psychologia społeczna i relacje osobiste

Czym jest zachowanie prospołeczne i jak się rozwija?

Marzec 26, 2024

Jeśli człowiek stał się takim szczególnym gatunkiem, to po części dlatego, że był w stanie stworzyć wielkie tkanki społeczne wzajemnej troski i przekazywania wiedzy. To znaczy, że jesteśmy bardzo skłonni do tego, aby odnosić się do siebie nawzajem na wiele różnych sposobów, z tendencją do tego można streścić w jednej koncepcji: zachowaniu prospołecznym .

Następnie zobaczymy, czym dokładnie jest zachowanie prospołeczne, w jaki sposób jest ono wyrażane i jaki związek ma ze zjawiskami empatii i współpracy? .

Czym jest zachowanie prospołeczne?

Chociaż nie istnieje uniwersalna definicja pojęcia zachowań prospołecznych, istnieje wysoki konsensus, aby go zdefiniować jako a repertuar zachowań społecznych i pozytywnych.

Ze względu na różnice kryteriów dotyczących uwzględniania czynnika motywacyjnego w definicji, autorzy uważają, że istnieją dwa typy pozytywnych zachowań społecznych: zachowania, które informują o korzyści dla obu stron i zachowań, z których korzysta tylko jedna ze stron.

Propozycja definicji, która integruje zarówno aspekty behawioralne, jak i motywacyjne, stwierdza, że wszystkie pozytywne zachowania społeczne są podejmowane w celu skorzystania z innego w obecności (lub nie) altruistycznej motywacji, takiej jak dawanie, pomaganie, współdziałanie, dzielenie się, pocieszanie itp. , Ze swojej strony Strayer proponuje klasyfikację czterech rodzajów działań w celu wyjaśnienia zjawiska zachowań prospołecznych:

Działania związane z udostępnianiem, udostępnianiem, wymianą lub zmieniać obiekty z innymi osobami.
Wspólne działania .
Zadania i gry pomocnicze .
Empatyczne czynności w kierunku drugiego.

Biorąc udział w tej propozycji, w zachowaniu prospołecznym korzyść spada na drugą osobę, podczas gdy w działaniu kooperatywnym obie strony koordynują się w celu uzyskania obopólnych korzyści. Teraz ustalenie, ile wygrywa każda ze stron, jest samo w sobie wyzwaniem dla psychologii i nauk behawioralnych w ogóle. W końcu chęć pomocy komuś i satysfakcja z jej wykonania są same w sobie czynnikiem, który mówi nam o nagrodzie dla osoby altruistycznej.

Badania przeprowadzone na ten temat

Zachowania prospołeczne to zupełnie nowa koncepcja w dziedzinie psychopedagogiki , Jednak największy wzrost badań w tej dziedzinie wiedzy odpowiada ostatnim etapom ubiegłego wieku. Od tego momentu badano szerzej, w jaki sposób to zjawisko wpływa na samopoczucie emocjonalne jednostki (uzyskując silnie pozytywną korelację pomiędzy nimi) i jaką metodologię należy zastosować w celu wdrożenia programów promujących ten rodzaj korzystnego funkcjonowania w populacji dzieci ,

Wydaje się więc, że w czasie rozwoju społeczno-emocjonalnego istota ludzka, kiedy więcej zachorowań może wytworzyć promocję zachowań prospołecznych, to jest internalizacja zestawu wartości takich jak dialog, tolerancja, równość lub solidarność, które są odzwierciedlone. behawioralnie z takich działań, jak pomoc drugiemu, szacunek i akceptacja drugiego, współpraca, pocieszenie lub hojność, aby dzielić dany obiekt.

Zachowania prospołeczne z teorii uczenia się

Jednym z głównych wytłumaczeń koncepcji zachowania prospołecznego są teorie uczenia się, chociaż istnieją również inne modele teoretyczne, takie jak perspektywa etologiczna i socjobiologiczna, podejście kognitywno-ewolucyjne lub perspektywa psychoanalityczna.

Teorie uczenia się, o dużym doświadczeniu empirycznym, bronić, że zachowanie prospołeczne wynika z wpływu czynników zewnętrznych lub środowiskowych , Tak więc tego typu zachowania uczymy się poprzez takie procedury, jak warunkowanie klasyczne i operant, z których wydawane akcje wiążą się z bodźcami i przyjemnymi konsekwencjami dla jednostki (pozytywne wzmocnienie), a zatem mają tendencję do powtarzania się w przyszłości , Częściej, rodzaj dostarczonego wzmocnienia ma charakter społeczny (gest, uśmiech, okazanie uczucia), a nie materialny.

