Dlaczego płaczemy ludzkie istoty? Płacz jest również pozytywny
Niemowlęta i małe dzieci płaczą intensywnie. Płaczą, bo są głodne, zimne, boją się lub bolą ... Płaczą w szkole, w domu, w parku i w supermarkecie. Wielu z nich płacze o każdej porze lub kilka razy dziennie. Oczywiste jest, że w przypadku braku języka ustnego, mechanizm płaczu pozwala dzieciom ubiegać się o konieczną troskę o ich opiekę lub wyrazić dyskomfort , mając ustaloną funkcję adaptacyjną, gdy uzyskuje się w rezultacie pomoc dorosłego, która zaspokaja jego najbardziej podstawowe potrzeby.
Ta adaptacyjna przewaga, która gwarantuje przetrwanie gatunku poprzez popyt na pomoc, szczególnie u ludzkich niemowląt, została już przez Darwina wskazana w jego badaniach nad adaptacją gatunków, jako zjawiskiem powszechnym.
Dlaczego płaczą dorośli?
Istota ludzka ma zdolność płaczu od narodzin do śmierci, jednak w całym rozwoju społeczno-emocjonalnym mechanizm płaczu moduluje jego ewolucyjną funkcję przetrwania, w zależności od zdolności zdobywania niezależności. Mam na myśli, rzadziej płacze dorosły, ponieważ jest zimny lub głodny , ponieważ jego mechanizm adaptacyjny przejdzie do bardziej złożonych i zdecydowanych funkcji mobilizacyjnych, kierując swoje zasoby do aktywnego poszukiwania własnej żywności lub schronienia.
Ale potem, a zwłaszcza w pierwszym świecie, dlaczego płaczą dorośli, jeśli zaspokajane są ich podstawowe potrzeby? Czy płaczemy mniej za dorosłych, ponieważ już nam nie służy? Dlaczego ludzie są bardziej skłonni do płaczu i inni, którzy są lat bez płaczu Czy to sprawia, że płaczemy, czy też jest to nieprzyjemny wyraz zwykłego złego samopoczucia? Oczywiste jest, że nie mówimy o czysto biologicznym działaniu, ale o złożonym mechanizmie, w którym zbiegają się funkcje fizjologiczne, psychologiczne i społeczne.
Biologiczna funkcja łez
Biologicznie, łzy są niezbędne do utrzymania dobrego zdrowia oczu (smarowanie oczu, czyszczenie lub ochrona przed czynnikami zewnętrznymi), ale są one również związane z potężnymi bodźcami o charakterze emocjonalnym, a nie wyłącznie negatywnymi, takimi jak smutek, udręka, ból lub frustracja ... ale także płaczemy z radości lub zaskoczenia.
Płacz i jego związek ze zdrowiem emocjonalnym
Rozumienie płaczu w dorosłym człowieku i jego związek ze zdrowiem emocjonalnym wzbudziło duże zainteresowanie ekspertów i badaczy. Niektóre z rozważanych hipotez (nawet bez wsparcia empirycznego) są następujące Poprzez płacz uwalnia się pewna nadaktywność , pomagając ustalić równowagę lub zmniejszyć stres punktowy. Prawdą jest, że wiele osób wyraża uczucie odprężenia po płaczu, ale tej oceny nie da się uogólnić, ponieważ wiele innych osób nie zauważa zmian w ich stanie emocjonalnym lub może nawet czuć się gorzej.
Dzięki badaniom odkryto, że składniki łez różnią się w zależności od czynnika, który je produkuje, więc łzy, które wydzielamy podczas obierania cebuli, różnią się chemicznie od łez, które generujemy z powodu napięcia emocjonalnego. Oprócz typowego łzawienia Istnieją inne fizyczne zmiany związane z emocjonalnym płaczem, takie jak zaczerwienienie twarzy, łkanie, hiperwentylacja ... "Emocjonalne" łzy powstają głównie z wody, lipidów i innych substancji i różnią się od innych tym, że zawierają więcej hormonów, które są zwykle związane ze stresem (prolaktyna, adrenokortykotropa i enkefaliny leucyny).
