Dlaczego nie lubimy nagranego głosu naszego głosu?
Zdarza się to wiele razy. Ktoś nas rejestruje i kiedy słyszymy własny głos najeżdża nas nieprzyjemne uczucie, mieszanina wstydu i rozczarowania, gdy zauważamy, że, co ciekawe, to, co brzmi, wcale nie jest tak, jak mówimy.
Ponadto jest to coraz częstsze. Ponieważ korzystanie z wiadomości głosowych i sieci społecznościowych staje się coraz popularniejsze, stopniowo staje się bardzo normalne, że musimy zmierzyć się z tym okropnym hałasem, który jest naszym nagranym głosem. Nieczytelny ton głosu, czasami drżący i dziwnie głuchy, co nie oddaje nam sprawiedliwości. Myślenie, że inni słuchają, kiedy wibrujemy struny głosowe, jest bardzo zniechęcające.
Ale ... dlaczego tak się dzieje? Gdzie się narodził? ta mieszanka jaźni i innych wstydu Co zwykle zauważamy, gdy słuchamy naszego nagranego głosu? Przyczyna jest psychologiczna.
- Może jesteś zainteresowany: "Dlaczego niektóre piosenki i melodie są" na nas "?
Słuchanie własnego głosu
Pierwszą rzeczą, o której należy pamiętać, aby zrozumieć to zjawisko, jest to, że chociaż nie zdajemy sobie z tego sprawy, ludzki mózg ciągle uczy się, jak wygląda nasz głos. Jest to dość łatwe, ponieważ większość ludzi używa naszych strun głosowych w ciągu dnia, więc nasz system nerwowy monitoruje to, czym jest ten dźwięk, tworząc rodzaj wyimaginowanego "medium" tego, jak brzmi nasz głos i naprawia naszą koncepcję siebie w czasie rzeczywistym .
A czym jest koncepcja samego siebie? Dokładnie to słowo wskazuje: pojęcie o sobie. Chodzi o to abstrakcyjna idea własnej tożsamości , a zatem pokrywa się z wieloma innymi pojęciami. Na przykład, jeśli wierzymy, że jesteśmy pewni siebie, ten pomysł będzie bardzo bliski naszej koncepcji siebie i być może stanie się tak samo, na przykład ze zwierzęciem, z którym się identyfikujemy: na przykład wilkiem. Jeśli nasza tożsamość jest ściśle związana z krajem, w którym się urodziliśmy, wszystkie pomysły związane z tą koncepcją będą również częścią koncepcji samego siebie: jego gastronomią, jej krajobrazami, tradycyjną muzyką itp.
W skrócie, koncepcja siebie składa się z pomysłów i bodźców, które docierają do nas wszystkimi zmysłami: obrazy, wrażenia dotykowe, dźwięki ...
- Powiązany artykuł: "Self-concept: co to jest i jak powstaje?"
Porównywanie nagrania z tym, co słyszymy
Tak więc nasz głos będzie jednym z najważniejszych bodźców naszej koncepcji. Jeśli jutro obudzimy się z zupełnie innym głosem, natychmiast uświadomimy sobie i prawdopodobnie przeżyjemy kryzys tożsamości, choć ten nowy ton głosu był w pełni funkcjonalny. Słuchając naszych strun głosowych przez cały czas, ten dźwięk ma głębokie korzenie w naszej tożsamości, a z kolei uczymy się dopasowywać go do wszystkich odczuć i pojęć które składają się na koncepcję siebie.
Teraz ... czy to naprawdę nasz głos, który internalizujemy, jakby był częścią nas? Tak i nie. Częściowo tak, ponieważ dźwięczna część wibracji naszych strun głosowych jest tym, co używamy do mówienia i wyrażania naszych poglądów i własnej wizji świata. Ale w tym samym czasie, nie, ponieważ dźwięk, który zapisuje nasz mózg, to nie tylko nasz głos , ale mieszanka tego i wielu innych rzeczy.
To, co robimy podczas słuchania nas w normalnym kontekście, w rzeczywistości słyszy dźwięk nasze struny głosowe stłumione i wzmocnione przez nasze własne ciało : ubytki, mięśnie, kości itp. Odbieramy to w inny sposób niż z innym dźwiękiem, ponieważ rodzi się on z wnętrza nas.
A co z nagraniami?
Z drugiej strony, kiedy nasz głos jest nagrywany, słuchamy go tak, jakbyśmy słuchali głosu jakiejkolwiek innej osoby: nagrywamy fale, które zbierają nasze bębenki uszne, a stamtąd nerw słuchowy. Nie ma skrótów, a nasze ciało nie wzmacnia tego dźwięku bardziej niż przy każdym innym hałasie.
To, co dzieje się w rzeczywistości, jest takie, że tego typu nagrania są ciosem przeciwko naszemu samopoznaniu, ponieważ widzimy kwestionowane jedno z centralnych idei, na którym zbudowana jest nasza tożsamość: że nasz głos to X, a nie Y.
Z kolei przesłuchanie tego filaru własnej tożsamości powoduje, że inni się zawodzą , Ten nowy dźwięk jest uznawany za coś dziwnego, co nie pasuje do tego, co powinniśmy być, a także powoduje bałagan w sieci połączonych pojęć, które są pojęciem samym siebie. Co się stanie, jeśli zabrzmimy nieco bardziej puszysto, niż się spodziewaliśmy? Jak to pasuje do tego wizerunku solidnego, zwartego człowieka unoszącego się w naszej wyobraźni?
Złą wiadomością jest to, że głos, który daje nam tyle zażenowania, jest słuszny ten sam, którego wszyscy słuchają za każdym razem, gdy mówimy , Dobrą wiadomością jest to, że duża część nieprzyjemnych odczuć, które odczuwamy, gdy słyszymy, jest wynikiem porównawczego zderzenia między głosem, który zwykle słyszymy, a tym innym, a nie dlatego, że nasz głos jest szczególnie irytujący.
