Histamina: funkcje i powiązane zaburzenia
Histamina jest cząsteczką działającą w naszym ciele zarówno jako hormon, jak i neuroprzekaźnik, do regulowania różnych funkcji biologicznych.
Występuje w znaczących ilościach zarówno u roślin, jak i zwierząt, oraz jest używany przez komórki jako komunikator , Ponadto odgrywa bardzo ważną rolę zarówno w alergiach, jak i nietolerancji pokarmowej oraz ogólnie w procesach układu odpornościowego. Zobaczmy, jakie są ich sekrety.
Historia jego odkrycia
Histamine została po raz pierwszy odkryta w 1907 roku przez Windaus i Vogt w eksperymencie, w którym zsyntetyzowano ją z kwasu imidazolopropionowego, chociaż nie wiedziała, że istniała naturalnie do 1910 roku, kiedy zobaczyła, że grzyb sporyszu to zrobił.
Od tego zaczęli badać swoje biologiczne efekty. Ale Dopiero w 1927 r. odkryto, że histamina występuje u zwierząt i w ludzkim ciele , Stało się tak, gdy fizjologom Best, Dale, Dudley i Thorpe udało się wyizolować cząsteczkę ze świeżej wątroby i płuc. I to właśnie tutaj otrzymała swoją nazwę, ponieważ jest to amina, która jest istotnie znajdowana w tkankach (histo).
Synteza histaminy
Histamina jest B-amino-etyloimidazolem, cząsteczką, która jest wytworzona z histydyny niezbędnego aminokwasu, czyli ten aminokwas nie może być wytwarzany w ludzkim ciele i musi być uzyskany poprzez karmienie , Reakcją zastosowaną do jej syntezy jest dekarboksylacja, którą katalizuje enzym dekarboksylaza L-histydyny.
Głównymi komórkami, które wytwarzają histaminę są komórki tuczne i bazofile , dwa składniki układu odpornościowego, które przechowują go wewnątrz wewnątrz granulek, wraz z innymi substancjami. Ale nie są jedynymi, którzy je syntetyzują, tak samo są komórki enterochromafinowe zarówno odźwiernika, jak i neurony obszaru podwzgórza.
Mechanizm działania
Histamina jest posłańcem, który działa zarówno jako hormon, jak i neuroprzekaźnik, w zależności od tego, która tkanka jest uwalniana. Jako taki, funkcje, które on aktywuje, będą wykonywane również dzięki działaniu receptorów histaminowych , Z tych ostatnich istnieje do czterech różnych typów, chociaż może być ich więcej.
1. Odbiornik H1
Ten typ odbiornika jest rozprowadzany po całym ciele. Znajduje się w mięśniach gładkich oskrzeli i jelita , gdzie odbiór histaminy powoduje skurcz oskrzeli i odpowiednio wzrost wypróżnień. Zwiększa również produkcję śluzu przez oskrzela.
Inna lokalizacja tego receptora znajduje się w komórkach, które tworzą naczynia krwionośne, gdzie powoduje rozszerzenie naczyń i zwiększenie przepuszczalności. Leukocyty (to znaczy komórki układu immunologicznego) również mają receptory H1 na jego powierzchni, które służą do zajęcia obszaru, na którym uwolniono histaminę.
W ośrodkowym układzie nerwowym (CNS) histamina jest również wychwytywana w różnych obszarach przez H1, co pobudza uwalnianie innych neuroprzekaźników i działa w różnych procesach, takich jak regulacja snu.
2. Odbiornik H2
Ten typ receptora histaminowego znajduje się w grupie określonych komórek przewodu pokarmowego, w szczególności komórek ściennych żołądka , Jego główną funkcją jest wytwarzanie i wydzielanie kwasu żołądkowego (HCl). Odbiór hormonu stymuluje uwalnianie kwasu do trawienia.
TZnajduje się również w komórkach układu odpornościowego, takich jak limfocyty. , faworyzując jego reakcję i proliferację; lub w samych komórkach tucznych i bazofilach, stymulując uwalnianie większej ilości substancji.
