Dlaczego w pewnych sytuacjach pozostajemy "puste"?
Zawsze zdarzało się nam wszystkim, że z jakiegoś powodu zdajemy sobie z tego sprawę przez kilka sekund lub minut nie jesteśmy w stanie wymyślić czegoś konkretnego lub do zapamiętania tych elementów, których szukamy w archiwum naszej pamięci, jakkolwiek by one były podstawowe.
Na przykład, jeśli chodzi o publiczne wystąpienie, może się zdarzyć, że nawet jeśli będziemy w stanie zapamiętać, co było podstawowym przesłaniem, które chcemy przekazać, nie mówiąc już o liniach scenariusza, który przygotowaliśmy. Może się również zdarzyć w bardziej konwencjonalnych kontekstach. Na przykład, gdy na spotkaniu z przyjaciółmi nie mieliśmy pojęcia, co powiedzieć, choć to, o czym mówiono, było przedmiotem stosunkowo prostym.
Zjawisko to jest znane jako pozostające puste i ma wyjaśnienie ma to związek ze sposobem, w jaki pamięć odnosi się do pewnych stanów psychicznych.
Wyjaśnienie zjawiska pozostawania pustym
Pierwszą rzeczą, o której należy pamiętać, aby zrozumieć, dlaczego czasami pozostajemy puste, jest to, że cała nasza mentalna aktywność, nawet w jej nieistotnych aspektach, ma związek z naszymi wspomnieniami.
Pamięć to nie tylko magazyn, w którym jakiś mały człowiek, który zarządza funkcjonowaniem naszego mózgu, gromadzi istotne informacje. Wszystko, czym jesteśmy i co robimy, wyraża się poprzez nasze działania, ponieważ w przeszłości zinternalizowaliśmy wszelkiego rodzaju doświadczenia. Mózg całkowicie pozbawiony pamięci jest niewyobrażalny , ponieważ wszystko, co dzieje się w naszym mózgu, ma związek ze śladem przeszłych doświadczeń w naszym mózgu.
Krótko mówiąc, wspomnienia nie są po prostu tymi informacjami, które przechowujemy z doświadczeń, które nam się przydarzyły, ani danymi, których staramy się zapamiętać. Pamięć to sposób, w jaki zapach sprawia, że czujemy się źle, ponieważ kojarzymy go z czymś, co zdarzyło się nam wiele lat temu, a także to sposób, w jaki nauczyliśmy się odnosić do siebie pewne idee , pozwalając naszemu myśleniu płynąć bez wielkiego wysiłku.
Fakt pozostania pustym jest znakiem, że nasza pamięć cierpi na mały kryzys w jej podstawowym funkcjonowaniu. Z jakiegoś powodu, znaczna część naszych wspomnień była chwilowo poza naszym zasięgiem, co powoduje, że myśl przez chwilę znajduje się w ślepych zaułkach.
Rola stresu w odzyskiwaniu wspomnień
Czasami pojawiają się chwile, w których pozostajemy puste może być spowodowane wadami części mózgu, które biorą udział w odzyskiwaniu wspomnień , Na przykład jednym z głównych objawów demencji jest utrata zdolności do odzyskiwania wspomnień.
Jednak to samo zjawisko (z mniejszą intensywnością i częstotliwością) jest również normalne w doskonale zdrowych mózgach. W takich sytuacjach stres odgrywa bardzo ważną rolę. Kiedy przechodzimy przez moment niepokoju, wiele procesów mentalnych, które rządzą funkcjonowaniem mózgu, zmienia się całkowicie.
Niepokój może wydawać się niewielki, jeśli interpretujemy go jako irytujące uczucie, ale w rzeczywistości towarzyszy mu neurochemiczna reakcja łańcuchowa Wpływa na cały układ nerwowy i uwalnianie hormonów, które atakują różne narządy naszego ciała. I, oczywiście, lęk wpływa również na pamięć.
W szczególności, gdy czujemy zestresowane części naszego ciała znane jako nadnercza (ponieważ znajdują się one w nerkach) zaczynają wydzielać różne hormony zwane glukokortykoidami , Te substancje chemiczne są odpowiedzialne nie tylko za to, że nie są w stanie zapamiętać, co się z nami stało w czasach, kiedy doświadczaliśmy bardzo wysokiego napięcia (np. Wypadku motocyklowego); także, znacznie zmniejsza naszą zdolność dostępu do wspomnień, które już przechowywaliśmy i że mogliśmy pamiętać zaledwie kilka minut temu.
Wpływ glukokortykoidów na hipokamp
Kiedy zaczynamy odczuwać stres, np. Przed egzaminem, nasz układ nerwowy wchodzi w stan czujności, który kojarzy sytuacje zagrożenia. Oznacza to, że nasze ciało staje się alarmem reagującym na oznaki zagrożenia, które w innych kontekstach zostałyby zignorowane, ponieważ są nieistotne, to znaczy aktywacja mózgu jest zorientowana na odbiór zewnętrznych bodźców .
Dzięki temu możesz szybko zacząć działać, aby uniknąć obrażeń, ale za to płacisz cenę nie przeznaczania zbyt wielu zasobów na rozumowanie lub myślenie w minimalnie kreatywny sposób, co jest konieczne, aby wyartykułować umiarkowanie rozbudowane zdania.
W takich sytuacjach glukokortykoidy w pełni zakłócają funkcjonowanie hipokampa, części mózgu, o której wiadomo, że jest katalogiem wspomnień, które mogą być wyrażane werbalnie (pamięć deklaratywna). Podczas gdy poziomy tego hormonu są wysokie, hipokamp będzie miał więcej trudności normalnych, jeśli chodzi o dostęp do wspomnień i związków między pojęciami zdobytymi poprzez doświadczenie.
Ponadto Działanie glikokortykosteroidów nie znika, gdy tylko ostry stres ustąpi , Ich poziomy utrzymują się przez długi czas, a jeśli doświadczymy chronicznego stresu, ich poziom prawie nigdy nie spadnie całkowicie, co oznacza, że będziemy częściej doświadczać tych mentalnych luk. Dlatego czasy, w których pozostajemy puste, nie zdarzają się tylko wtedy, gdy czujemy się bardzo zdenerwowani; Mogą one być częścią następstw nieustannego odczuwania niepokoju.