Fakt otrzymywania nagrody emocjonalnej, zgodnie z przeprowadzonymi badaniami, wydaje się zachęcać jednostkę do wyrażania chęci zachowania drugiej pomocy. Oznacza to, że istnieje wewnętrzna motywacja do wykonywania takich zachowań, w przeciwieństwie do tego, co dzieje się, gdy nagroda jest materialna, gdzie zachowanie jest wykonywane w celu uzyskania tej konkretnej nagrody.

Z drugiej strony, inne badania proponują znaczenie uczenia obserwacyjnego przez naśladowanie modeli prospołecznych. Niektórzy autorzy podkreślają większy wpływ czynników wewnętrznych, takich jak style kognitywne stosowane w moralnym rozumowaniu, podczas gdy inni podkreślają, że czynniki zewnętrzne (środki uspołeczniające - rodzina i szkoła - i środowisko) są modyfikowane, dopóki nie staną się wewnętrznymi internalizacja regulacji własnego zachowania (Bandura, 1977 i 1987).

Te składki są klasyfikowane w perspektywie interakcjonisty, ponieważ kontemplować interakcję jednostki z sytuacją jako wyznacznikiem zachowania .

Empatia, niezbędny składnik

Zdolność do empatii jest jednym z czynników powodujących zachowania prospołeczne, chociaż badania powinny rzucić więcej światła na konkretny związek między tymi dwoma fenomenami.

Niektóre propozycje zalecają zdefiniowanie empatii jako interaktywnego procesu pomiędzy aspektami afektywnymi, motywacyjnymi i poznawczymi, które mają miejsce na różnych etapach rozwoju. Empatia przedstawia postać najczęściej uczoną poprzez procesy modelowania definiuje się ją jako reakcję afektywną, która jest emitowana po świadomości zrozumienia doświadczenia sytuacji oraz uczuć i percepcji, które otrzymuje druga osoba. Zdolności tej można się nauczyć ze zrozumienia znaczenia pewnych niewerbalnych sygnałów, takich jak mimika, które wskazują na stan emocjonalny badanego podmiotu.

Niektórzy autorzy skupili swoje badania na różnicowaniu empatii sytuacyjnej od empatii dyspozycyjnej, która odnosi się do tendencji niektórych typów osobowości bardziej wrażliwych na manifestacje empatyczne. To ostatnie rozróżnienie zostało uznane za kluczowy aspekt badania charakteru zachowań prospołecznych, znajdując wysoką korelację między wysoką empatyczną predyspozycją a większą emisją zachowań prospołecznych.

Aspekty empatii

Empatyczną pojemność można zrozumieć z trzech różnych perspektyw , Uczęszczanie do każdego z nich, pośrednicząca rola tego zjawiska można zobaczyć w kategoriach zachowań prospołecznych: empatia jako afekt, jako proces poznawczy lub jako rezultat interakcji między pierwszymi dwoma.

Odkrycia pokazują, że pierwszy przypadek jest ściślej związany z zachowaniem pomagania drugiemu, chociaż nie stwierdzono, że jest czynnikiem sprawczym, ale pośrednikiem. Dlatego istotną rolę odgrywa poziom empatii dyspozycyjnej, związek z figurą matki, rodzaj konkretnej sytuacji, w której zachodzą zachowania empatyczne, wiek dzieci (w przedszkolach związek między empatią a zachowaniem). prospołeczny jest słabszy niż u starszych dzieci), intensywność i charakter wzbudzanych emocji itp.

Mimo to wydaje się jasne, że wdrażanie programów mających na celu wzmocnienie empatii podczas rozwoju dzieci i młodzieży może być czynnikiem wpływającym na ochronę dobrostanu osobistego i społecznego w przyszłości.

Współpraca vs. Konkurencja w rozwoju społeczno-emocjonalnym

To także teorie uczenia się, że w ostatnim stuleciu kładły większy nacisk na wytyczenie relacji między przejawem zachowania spółdzielczego. konkurencyjne w stosunku do rodzaju rozwoju psychologicznego i społecznego doświadczanego przez ludzi narażonych na ten czy inny model.

Dlaczego? zachowanie kooperatywne rozumie się zbiór zachowań, które są wyrażone w danej sytuacji, gdy osoby zaangażowane w nią działają, aby osiągnąć jako priorytet wspólne cele grupowe, działając w tym punkcie jako wymóg osiągnięcia indywidualnego celu. Wręcz przeciwnie, w sytuacji konkurencyjnej każda osoba jest zorientowana na osiągnięcie własnych celów i uniemożliwia innym możliwość ich osiągnięcia.

