Czym jest trauma i jak wpływa ona na nasze życie?

Marzec 29, 2024

Trauma to rzeczywistość w naszym życiu , coś znacznie częstszego i powszechnego, niż mogłoby się wydawać. Jego etymologiczny korzeń pochodzi od greki i oznacza "ranę".

Tradycyjnie uważa się to za konsekwencję zdarzenia, które wywołuje psychiczne lub fizyczne zaburzenia, które wpływają na poziom jakości naszego życia. Jednak trauma nie jest dożywotnim wyrokiem.

Co to jest trauma?

Uraz emocjonalny jest "rana psychologiczna" które mogą być prowokowane przez różne sytuacje, na ogół niezwykłe, niepokojące, przytłaczające i niepokojące, wykraczające poza zwykłe doświadczenia.

Te wysoce stresujące sytuacje obejmują wielkie klęski żywiołowe, wojny, wypadki, nadużycia ..., "poważne zagrożenia życia lub nietykalności cielesnej, realne zagrożenia lub szkody dla dzieci, współmałżonka, członków rodziny, przyjaciół; nagłe zniszczenie domu, wspólnoty; świadkiem śmierci lub poważnych obrażeń innej osoby w wyniku wypadku lub aktu przemocy fizycznej "(DSM-5).

Również może sięgnąć, aby dołączyć do niego pozornie niewielkie doświadczenia transcendencji takie jak: operacja, upadek, kara, poważne choroby, brak ochrony, upokorzenia, zmiana ról w rodzinie, migracja do innego miasta lub kraju ... które mogą być również doświadczane w traumatyczny sposób.

W rzeczywistości to nie sam wymiar zdarzenia determinuje wyrządzoną szkodę, ale jego skutki będą również zależeć od każdej osoby, jej historii i środowiska emocjonalnego, od ewolucyjnego momentu, w którym to nastąpiło. i jego powtarzania w czasie (Labrador i Crespo, 1993, Sandin, 1989, Valdés i Flores, 1985, Lazarus and Folkman, 1986, Labrador and Alonso, 2007).

Powiązany artykuł: "10 podstawowych wskazówek, aby zmniejszyć stres"

Skutki urazu

Uraz, niezależnie od jego pochodzenia, wpływa na zdrowie, bezpieczeństwo i dobre samopoczucie osoby w taki sposób, że może osiągnąć rozwijać fałszywe i destrukcyjne wierzenia o sobie i otaczającym ją świecie.

Ogólnie rzecz biorąc, normalne jest, że pewne zdarzenia reagują ze smutkiem, lękiem, złością, drażliwością, zmianami zachowania, używaniem substancji ... przez krótki okres czasu (Reijneveld, Crone, Verlhust i Verloove-Vanhorick, 2003). , Dyregrow i Yule, 2006). Czasami jednak trudności te stają się tak intensywne i długotrwałe, że powodują poważne problemy z funkcjonowaniem osobistym i adaptacją psychospołeczną .

Aby uwzględnić te bardziej intensywne i szkodliwe zjawiska, klasyfikacja WHO (ICD-10, 1992) proponuje kategorię zaburzeń spowodowanych stresem i traumą, w których uwzględniono ostry i przewlekły PTSD. Adaptacja i trwałe zmiany osobowości po katastrofalnej sytuacji.

Zablokowane wspomnienia

Musisz o tym pamiętać nie zawsze jesteśmy w stanie zapamiętać wszystko, co nam się przydarzyło Przez całe nasze życie czasami wspomnienia traumatycznych wydarzeń są zapomniane lub rozproszone.

Według psychologicznego nurtu zrodzonego z psychoanalizy są to zjawiska dysocjacyjne, które uniemożliwiają zapamiętywanie tego, co się stało, które powstają jako mechanizm obronny opracowany przez naszą psychikę, który zapewnia naturalną reakcję ochronną na przeważające traumatyczne przeżycia, pozwalając nam przeżyć, aby przetrwać (Kisiel i Lyons, 2001). Zgodnie z tymi hipotezami pamięć nie zostanie utracona, ale pozostanie w pamięci w sposób utajony i niedostępny, dopóki, dzięki procesowi terapeutycznemu lub jakimś wydarzeniu z życia podmiotu, one odzyskają spontanicznie częściowo lub całkowicie ( AL Manzanero i M. Recio, 2012).

Uwzględnienie tak silnego wpływu, który powoduje zmiany osobowości ma ogromne znaczenie dla badania osoby i jej rozwoju emocjonalnego, ponieważ sytuacje niepożądane, bliskie i codzienne, mogą nie tylko determinować objawy i zmiany psychologiczne, ale przychodzą one na kompromis w pełnym rozwoju osobowości.

Powiązany artykuł: "Urazy psychiczne: pojęcie, realia ... i niektóre mity"

Kiedy pojawiają się w dzieciństwie i okresie dojrzewania

Reakcje pourazowe w dzieciństwie i dorastaniu można wyrazić za pomocą różnych form psychopatologicznych (Copeland, Keeller, Angold i Costello et al., 2007).

