Astrocytoma: rodzaje, objawy, przyczyny i leczenie

"Masz guza." Jest to prawdopodobnie jedna z fraz, których najbardziej boimy się usłyszeć, gdy idziemy do lekarza, aby zrobić badanie lub jesteśmy testowani na problem, którego nie znamy. I to jest to rak jest jedną z najbardziej przerażających chorób na całym świecie, będąc jedną z najbardziej znanych i wiodących przyczyn śmierci na całym świecie i jednym z głównych wyzwań medycyny wraz z AIDS i demencją.

Wśród wielu miejsc, w których może się pojawić, mózg jest jednym z najbardziej niebezpiecznych, ponieważ nawet niezłośliwy łagodny nowotwór może powodować poważne skutki, a nawet śmierć. W obrębie różnych typów istniejących guzów mózgu, jednym z najczęstszych są gwiaździaki , o których będziemy mówić w tym artykule.

• Może jesteś zainteresowany: "15 najczęstszych zaburzeń neurologicznych"

Czym są gwiaździaki?

Nazywamy gwiaździakiem a cały ten nowotwór lub guz powstały głównie przez astrocyty , jeden z głównych typów komórek glejowych, które odżywiają i wspierają neurony. Guz ten jest zatem masą astrocytów, która występuje przed anomalnym, patologicznym i niekontrolowanym wzrostem i proliferacją jednego z typów tkanki glejowej obecnego w układzie nerwowym, będąc jednym z głównych rodzajów guza mózgu.

Gwiaździaki to guzy, których objawy mogą się znacznie różnić w zależności od miejsca lub lokalizacji, w których się pojawiają, jeśli ściskają inne obszary mózgu, ich zdolność proliferacyjną lub jeśli przenikają do innych tkanek lub ulegają samoograniczeniu. Jednak na poziomie ogólnym zwykle stwierdza się bóle głowy, nudności i wymioty, sromotencję i zmęczenie, zmienioną świadomość i dezorientację. Jest również stosunkowo częste, że pojawiają się zmiany osobowości i zachowania. Często występują również gorączka i zawroty głowy, a także zmiany masy ciała bez uzasadnienia, problemy z percepcją i językiem oraz utrata wrażliwości i ruchliwości, a nawet konwulsje. Jest również możliwe, zwłaszcza gdy występują u dzieci, że generowane są wady i że zmieniona jest anatomia twarzoczaszki i twarzoczaszki twarzowo-twarzowa .

Ten typ guza może występować, jak to ma miejsce w przypadku innych nowotworów, w sposób ograniczony do określonego regionu lub struktury lub w sposób rozproszony, przy czym ten pierwszy ma o wiele lepsze rokowanie niż ten drugi. Ogólnie rzecz biorąc, zazwyczaj nie dają one przerzutów do innych obszarów ciała poza układem nerwowym, chociaż rozwijają się one w tym systemie.

• Powiązany artykuł: "Astrocyty: jakie funkcje spełniają te komórki glejowe?"

Diagnoza

Rozpoznanie tych guzów jest złożone, ponieważ konieczne jest wykonanie różnych procedur. Przede wszystkim konieczne jest wykonanie biopsji guza , co pozwoli nam pobrać próbkę guza mózgu, wykonywaną obecnie przez stereotaksję. Później konieczne będzie przeprowadzenie analizy fenotypowej i histologicznej w celu sprawdzenia rodzaju tkanki, o której mówimy, oraz jej zachowania. Wreszcie, konieczne będzie dokonanie oceny zdolności proliferacyjnej, aby móc zakończyć określanie jej stopnia i zdolności infiltracji.

Przyczyny

Podobnie jak w przypadku wszystkich innych guzów mózgu, przyczyny gwiaździaków są w większości nieznane. Jednak niektóre dziedziczne zaburzenia mogą ułatwiać ich pojawianie się, takie jak nerwiakowłókniakowatość. Także infekcja wirusem Epsteina-Barra lub wcześniejsze zastosowanie radioterapii z powodu innego guza wydają się być czynnikami ryzyka, aby je rozwinąć.