3. Odbiornik H3
Jest to receptor o negatywnym działaniu, to znaczy, że hamuje procesy podczas przyjmowania histaminy , W ośrodkowym układzie nerwowym zmniejsza się uwalnianie różnych neuroprzekaźników, takich jak sama acetylocholina, serotonina lub histamina. W żołądku hamuje uwalnianie kwasu żołądkowego, a w płucach zapobiega skurczowi oskrzeli. Tak jak w przypadku wielu innych elementów organizmu tego samego typu, nie spełnia ustalonej funkcji, ale ma kilka, a te w dużej mierze zależą od lokalizacji i kontekstu, w którym działa.
4. Odbiornik H4
Jest to ostatni receptor dla odkrytej histaminy, i wciąż nie wiadomo, jakie aktywne procesy , Istnieją oznaki, że prawdopodobnie działa on przy rekrutacji komórek krwi, ponieważ znajduje się w śledzionie i grasicy.Inną hipotezą jest to, że bierze udział w alergiach i astmie, ponieważ znajduje się w błonie eozynofilów i neutrofilów, komórek układu odpornościowego, a także w oskrzelach, dzięki czemu jest narażony na wiele cząstek pochodzących z zewnątrz i może wywołać reakcję łańcuchową w ciele.
Główne funkcje histaminy
Wśród jego funkcji wydajnościowych znajduje się to, że jest to niezbędne sprzyjają reakcji układu odpornościowego i działa na poziomie układu trawiennego reguluje wydzielanie żołądkowe i ruchliwość jelit. Również działa na ośrodkowy układ nerwowy, regulując biologiczny rytm snu , wśród wielu innych zadań, w których uczestniczy jako mediator.
Mimo to histamina jest dobrze znana z innego, mniej zdrowego powodu, ponieważ jest głównym związanym z reakcjami alergicznymi , Są to reakcje, które pojawiają się przed inwazją własnego organizmu przez pewne cząsteczki innych ludzi na to, i może ono narodzić się z tą cechą lub może rozwinąć się w konkretnym momencie życia, z którego rzadko zdarza się znikać. , Większość zachodniej populacji cierpi na alergie, a jednym z jej głównych sposobów leczenia jest przyjmowanie leków przeciwhistaminowych.
Teraz przejdziemy do bardziej szczegółowych informacji na temat niektórych z tych funkcji.
1. Odpowiedź zapalna
Jedną z głównych znanych funkcji histaminy występuje na poziomie układu odpornościowego z generacją zapalenie, działanie obronne, które pomaga wyizolować problem i walczyć z nim , Aby móc go uruchomić, komórki tuczne i bazofile, które przechowują histaminę wewnątrz, muszą rozpoznać przeciwciało, w szczególności immunoglobulinę E (IgE). Przeciwciała są cząsteczkami wytwarzanymi przez inne komórki układu odpornościowego (limfocyty B) i są zdolne do tego łącz elementy nieznane z ciałem, tak zwane antygeny .
Kiedy komórka mastocytów lub bazofila znajdzie IgE związane z antygenem, inicjuje odpowiedź przeciw niemu, uwalniając jego zawartość, będąc wśród nich histaminą. Amina działa na pobliskie naczynia krwionośne, zwiększając objętość krwi poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych i umożliwiając wypływ cieczy do wykrytego obszaru. Ponadto działa on jako chemotaksja na innych leukocytach, to znaczy przyciąga je do miejsca. Wszystko to powoduje stan zapalny , z jego rumieńcem, gorącem, obrzękiem i swędzeniem, które są niczym innym jak niepożądaną konsekwencją procesu koniecznego do utrzymania dobrego stanu zdrowia, lub przynajmniej spróbowania.
2. Regulacja snu
Neurony histaminergiczne, to znaczy, że uwalniają histaminę, znajdują się w tylnym podwzgórzu i jądrze tuberomamilarnym. Z tych obszarów rozciągają się w korze przedczołowej mózgu.
Jako neurotransmiter histamina przedłuża stan czuwania i zmniejsza sen , to znaczy, że działa przeciwnie do melatoniny. Pokazano, że kiedy jesteś obudzony, te neurony są aktywowane szybko. W czasie relaksu lub zmęczenia pracują mniej i są dezaktywowane podczas snu.