Wiele badań nad sytuacjami przemocy w dzieciństwie determinowało to główne psychologiczne konsekwencje traumy były : depresja, lęk, nienawiść do samego siebie, trudności w modulowaniu złości, dysocjacja, otępienie, trudności w koncentracji i koncentracji, trudności w kontrolowaniu impulsów, nadużywanie substancji, zachowania samookaleczające się i zachowania ryzykowne, poddanie się i uzależnienie, silne poczucie zagrożenia i zagrożenia (Herman, 1992); revictimization, problemy interpersonalne i intymne relacje, somatizacje i problemy medyczne, utrata zaufania do innych ludzi, poczucie bezsilności i bezradności, traumatyczne seksualizacje, poczucie wstydu i poczucia winy (Finkelhor, 1988).

Ci ludzie obecni wielka rozpacz na temat świata i przyszłości wierzą, że nie znajdą nikogo, kto ich zrozumie lub zrozumie ich cierpienie, utrzymując wielki wewnętrzny konflikt z wysokim poziomem udręki. Pozytywne jest, gdy próbują znaleźć kogoś, kto pomoże im wyleczyć się z udręki, problemów somatycznych i poczucia rozpaczy lub rozpaczy. (Amor, Echeburua, Corral, Sarasua i Zubizarreta, 2001).

Charakterystyka psychicznych ran

Badania naukowe nad traumą potwierdzają, że fakt wyrażania własnych uczuć i intensywnych stanów emocjonalnych w sposób oczyszczający pozwala stawić czoła trudnym sytuacjom, zmniejszając prawdopodobieństwo obsesyjnego przeżuwania i zwiększyć aktywność fizjologiczną (Penneba i Susman, 1988).

Ponadto zauważono, że wsparcie społeczne, takie jak rozmowa z członkiem rodziny lub przyjacielem o problemie, jest jednym z najlepiej ocenianych mechanizmów radzenia sobie z trudnymi sytuacjami emocjonalnymi (Folkman i in., 1986, Vázquez and Ring, 1992, 1996), oprócz samo amortyzowania stresu (Barrera, 1988). W rzeczywistości brak bliskich osób, na których można polegać w trudnych warunkach, radykalnie zwiększa ryzyko epizodów depresyjnych u osób podatnych na zagrożenia (Brown i Harris, 1978).

Znaczenie postawy i mentalności

Ludzie o optymistycznym nastawieniu wydają się lepiej radzić sobie z objawami chorób fizycznych, takich jak rak, choroby przewlekłe, kardiochirurgiczne ... (Scheier i Carver, 1992), co wydaje się być skutkiem strategii stosowanych przez tych ludzi. być bardziej skoncentrowanym na problemie, w poszukiwaniu wsparcia społecznego i znaleźć pozytywne strony stresującego doświadczenia.

Przeciwnie, osoby pesymistyczne charakteryzują się odmową i dystansem stresora, koncentrując się bardziej na negatywnych uczuciach wywołanych przez tę sytuację (Avía i Vázquez, 1998). W ten sposób wzór osobowości jest rysowany jaśniej z tendencją do dobrego stanu zdrowia cechuje optymizm, poczucie kontroli i dobra zdolność do adaptacji (Taylor, 1991).

Leczenie

Wykonuj czynności z Art Therapy , jako przestrzeń do opracowania traumatycznego wydarzenia, sprzyja regeneracji, ułatwia reintegrację społeczną i rehabilitację terapeutyczną poprzez twórczy proces.

Tego typu techniki promują ekspresję własnych uczuć z innego języka, który pozwala na channeling wrażeń, emocji i wspomnień bez popychania do katharsis lub emocjonalnego przelewu , oferując nową ekspresywną drogę, która wymyka się oporom i blokadzie słownej, sprzyjając pamięci i budowie spójnej opowieści, która umożliwia zrozumienie tego, co się wydarzyło. Pozwoli to ofierze zintegrować swoje doświadczenia z bezpiecznych i wolnych od osądów ("Papiery terapii sztuką i edukacji artystycznej na rzecz włączenia społecznego", Mónica Cury Abril, 2007).

Tak więc trauma nie musi być dożywotnim wyrokiem. Podczas procesu uzdrawiania można wygenerować odnawiającą się ewolucję, która może poprawić jakość naszego życia, stając się doświadczeniem transformacji i metamorfozy (Peter A. Levine, 1997).

Zdolność ludzi do wybaczania, do rekompensowania, do posuwania się naprzód, do prosperowania, do oświecenia nas, przezwyciężania prób i zdarzeń, do wznoszenia się i powracania z tryumfalnym uśmiechem, kiedy odkrywamy na nowo naszą tożsamość, z miłością ... jest spektakularna i po prostu godne podziwu.