Czym jest Demon Laplace?
Poszukiwanie pewności i iluzja wiedzy o tym, co będzie jutro, jest czymś, co z czasem towarzyszy filozoficznym rozważaniom i praktykom naukowym.
Gdybyśmy mogli mieć pewność, że jutro będzie padać, albo wybuchnie wojna, decyzje, które dzisiaj podejmowalibyśmy, z pewnością będą bardzo różne od tych, które wybralibyśmy, nie znając przyszłości. Demon Laplace'a to postać, która przedstawia to bardzo dobrze , Skąd się bierze?
Demon Laplace'a i problem przewidywania
Iluzja przewidywania i kontrolowania tego, co nas otacza, jest tematem, który można znaleźć w znacznej części rozwoju naukowego. Na przykład, mechanika klasyczna opierała się na założeniu, że wszystko, co istnieje we wszechświecie i przyrodzie, może być poznane za pomocą logicznego rozumowania matematycznego, a także za pomocą systemu geometrycznego służącego do mierzenia i przewidywania, co się stanie.
Innymi słowy, klasa mechaniczna zaczyna się od tego, że wszechświat i natura podlegają szeregowi początkowych praw które mogą być odsłonięte przez ludzi w celu modyfikacji.
Na przykład współczesna astronomia na Zachodzie, zainaugurowana przez Newtona, ma to tło jako swój poprzednik.
Kim był Pierre Laplace?
Pierre Laplace był francuskim astronomem, fizykiem i matematykiem, który żył w latach 1749-1826 , Przypisuje mu się rozwój mechaniki niebieskiej, pracował ręka w rękę z Izaakiem Newtonem i Galileuszem w przewidywaniu zaćmień i odkryciu nowych planet. Brał także udział w badaniu niektórych cząsteczek gazu i cząstek atomowych.
To, co sugerował Laplace z jego wiedzy, polega na tym, że dzięki nauce możemy przewidzieć i odgadnąć działanie wszystkich istniejących systemów behawioralnych. A jeśli nie, nieprzewidywalność byłaby tylko błędem wiedzy, który jako taki może zostać naprawiony.
W deterministycznej koncepcji Laplace'a wszystko można przewidzieć a jeśli nie, to dlatego, że wiedza wytworzona przez człowieka zawiodła lub nie wystarczy.
Oznacza to, że wszystko, co istnieje we wszechświecie, jest zbudowane w poprzedni i niezależny sposób na działanie istot ludzkich, z którymi nasze własne działania i wszystko, co mamy, zostanie określone przez prawa wszechświata.
Deterministyczny demon (z Laplace)
Demon Laplace'a jest wyimaginowaną postacią, która ma zdolność poznania początkowych właściwości wszystkich cząstek natury i wszechświata, z taką precyzją, że może zastosować naturalne prawa, aby odgadnąć, co stanie się natychmiast lub, dużo później czas; od precyzyjnego ruchu do dzieła sztuki (Calabrese, 1999).
Innymi słowy, Diabeł z Laplace jest deterministycznym i wszechmogącym demonem , istota, która jest poza wszechświatem i która przewidziała i zdecydowała wszystko, co wydarzy się w przyrodzie, w tym, oczywiście, działalność człowieka.
Logika przewidywania była nie tylko transcendentalna w astronomii, w naukach fizyki, matematyce i naukach przyrodniczych, ale rozciągnęła się również na badanie ludzkich zachowań, a także interwencji.
Na przykład był obecny w rozwoju współczesnej medycyny, mogliśmy nawet zobaczyć, jak wpłynął tradycyjny sposób prowadzenia nauk humanistycznych, a także działalność gospodarcza i finansowa. Jednakże, od opracowania nowych naukowych paradygmatów, Demon Laplace'a napotkał pewne ograniczenia.
Od determinizmu do indeterminizmu: koniec pewności
Logika przewidywania odniosła szczególny sukces, jednocześnie rozumiejąc wszechświat w kategoriach systemów liniowych, opartych na stabilnym związku przyczynowo-skutkowym. Ale kiedy teoria chaosu i mechaniki kwantowej podważyła liniowość wszystkich systemów, dziedzina nauki zakwestionowała również konieczność stosowania logiki przewidywania we wszystkim, co znamy.
Bardzo szeroko, między innymi, nastąpiła zmiana paradygmatu, polegająca na tym, że w systemach nieliniowych (które są układami złożonymi, chaotycznych i niecyklicznych zachowań, jak u ludzi), stan początkowy nie jest Równy stanowi końcowemu, ani go nie określa, z którym są systemami, których nie można przewidzieć.
W dziedzinie nauki wszechświat i natura w ogóle przestają być pojmowane jako zestaw praw ogólnego zasięgu, uprzednio ustalonych przez zewnętrzną istotę , Tak dzieje się na początku XX wieku, gdy dochodzi do ważnej zmiany polegającej na tym, że choć możliwe jest obliczenie prawdopodobieństwa, zawsze mogą wystąpić błędy prognozowania.Na tej podstawie niektórzy autorzy uważają, że rozpoczyna się era wyznaczona przez koniec pewności, szczególnie w naukach humanistycznych i społecznych.
Bibliografia:
- Trainini, J. (2003). Wobec potrzeby nowego paradygmatu medycznego. Revista Argentina de Cardiología, 71 (6): 439-445.
- Calabrese, J. L. (1999). Rozszerzanie granic redukcjonizmu. Systemy dedukcyjne i nieliniowe. Psychoanaliza APdeBA, XXI (3): 431-453.
- Wallerstein, IM (1999). Nauki społeczne i humanistyczne na progu XXI wieku. Koniec pewności w naukach społecznych. UNAM: Meksyk.