Aby stymulować czuwanie, histamina wykorzystuje receptory H1, hamując ją za pomocą receptorów H3. Tak więc Agoniści H1 i antagoniści H3 są dobrym sposobem leczenia bezsenności , Odwrotnie, antagoniści H1 i agoniści H3 mogą być stosowane do leczenia hipersomnii. Z tego powodu leki przeciwhistaminowe, będące antagonistami receptorów H1, mają działanie senne.
3. Odpowiedź seksualna
Widać to podczas orgazmu następuje uwalnianie histaminy w komórkach tucznych zlokalizowanych w okolicy narządów płciowych , Niektóre dysfunkcje seksualne są związane z brakiem tego zwolnienia, na przykład brak orgazmu w związku. Dlatego nadmiar histaminy może powodować przedwczesny wytrysk.
Prawdą jest, że odbiornik, który jest używany do wykonywania tej funkcji, jest obecnie nieznany i jest przedmiotem badań; Prawdopodobnie jest to nowa, a jedna z nich będzie musiała być bardziej znana jako postęp badań w tej linii.
Główne zaburzenia
Histamina jest posłańcem, który służy do aktywowania wielu zadań, ale Jest również zaangażowany w anomalie, które wpływają na nasze zdrowie .
Alergia i histamina
Jednym z głównych zaburzeń i najczęściej związanym z uwalnianiem histaminy jest Hipersensytyzacja typu 1, zjawisko znane jako alergia .
Alergia to przesadna odpowiedź na zagranicznego agenta o nazwie alergen , że w normalnej sytuacji nie powinna wywoływać tej reakcji. Jest wyolbrzymiony, ponieważ do wytworzenia reakcji zapalnej bardzo mało potrzeba.
Typowe objawy tej anomalii, takie jak problemy z oddychaniem lub obniżenie ciśnienia krwi, wynikają z działania histaminy na receptory H1. Dlatego leki przeciwhistaminowe działają na poziomie tego receptora, nie dopuszczając do nich wiązania histaminy .
Nietolerancja pokarmowa
Kolejną anomalią związaną z histaminą jest nietolerancja pokarmowa. W takim przypadku problem występuje, ponieważ układ trawienny nie jest w stanie zdegradować posłańca znalezionego w żywności Ze względu na brak enzymu, który wykonuje to zadanie, DiAmina Oxidase (DAO). To mogło zostać dezaktywowane przez genetyczną lub nabytą dysfunkcję, tak samo jak nietolerancja na produkty mleczne.
Tutaj objawy są podobne do objawów alergii i uważa się, że występuje, ponieważ w organizmie jest nadmiar histaminy. Jedyna różnica polega na tym, że nie ma obecności IgE, ponieważ nie uczestniczą komórki tuczne i bazofile. Nietolerancja histaminy może występować częściej, jeśli cierpisz na choroby związane z układem trawiennym.
Bibliografia:
- Blandina, Patrizio; Munari, Leonardo; Provensi, Gustavo; Passani, Maria B. (2012). "Neurony histaminowe w jądrze tuberomamillary: całe centrum lub odrębne subpopulacje?". Frontiers in Systems Neuroscience. 6
- Marieb, E. (2001). Anatomia człowieka i fizjologia. San Francisco: Benjamin Cummings. str. 414
- Nieto-Alamilla, G; Márquez-Gómez, R; García-Gálvez, AM; Morales-Figueroa, GE; Arias-Montaño, JA (listopad 2016 r.). "Receptor histaminy H3: struktura, farmakologia i funkcja". Farmakologia molekularna. 90 (5): 649-673.
- Noszal, B .; Kraszni, M .; Racz, A. (2004). "Histamina: podstawy chemii biologicznej". W Falus, A.; Grosman, N .; Darvas, Z. Histamine: Biologia i aspekty medyczne. Budapeszt: SpringMed. pp. 15-28.
- Paiva, T. B.; Tominaga, M .; Paiva, A. C. M. (1970). "Jonizacja histaminy, N-acetylotiaminy i ich jodowanych pochodnych". Journal of Medicinal Chemistry. 13 (4): 689-692.