Znaczenie autonomicznego układu nerwowego
Kontrola płaczu zależy od przywspółczulnego odgałęzienia autonomicznego układu nerwowego, odpowiedzialnego za przywrócenie stanu równowagi ciała po wysiłku, stresorze, niebezpieczeństwie lub dużej funkcji ciała (na przykład trawieniu). Ma komplementarną i antagonistyczną funkcję dla gałęzi sympatycznej.
W obliczu alarmu lub wysokiego poziomu napięcia, gałąź sympatyczna zostanie aktywowana, przygotowując organizm do ewentualnej walki lub ucieczki , rozumiejąc, że w tej chwili nie jest mądrym przestać płakać, ale reagować, by uratować życie lub rozwiązać problem.
Z drugiej strony, czynności przywspółczulne hamują w tym momencie, aby po alarmie ponownie zmienić stan normalny. Dopiero gdy minęło niebezpieczeństwo, możemy pozwolić sobie na relaks i upadek. To tłumaczy, dlaczego wiele osób znosi silne stresory i silne emocjonalne uderzenia u tych, którzy reagują pozornie dobrze, a po pewnym czasie pojawia się emocjonalny kryzys i płacz pęka.
Płacz może pomóc odpocząć
Więc możemy powiedzieć, że płacz pomaga się zrelaksować? Dla wielu osób możemy powiedzieć "tak".To naprawdę jest forma emocjonalnego absolutorium niezbędnego w niektórych momentach, bardzo zdrowego i nieszkodliwego, że wielu woli rezerwować, aby występować w samotności. Inni ludzie wolą płakać przy akompaniamencie. Chociaż ich popyt nie dotyczy zasobów materialnych drugiego, żałoba pozwala ci wyrazić i poprosić o pomoc który zwykle otrzymuje odpowiedź emocjonalną ze środowiska.
Płacz aktywuje u innych zdolność empatii i ochronę emocjonalną, wzmacniając pewne osobiste relacje i przywiązania (każde ramię nie pomaga nam płakać).
Pomimo ważnej roli płaczu, nadal pozostaje ona w społeczeństwie, bariera, która chroni nas przed tą emocjonalnością, jakby była czymś negatywnym lub tym, co powinno zostać wykorzenione. Wielu ludzi postrzega siebie jako wrażliwych, słabych, bezradnych, gdy płaczą, negatywnie wpływając na swój wizerunek, który może się pogarszać, jeśli nie odczuwają komfortu, którego oczekują lub potrzebują.
Społecznie nie tolerujemy płaczu
Społecznie, możemy powiedzieć, że nie tolerujemy łez innych , Wiemy, że cierpią, a ich lament nas boli. Naturalną reakcją na pocieszenie jest chęć zapobieżenia drugiej stronie tego wyrażenia, zarówno według płci: "mężczyźni nie płaczą", "nie płacz", "płacz jest od dziewcząt", czy to przez prawo "nie bądź taki", "nie płacz" "," Powiedz mi, czego potrzebujesz, ale przestań płakać "," nie warto płakać ". Te nawykowe wyrażenia nic nie odzwierciedlają jedynie dyskomfortu, który zakłada jedno, emocjonalną ekspresję drugiej osoby i niezdolność do sprostania takiej intensywności, takie żądanie pomocy i wsparcia emocjonalnego, jakiego potrzebuje dorosły.
Zostaw miejsce i czas na żałobę, załóżmy, że twoja obecność jest konieczna, nie czujemy się zobowiązani do tego, aby pochodzenie płaczu zniknęło, nie próbuj argumentować powodów, dla których nie płacz, po prostu Pozwól nam towarzyszyć tej naturalnej reakcji i znormalizujmy jej funkcję i działanie .
