Dlaczego lubimy śmieci (chociaż tego nie przyznajemy)?
Minęło sporo czasu, odkąd złożono silny zarzut dotyczący zawartości i formatów części oferty telewizyjnej.
Pojęcie telebasury odnosi się do tych chorobliwych treści, zwykle skupionych na przesadzie , które starają się bawić wystawiając sytuacje, które rzekomo nie są fikcyjne i które są bolesne lub upokarzające. Programy, które nie odzwierciedlają wartości dodatnich, ale wręcz przeciwnie.
Jednak i chociaż to dziwne, telebasura lubi i wiele , Wiele kanałów telewizyjnych programuje tego typu treści w automatach czasu prime time, ponieważ chcą one uchwycić jak najwięcej widzów.
Oznacza to, że wiemy, że śmieci nie są czymś pożądanym, ale mimo to nasze działania nie są zgodne z tymi myślami. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego lubisz kosz? Następnie przedstawię możliwe odpowiedzi.
Telebasing: oferowanie niedozwolonych treści
Gdybyśmy musieli podkreślić charakterystyczną cechę telebazu, byłoby to prawdopodobnie użycie chorobliwej treści, której nie powinniśmy widzieć z pewnych parametrów moralnych. Telebasura oferuje nam zakazany w zaciszu własnego domu i możemy cieszyć się nim samemu lub w otoczeniu zaufanych ludzi.
Oznacza to, że w porównaniu do innych rozrywek, konkuruj z korzyścią, poświęcając dobry wizerunek i etykę dziennikarską na rzecz możliwości oferowania tego, czego nikt inny nie oferuje.
Obietnica, że przy każdym programie zobaczymy coś, co nas zaskoczy, sprawia, że myślimy o tym nawet w czasie, który spędziliśmy z dala od ekranu, a równoległe narracje o tym, co się wydarzy, które wymyślamy w naszej wyobraźni, sprawiają, że chcemy zobacz prawdziwy rozwój historii, do której musimy wrócić do programu.
Widzowie uzależnieni od chorobliwych
Może być tak, że zawartość kosza jest zła i że jest oczywiste, że jest to fikcja w znacznej części, ale to nie powstrzymuje nas od zaskakiwania i przyciągania naszej uwagi. I to jest nasza uwaga, zawsze w poszukiwaniu nowych bodźców, które mogą doprowadzić nas do stanu wysokiej aktywacji, co sprawia, że wracamy do tych programów, jakby to była swego rodzaju zależność od narkotyku.
Do czego uzależniamy się od śmieci, nie jest to jednak lek, ale pewne substancje, które segregują nasze ciało za każdym razem, gdy linia narracyjna jest rozwiązana tak, jak chcieliśmy i za każdym razem, gdy widzimy coś, co nam się podoba, jak celebrytka jest niedorzeczna.
Kiedy kojarzymy ten stan dobrobytu wytwarzany przez te substancje z faktem oglądania telewizji, jesteśmy bardziej zainteresowani dalszym oglądaniem tych programów. Jest to impuls, który wykracza poza rozum: chociaż uważamy, że program nie zasługuje na naszą uwagę, ponieważ jego cechy pasują do tych śmieci (i ani śmiecie, ani ludzie, którzy zwykle widzą telebasurę, zwykle cieszą się dobrym wizerunkiem), faktem jest, że ciało prosi nas, aby włączyć telewizor .
Fałszywe poczucie towarzyskości
Jedną z cech wielu programów telebazujących jest to, że w ich rozwoju są powtarzalni ludzie, którzy wyrażają swoje poglądy i przekonania w sposób całkowicie bezpośredni i, oczywiście, bez filtrów. To właśnie niby uczciwa postawa wydobywa konflikt i spektakl, który jest tak poszukiwany .
Jednak kolejną konsekwencją tego rodzaju formatu jest to, że przypomina ono spotkanie przyjaciół. Żarty i niski moralny filtr sprawiają, że program łatwo można porównać do tego, co dzieje się podczas nieformalnej kolacji, na której opowiada się dowcipy i rozchodzą się pogłoski.
W ten sposób, podczas oglądania pewnych programów telebazowania, mózg może zostać oszukany tak, by zachowywał się tak, jak w prawdziwym kontekście społecznym, nawet jeśli tak naprawdę jest to oglądanie telewizji. To może zaspokoić potrzebę odnowienia się do prawdziwych ludzi bez narażania się na irytujące sytuacje, które mogą pojawić się po opuszczeniu domu, aby odnosić się do prawdziwych ludzi.
Poprawa samooceny
Paradoksalnie, śmieć może sprawić, że poczujemy się lepiej ze sobą , Dlaczego? Ponieważ sprawia, że wierzymy, że nasze niedoskonałości są czymś zupełnie normalnym i że większość ludzi ma więcej rzeczy do ukrycia.
Idea ta jest oparta na teorii zwanej uprawą, według której ekspozycja na telewizję (lub inne podobne media) pozwala nam sądzić, że rzeczywistość przypomina to, co można zobaczyć w tych kanałach. Telebasing normalizuje nieobliczalne wydarzenia i śmieszne sample i porównywać się z ludźmi, którzy tam się pojawiają i którzy odgrywają jakąś rolę lub po prostu pokazują ich najbardziej tragiczny, scabrous lub komediowy, jest wygodne. Coś, co sprawia, że czujemy się komfortowo, a to sprawia, że powtarzamy.
