje, że umysł nie działa poprzez symbole organizowane sekwencyjnie; działa poprzez ustanawianie różnych połączeń między komponentami złożonej sieci.

W ten sposób przybliża modele neuronowego wyjaśnienia ludzkiej działalności i przetwarzania informacji: umysł działa poprzez masowe połączenia rozproszone w sieci , I to łączność tego reala generuje szybką aktywację lub dezaktywację procesów poznawczych.

Poza znajdowaniem reguł składniowych, które zachodzą jeden od drugiego, tutaj procesy działają równolegle i są szybko dystrybuowane w celu rozwiązania zadania. Wśród klasycznych przykładów tego podejścia jest mechanizm rozpoznawania wzorów, np. Twarze.

Różnica tego z neuronauką jest to, że ten ostatni próbuje odkryć modele matematycznego i komputerowego rozwoju procesów zachodzących w mózgu, zarówno ludzi, jak i zwierząt, podczas gdy łączność skupia się bardziej na badaniu konsekwencji tych modeli na poziomie przetwarzania informacji i procesów poznawczy

4. Wcielenie korporacyjne

Zanim skupimy się na wewnętrznej racjonalności jednostki, to ostatnie podejście odzyskuje rolę ciała w rozwoju procesów entalowania. Powstaje w pierwszej połowie XX wieku z dziełami Merleau-Ponty'ego w fenomenologii percepcji, gdzie wyjaśnił, w jaki sposób ciało ma bezpośredni wpływ na aktywność umysłową .

Jednak w specyficznej dziedzinie nauk kognitywnych paradygmat ten wprowadzono dopiero w drugiej połowie XX wieku, kiedy to niektóre teorie sugerowały, że można modyfikować aktywność umysłową maszyn poprzez manipulowanie ich ciałem (już nie poprzez stały napływ informacji). W tym ostatnim Sugerowano, że inteligentne zachowania miały miejsce, gdy maszyna wchodzi w interakcję ze środowiskiem , a nie właśnie z powodu jego symboli i wewnętrznych reprezentacji.

Stąd nauki kognitywne zaczęły badać ruchy ciała i ich rolę w rozwoju poznawczym oraz w konstruowaniu pojęcia pośrednictwa, a także w nabywaniu pojęć związanych z czasem i przestrzenią. W rzeczywistości psychologia dzieci i rozwoju zaczęła być ponownie podejmowana, co pokazało, w jaki sposób pierwsze schematy mentalne, powstałe w dzieciństwie, zachodzą po tym, jak ciało w pewien sposób wchodzi w interakcje z otoczeniem.

Dzięki wytłumaczeniu ciała możemy generować pojęcia związane z wagą (ciężką, lekką), objętością lub głębią, lokalizacją przestrzenną (w górę, w dół, wewnątrz, na zewnątrz) i tak dalej. Ostatecznie jest to artykułowane z teoriami enakcjum, które proponują, że poznanie jest wynik interakcji między ucieleśnionym umysłem a środowiskiem , co jest możliwe tylko poprzez działanie motoryczne.

Wreszcie dołączają do tego ostatniego nurtu nauki kognitywnej hipotezy rozszerzonego umysłu , które sugerują, że procesy mentalne są nie tylko w jednostce, a tym bardziej w mózgu, ale w samym środowisku.

• Może jesteś zainteresowany: "Rozszerzona teoria umysłu: psyche poza naszym mózgiem"

Bibliografia:

• Fierro, M. (2012). Konceptualny rozwój kognitywistyki. Część II Colombian Journal of Psychiatry, 41 (1): str. 185-196.
• Fierro, M. (2011). Konceptualny rozwój kognitywistyki. Część I. Kolumbijski dziennik psychiatrii, 40 (3): str. 519-533.
• Thagard, P. (2018). Nauki kognitywne. Encyklopedia filozofii Stanforda. Źródło: 4 października 2018 r. Dostępny pod adresem //plato.stanford.edu/entries/cognitive-science/#His.

Konferencja Mozna byc gluchym szczesliwym (Kwiecień 2024).