Klasyfikacja według stopni

Termin gwiaździak, jak już wskazano, grupuje grupę nowotworów lub neuplazji składających się głównie z astrocytów. Ale W obrębie gwiaździaków możemy znaleźć różne klasyfikacje i podziały , w zależności od innych kryteriów jego stopnia złośliwości i proliferacji. W tym sensie możemy zaobserwować istnienie czterech stopni surowości

Klasa I

Gwiaździaki stopnia pierwszego są uważane za wszystkie guzy, których główną cechą jest ich łagodność. Waga może generować poważne problemy, a nawet być śmiertelna lub generować niepełnosprawność w zależności od tego, czy rosną i powodują miażdżenie części mózgu w stosunku do czaszki. Są to rzadkie guzy, przeważnie infantylne, że mają tę przewagę, że mają bardzo wysoki stopień przeżycia i być stosunkowo łatwe do leczenia. W wielu przypadkach wystarcza chirurgiczna resekcja. Przykład guzów tego stopnia znajduje się w gwiaździaku pilocytarnym.

Stopień II

W przeciwieństwie do gwiaździaków stopnia I, gwiaździaki stopnia II to nowotwór jako złośliwy.Agresywny gwiaździak stopnia 2, o wiele bardziej złożony w leczeniu i uważany za złośliwy i ekspansywny. Zazwyczaj generują napady padaczkowe , obserwując zmiany rozproszone. Rozlane gwiaździaki są zwykle zaliczane do tej grupy, spośród których najczęściej występują gwiaździaki włókniste, gemistocytowe i protoplazmatyczne. Są najczęstszym rodzajem gwiaździaka o niskim stopniu złośliwości.

Stopień III

Pojawiają się gwiaździaki stopnia trzeciego rodzaj nowotworu złośliwego, który ma dużą zdolność do proliferacji i infiltracji w kierunku innych struktur. Najbardziej znanym jest gwiaździak anaplastyczny. Często zdarza się, że jest to ewolucja jednego z poprzednich guzów, a nawet ewoluuje w kierunku nowotworu czwartego stopnia.

Klasa IV

Gwiaździaki, które są bardziej inwazyjne, agresywne i infiltrujące, są uważane za czwartą klasę, szybko rozszerzającą się na inne obszary mózgu. Najbardziej typowym i dobrze znanym gwiaździakiem o takim stopniu złośliwości jest glejak wielopostaciowy, będący w rzeczywistości najczęstszym typem nowotworu mózgu. Rokowanie zazwyczaj kończy się śmiercią, a oczekiwana długość życia jest znacznie mniejsza.

Te dwa najczęstsze

Poniżej znajdują się niektóre z najczęstszych cech niektórych z dwóch najczęstszych i znanych typów gwiaździaków.

Glioblastoma multiforme

Najczęstszym ze wszystkich gwiaździaków i jednym z najczęstszych nowotworów mózgu (około jednej czwartej diagnozowanych nowotworów mózgu są glejaki) jest również najbardziej agresywna i ma najgorsze rokowanie. Jest to nowotwór, w którym komórki są słabo zróżnicowane, które rozmnażają się z dużą prędkością i rozmnażają się na poziomie naczyniowym. generowanie śmierci i degeneracji innych struktur przez martwicę , Średnia długość życia zwykle nie przekracza jednego roku i trzech miesięcy. Może być pierwotny, pojawiający się sam, ale zwykle jest to ewolucja niektórych nowotworów o najniższym stopniu złośliwości.

Gwiaździak anaplastyczny

Drugi z najbardziej znanych i złośliwych typów, mamy do czynienia z gwiaździakiem III stopnia, który ma tendencję do infiltrowania otaczającej tkanki bez jej niszczenia, co powoduje ich pogrubienie. Zwykle powoduje obrzęk wokół dotkniętego obszaru, chociaż zwykle nie powoduje martwicy. Przeżycie jest większe niż w przypadku glioblastoma, chociaż tylko około 20% przeżywa więcej niż pięć lat. Zostało to omówione, jeśli istnieje dziedziczna predyspozycja genetyczna w niektórych przedmiotach, ponieważ niektóre zespoły dziedziczne predysponują do ich pojawienia się.