Badanie przeprowadzone przez Deutsch na MIT Odkryli większą skuteczność komunikacyjną, bardziej komunikatywne interakcje w zakresie proponowania własnych pomysłów i akceptowania pomysłów innych ludzi większy poziom wysiłku i koordynacji w zakresie wykonywanych zadań, większej produktywności i większego zaufania do wkładów członków grupy w spółdzielczych spółdzielniach, a nie do tych, które są konkurencyjne.

W innych kolejnych pracach, choć bez dostatecznie empirycznie zatwierdzonej walidacji, która pozwala na uogólnienie wyników, jednostki kojarzone są z zachowaniami kooperatywnymi, charakterystycznymi dla większej współzależności dla osiągnięcia celów, istnieje więcej zachowań wspierających między różnymi przedmiotami. , wyższa częstotliwość w zaspokajaniu wzajemnych potrzeb i większa część pozytywnych ocen drugiej i większa promocja zachowań innych.

Współpraca i spójność społeczna

Z drugiej strony Grossack to stwierdził współpraca jest pozytywnie związana z większą spójnością grupy , większa jednolitość i jakość komunikacji między członkami, w sposób podobny do tego, co zauważył Deutsch.

Szeryf potwierdził, że wytyczne komunikacyjne są bardziej szczere w grupach spółdzielczych, że istnieje wzrost wzajemnego zaufania i korzystnego usposobienia wśród różnych członków grupy, jak również większe prawdopodobieństwo organizacji normatywnej. Wreszcie zaobserwowano większą moc sytuacji współpracy w celu zmniejszenia sytuacji konfliktu międzygrupowego. Następnie inni autorzy powiązali pojawianie się uczuć przeciwnej empatii, wyższy poziom lęku i niższy poziom tolerancji w konkurencyjnych grupach dzieci w wieku szkolnym.

Współpraca w edukacji

W dziedzinie edukacji zaobserwowano wiele pozytywnych efektów wynikających z zastosowania metodologii, które zachęcają do współpracy, promując jednocześnie wyższe wyniki w nauce (w zakresie umiejętności takich jak asymilacja pojęć, rozwiązywanie problemów lub opracowywanie produktów kognitywnych, matematyka i językowe), wyższą samoocenę, lepsze predyspozycje do uczenia się, większą wewnętrzną motywację i bardziej skuteczne wykonywanie pewnych umiejętności społecznych (rozumienie drugiego, pomaganie w zachowaniu, dzielenie się, szacunek, tolerancję i niepokój wśród rówieśników lub skłonność do współpracy poza sytuacjami uczenia się).

Podsumowując

W całym tekście korzyści uzyskane w osobistym stanie psychicznym zostały udowodnione, gdy uczenie się zachowań prospołecznych zostało wzmocnione na etapie rozwoju.Umiejętności te mają fundamentalne znaczenie, ponieważ pomagają połączyć się z resztą społeczeństwa i czerpać korzyści z bycia aktywnym członkiem.

Zalety te nie tylko wpływają na optymalizację stanu emocjonalnego jednostki, ale także na to, że kooperatywne zachowanie wiąże się z większą kompetencją akademicką, co ułatwia przyjmowanie zdolności poznawczych, takich jak rozumowanie i opanowanie wiedzy instrumentalnej, kierowanej podczas zajęć szkolnych.

Można zatem powiedzieć, że promocja zachowań prospołecznych staje się wielkim psychologicznym czynnikiem ochronnym dla podmiotu w przyszłości , czyniąc go indywidualnym i społecznie bardziej kompetentnym, gdy dojrzewa do dorosłości. Choć może wydawać się to paradoksalne, dorastanie, dojrzewanie i zdobywanie autonomii zależy od umiejętności dopasowania się do reszty i korzystania z jej ochrony w niektórych aspektach.

Bibliografia:

Bandura, A. (1977). Własna skuteczność w kierunku ujednolicającej teorii zmiany zachowań. Review of Psychology, 84, 191-215.

Calvo, A.J., González, R. i Martorell, M.C. (2001). Zmienne związane z zachowaniami prospołecznymi w dzieciństwie i okresie dojrzewania: osobowość, koncepcja samego siebie i płeć. Dzieciństwo i nauka, 24 (1), 95-111.

Ortega, P., Minguez, R., i Gil, R. (1997). Wspólne uczenie się i rozwój moralny. Spanish Journal of Pedagogy, 206, 33-51.

Ortiz, M.J., Apodaka, P., Etxeberrria, I., i in. (1993). Niektóre predyktory zachowań prospołecznych w dzieciństwie: empatia, perspektywa, przywiązanie, modele rodzicielskie, dyscyplina rodzinna i wizerunek człowieka. Journal of Social Psychology, 8 (1), 83-98.