Efekt Zeigarnika: mózg nie może znieść samotności
Telewizja i filmy są pełne niedokończonych historii, które pozostawiają nas z uczuciem napięcia. Rozdziały kończące falangi zachęcają nas do bycia na bieżąco z tym, co się wydarzy, równoległymi opowieściami, które tworzą potknięcia, drugą, trzecią i czwartą częścią filmu itp.
Coś podobnego dzieje się z projektami, które pozostawiliśmy niedokończone. Ogólnie rzecz biorąc uczucie, że nie widziałem czegoś, co się zaczęło, pozostawia uczucie nieprzyjemności , Dlaczego? Aby to zrozumieć, możemy odwołać się do zjawiska zwanego Efekt Zeigarnika .
Jaki jest efekt Zeigarnika?
Na początku XX wieku nazwał go sowiecki badacz Bluma Zeigarnik Pracowałem z psychologiem Kurtem Lewinem, kiedy zwrócił uwagę na coś bardzo ciekawego, co zauważyłem: kelnerzy zdawali się pamiętać rozkazy stołów, które jeszcze nie były serwowane lub opłacane lepiej niż te, które już zostały zrobione.
To znaczy, że pamięć kelnerów wydawała się dawać wyższy priorytet przywoływać informacje o nieukończonych zamówieniach, niezależnie od tego, czy zaczęły się wcześniej czy później niż te, które już zostały dostarczone i zapłacone. Wspomnienia ukończonych zamówień były łatwiejsze do stracenia .
Bluma Zeigarnik poświęciła eksperymentalną weryfikację, czy wspomnienia dotyczące nierozstrzygających procesów są lepiej przechowywane w pamięci niż reszta projektów. Rezultatem tej linii badań przeprowadzonych w latach dwudziestych jest to, co dziś znane Efekt Zeigarnika.
Eksperymentowanie z pamięcią
Badanie, które sprawiło, że efekt Zeigarnika był znany, zostało wykonane w 1927 roku. W tym eksperymencie grupa ochotników musiała kolejno wykonywać serię 20 ćwiczeń, takich jak problemy matematyczne i niektóre zadania manualne. Ale Bluma Zeigarnik nie była zainteresowana występem uczestników ani sukcesem, jaki wykonali podczas wykonywania tych małych testów. Po prostu skupili się na efekcie, który przerwał te zadania na mózgach uczestników .
Aby to zrobić, sprawił, że uczestnicy przestali rozwiązywać testy w pewnym momencie. Po, odkrył, że ci ludzie pamiętają lepsze dane o testach, które pozostały w połowie drogi , bez względu na rodzaj ćwiczenia wymaganego do rozwiązania.
Efekt Zeigarnika został wzmocniony wynikami tego eksperymentu. W związku z tym uznano, że efektem Zeigarnika jest tendencja do lepszego zapamiętywania informacji związanych z niedokończonymi zadaniami. Ponadto badania Bluma Zeigarnik zostały sformułowane w teorii pola Kurta Lewina i miały wpływ na teorię Gestaltu.
Dlaczego efekt Zeigarnika jest istotny?
Kiedy w późnych latach pięćdziesiątych pojawiła się psychologia poznawcza, zainteresowanie tego nowego pokolenia badaczy przesunęło się z powrotem do badań nad pamięcią i wzięli oni pod uwagę efekt Zeigarnika. Wnioski wyciągnięte przez Blumę Zeigarnik z tego eksperymentu zostały rozszerzone na każdy proces uczenia się. Na przykład postawiono hipotezę, że skuteczna metoda badania powinna zawierać pewne pauzy, aby procesy umysłowe, które interweniują w pamięci, dobrze przechowują informacje.
Jednak efekt Zeigarnika był używany nie tylko w edukacji, ale we wszystkich procesach, w których ktoś musi "nauczyć się" czegoś, w najszerszym znaczeniu tego słowa. Na przykład w świecie reklamy służyła do inspirowania pewnych technik opartych na niepewności związanej z marką lub produktem : zaczęli tworzyć elementy reklamowe oparte na opowieściach prezentowanych w kawałkach, jako fascicles, aby potencjalni klienci dobrze zapamiętali markę i przekształcili zainteresowanie, jakie ich zdaniem, wiedzą, w jaki sposób historia rozwiązuje zainteresowanie produktem, jest oferowane.
Efekt Zeigarnika i dzieła z fikcji
Reklamy są bardzo krótkie i dlatego nie mają dużego pola manewru, by tworzyć głębokie historie, które wzbudzają zainteresowanie, ale nie dzieje się tak z dziełami literackimi, które znajdziemy w książkach lub na ekranach. Efekt Zeigarnika posłużył również jako punkt wyjścia do osiągnięcia czegoś, czego wielu twórców literatury chce: Lojalność wobec społeczeństwa i stworzyć grupę gorliwych zwolenników opowiadanej historii .
Zasadniczo chodzi o to, aby ułatwić ludziom, którzy poświęcają znaczną część swojej uwagi i pamięci na wszystko, co jest związane z tym, co się mówi. Efekt Zeigarnika to dobry sposób, aby to osiągnąć, ponieważ wskazuje, że informacje o historiach, które nie zostały jeszcze w całości odkryte, pozostaną żywe w pamięci publicznej, dzięki czemu można łatwo myśleć w dowolnym kontekście. i generowanie korzystnych efektów ubocznych: fora dyskusyjne, w których spekuluje się o tym, co się stanie, teoriach tworzonych przez fanów itd.
Brakujące dowody na wykazanie efektu Zeigarnika
Pomimo tego, że efekt Zeigarnika miał znaczenie poza środowiskiem akademickim, Prawda jest taka, że nie udowodniono, że istnieje ona jako część normalnego funkcjonowania pamięci , Dzieje się tak po pierwsze dlatego, że metodologia stosowana w badaniach psychologicznych w latach dwudziestych nie spełniała gwarancji, jakich można by się spodziewać w tej dziedzinie dzisiaj, a po drugie dlatego, że próby powtórzenia eksperymentu Blumy Zeigarnik ( lub podobne) przyniosły odmienne wyniki, które nie wskazują w jasnym kierunku.
Jednak możliwe jest, że efekt Zeigarnika istnieje poza mechaniką przechowywania wspomnień i ma więcej wspólnego z ludzką motywacją i sposobem interakcji z pamięcią , W rzeczywistości wszystko, co zapamiętujemy lub próbujemy zapamiętać, ma wartość zależną od zainteresowania, jakie mamy dla informacji, które staramy się włączyć do naszej pamięci. Jeśli coś nas interesuje bardziej, będziemy myśleć o tym więcej, a to z kolei jest sposobem na wzmocnienie wspomnień poprzez "przeglądanie" tego, co wcześniej zapamiętaliśmy.
Krótko mówiąc, aby rozważyć, czy efekt Zeigarnika istnieje, czy nie, należy wziąć pod uwagę o wiele więcej czynników niż sama pamięć. Jest to wniosek, który pozwala odłożyć sprawę, ale w końcu najprostsze wyjaśnienia są również najbardziej nudne.