Zabiegi

Leczenie guza mózgu, takiego jak gwiaździak, jest czymś, co należy starannie zaplanować, biorąc pod uwagę, że mamy do czynienia interwencja, która może generować zmiany w różnych obszarach mózgu poza tym bezpośrednio dotkniętym przez nowotwór. Jednak nawet jeśli wystąpią wtórne zmiany, priorytetem musi być integralność

Chirurgia w celu wykonania resekcji guza jest jednym z głównych sposobów leczenia gwiaździaków, przy czym początkowe leczenie należy stosować praktycznie we wszystkich rzeczach, a następnie zastosować inne terapie eliminujące pozostałości nowotworu. lub zapobiec jego ekspansji. Jednak czasami całkowita resekcja nie będzie możliwa , jak to się dzieje w przypadkach, w których guz znajduje się w pniu mózgu (ponieważ jego resekcja może spowodować śmierć osobnika podczas kontrolowania tego obszaru życiowych funkcji).

Resekcję tę przeprowadza się zarówno w guzach o niskim, jak i wysokim stopniu złośliwości, chociaż nawroty i nacieki w innych obszarach mózgu często występują w tym drugim. Dzieje się tak, ponieważ nawet w tych przypadkach resekcja może poprawić zdolności umysłowe pacjenta, które zostały zmniejszone przez nacisk nowotworu. Po wyeliminowaniu maksymalnej możliwej ilości guza, są one zwykle stosowane radioterapia i chemioterapia w celu zwalczania pozostałości komórek rakowych .

W przypadku radioterapii napotykamy na stosowanie wysokich dawek promieniowania na tkankach rakowych, aby zniszczyć komórki i zredukować lub wyeliminować nowotwory, i to jest bardzo skuteczne w nowotworach o wysokim stopniu złośliwości. Konieczne jest skupienie się na promieniowaniu tylko na obszarze rakowym, ponieważ przy zastosowaniu w sposób uogólniony nadmierna ilość komórek zdrowych ulegnie nadmiernemu zniszczeniu.

Chemioterapia polega na stosowaniu silnych substancji chemicznych i leków stosowanych w walce z nowotworem, na ogół poprzez hamowanie proliferacji nowotworu podczas stosowania substancje, które zapobiegają podziałowi komórek i naprawie DNA , Wśród tych substancji możemy znaleźć temozolomid, ifosfamid, etopozyd, karboplatynę lub lomustynę.

Na poziomie psychologicznym zaleca się także interwencję, zwłaszcza gdy występują objawy i zmiany lęku i nastroju. Psychoedukacja ma zasadnicze znaczenie, szczególnie w tych przypadkach, w których jedyne możliwe leczenie jest jedynie paliatywne i / lub znajduje się w fazie końcowej.Istotne jest również posiadanie bezpiecznej i niezawodnej przestrzeni, w której można rozwiązywać wątpliwości i wyrażać uczucia i obawy bez obawy, że zostaną osądzone, co jest powszechne w tego typu chorobie. Ponadto istnieją terapie, takie jak uzupełniająca terapia psychologiczna, kreatywna terapia innowacyjna lub terapia wizualizacji, które można zastosować, aby pomóc podmiotowi w lepszym postrzeganiu kontroli nad chorobą.

Bibliografia:

• Buckner, J.C.; Brown, P.D .; O'Neill, B.P .; Meyer, F.B .; Wetmore, C.J. & Uhm, J.H. (2007). Guzy ośrodkowego układu nerwowego. Mayo Clinic Proceedings, 82: 1271-86.
• Kleihues, P .; Burger, P.C. & Scheithauer, B.W. (1993). Nowa klasyfikacja nowotworów mózgu według klasyfikacji WHO. Brain Pathol 3 (3): 255-68.
• Michaud, D.S. (2016). Epidemiologia guzów mózgu. W: Daroff RB, Jankovic J, Mazziotta JC, Pomeroy SK, wyd. Neurologia Bradleya w praktyce klinicznej. 7 ed. Filadelfia, Pensylwania: Elsevier.
• Pérez, L.; Galarraga, J .; Gómez, H. & Tamayo, J.D. (2000). Klasyfikacja glejaków astrocytowych. Krótkie rozważania. Rev. Neurol., 31: 1180-1183.