Co to jest pamięć deklaratywna?
Czy pamiętasz, jakie wczoraj śniadanie jadłeś? Jak przeprowadziłeś się do college'u lub pracy? Do kogo skierowałeś się, odkąd się obudziłeś? Jeśli odpowiedź jest twierdząca, oznacza to, że pamięć deklaratywna działa poprawnie.
Ten rodzaj pamięci, bez którego nie moglibyśmy funkcjonować, przechowuje wszystkie jawne wspomnienia, to znaczy wszystkie wspomnienia dotyczące epizodów, faktów i danych z naszego życia. Od naszych ósmych urodzin do smaku pomarańczy.
- Powiązany artykuł: "Typy pamięci: w jaki sposób pamięć przechowuje nasz mózg?"
Co to jest pamięć deklaratywna
Pamięć deklaratywna, zwana również pamięcią jawną, jest umiejętnością świadomego wywoływania epizodów lub wydarzeń z naszego życia , To dzięki niej możemy przeżyć doświadczenia, które wydarzyły się dawno temu, rozpoznać twarze sławnych ludzi i je nazwać lub nawet to, co jedliśmy przez cały tydzień.
Historia pamięci deklaratywnej jest stosunkowo młoda. Jego historia sięga czasów badań nad pacjentem H.M. w 1957 r., która rzuca światło na dwa pytania: jakie elementy składają się na pamięć i gdzie w mózgu możemy znaleźć pamięć deklaratywną.
Dla pacjenta H.M., który doznał ciężkiej epilepsji płatów skroniowych, te płaty zostały podzielone na obie półkule. Skuteczna kontrola padaczki została osiągnięta, ale stało się coś nieoczekiwanego: stracił wiele wspomnień sprzed jedenastu lat i nie mógł niczego zapamiętać z ostatnich dwóch lat, i nie był w stanie stworzyć nowych wspomnień. W ten sposób wpłynęła na jego pamięć deklaratywna.
Niespodziewanie zachowało to pamięć, która przechowuje umiejętności motoryczne. Jazda rowerem, używanie języka itp. To umiejętności, które są przechowywane inaczej, ponieważ nie są danymi ani epizodami, ale "sposobami działania". Ta pamięć jest nazywana pamięcią proceduralną lub niejawną. Stwierdzono istnienie dwóch dużych bloków pamięci o różnych i anatomicznie niezależnych funkcjach.
Neurologiczne podstawy pamięci deklaratywnej
Pierwsza różnica między pamięcią deklaratywną a proceduralną polega na tym, że znajdują się one w zróżnicowanych regionach , Z tego wynika, że na poziomie funkcjonalnym używają różnych obwodów neuronalnych i mają sposób przetwarzania różnych informacji.
W pamięci proceduralnej większość informacji jest przechowywana tak, jak jest odbierana od zmysłów. Psychologowie twierdzą, że jest to przetwarzanie od dołu do góry, to znaczy od fizycznego bezpośrednio do psychicznego. Natomiast w pamięci deklaratywnej dane fizyczne są reorganizowane przed ich przechowywaniem. Ponieważ informacje zależą od poznawczego opracowania, mówimy o procesie odgórnym. Z drugiej strony pamięć deklaratywna zależy od konceptualnie kontrolowanych lub "odgórnych" procesów, w których podmiot reorganizuje dane w celu ich przechowywania.
W ten sposób sposób, w jaki zapamiętujemy informacje, zależy w dużym stopniu od sposobu, w jaki je przetwarzamy. Dlatego wewnętrzne bodźce, których używamy podczas przechowywania informacji, mogą nam pomóc spontanicznie je przywołać. W ten sam sposób bodźce kontekstowe przetwarzane za pomocą danych mogą być źródłem odzyskiwania. Niektóre metody mnemoniczne wykorzystują tę cechę pamięci, na przykład metodę loci.
Poprzez badania nad zwierzętami i ludźmi Petri i Mishkin proponują, że pamięć niejawna i jawna podąża za różnymi obwodami neuronowymi. Struktury będące częścią pamięci deklaratywnej znajdują się w płatach skroniowych. Najważniejsze z nich to ciało migdałowate, które odgrywa kluczową rolę w emocjonalnym procesie pamięci, hipokamp, który jest odpowiedzialny za przechowywanie lub odzyskiwanie wspomnień i kory przedczołowej, która zajmuje się pamięcią przechowującą najbardziej krótkoterminowe dane. ,
Uwzględniono również inne struktury, takie jak jądra wzgórza, które łączą płat skroniowy z płatem przedczołowym, oraz pnia mózgu, która wysyła bodźce do reszty mózgu, która ma być przetworzona. Najbardziej zaangażowanymi w te procesy układami neuroprzekaźnikowymi są acetylocholina, serotonina i noradrenalina .
Dwa rodzaje pamięci deklaratywnej
Endel Tulving, poprzez swoje studia nad pamięcią, wyróżnił w 1972 r. Dwa podtypy pamięci deklaratywnej: pamięć epizodyczną i pamięć semantyczną. Zobaczmy każdy z nich poniżej.
Pamięć epizodyczna
Według Tulvinga pamięć epizodyczna lub autobiograficzna pozwala osobie pamiętać poprzednie osobiste wydarzenia lub doświadczenia. Pozwala ludziom pamiętać przeszłe osobiste doświadczenia. Wymaga trzech elementów:
- Subiektywne poczucie czasu
- Świadomość tego subiektywnego czasu
- "Ja", które może podróżować w subiektywnym czasie
Aby zrozumieć funkcjonowanie pamięci, Tulving wyjaśnia to poprzez metaforę podróży czasu , Zgodnie z tą metaforą pamięć autobiograficzna jest rodzajem maszyny czasu, która pozwala świadomości wrócić i dobrowolnie powrócić do poprzednich epizodów. Jest to zdolność, która wymaga świadomości i dlatego jest teoria, że jest unikalna dla naszego gatunku.
Pamięć semantyczna
Do wiedzy o świecie - wszystkiego, co nie jest autobiograficzne - Tulving nazwał to pamięcią semantyczną. Ten typ pamięci deklaratywnej obejmuje całą wiedzę, którą możemy wyraźnie wywołać, która nie ma nic wspólnego z naszymi wspomnieniami. To nasza osobista encyklopedia, zawierająca miliony zgłoszeń o tym, co wiemy o świecie.
Zawiera informacje zdobyte w szkole, takie jak słownictwo, matematyka , niektóre aspekty czytania i pisania, liczby lub daty historyczne, wiedza o sztuce i kulturze, i tak dalej.
